بریده‌هایی از کتاب الفبای یاسمن

از گل هامان عطر و بویی نمی‌رسد اشکی در چشمانمان حلقه نمی‌زند ریشه هامان از دست رفته اند چقدر در احساساتمان سقوط کرده ایم

حرف دروغی از من نخواهی شنید برایم سخت است بخواهم به وجدانم خیانت کنم

من اشک هایی هستم شبحی از سرزمین شعر که هیچ کس نمی داند در کجای سواحل چشمانم می ریزند

من در برابر هیچ حکومتی جز حکومت خداوند سر خم نکردم.

از من نپرس که کیستم؟ من همان سرخپوستی هستم که مزارعش را غارت کردند فرهنگش را به تاراج بردند تمدنش را به یغما بردند لذا نه استخوان هایی از او بجا ماند و نه گوشت و پوستی

من از سرزمینی هستم که تکه تکه شد و مانند پودر پخش شد نه به پروردگاری معتقدیم و نه به توحیدی قبایل با کمال میل به یکدیگر یورش می‌برند و مرزها، مرزها را می درند

من از ملتی هستم که مانند یک نی همیشه آبستن یک ملیون شاعر است تمام کودکانمان شعر می گویند گنجشکان و تپه ها و خرمن ها نیز ما به یک ملیون خروس نیاز نداریم ما نیازمند یک ملیون انقلابی هستیم زمین در هر قرن تنها یک شاعر بیرون می دهد شعر ها مثل سیگار داد و ستد نمی شوند آیا با شعرهایمان خوشبخت شدیم یا که بدبخت گشتیم یا اینکه با آهنگ گیتارها به خواب رفتیم؟ روزی با بحر طویل پیروز شدیم و روزی هم با بحر وافر شکست خوردیم