بریده‌هایی از کتاب هاویه

عجیب است. کسی هست که اسم مرا به یاد دارد. خود را فراموش شده حساب می‌کردم.

«بدی پیری این است که توی تن آدم ماندگار می‌شود. باید سالهای سال تا قیامت باهاش سر کرد.»

وقتی اسم کسی گم شده باشد، چطور می‌شود پیدایش کرد.