بریده‌هایی از کتاب ناگهان هوس

در زندگی زناشویی، بعد از عشق، چیزی مهم‌تر از اعتماد وجود ندارد. اعتماد یعنی درمیان گذاشتن روح و تن خود در برابر معشوق بی هیچ ترس و واهمه‌ای، یعنی رها کردن خود در او بدون ترس از آسیب. عشق و اعتماد رابطه‌ای تنگاتنگ با هم دارند. اعتماد است که به انرژی عشق قدرت جاری شدن می‌دهد و نزدیکی دو نفر را تضمین می‌کند. اولین نشانه بی‌اعتمادی، طفره رفتن یکی از طرفین از درکنار هم بودن و بی‌رغبتی آشکار او به نوازش و آغوش یار است.

مردم عمومآ دوست دارند برای کسانی که به‌نظرشان متفاوت می‌آیند حرف دربیاورند

انسان فقط وقتی تکانه‌های عشق را احساس می‌کند می‌تواند خود را فراموش کند،

نزدیکان ما می‌توانند از ما انسان‌های بهتری بسازند یا مدام حس احترام به خود ما را ضعیف کنند. گاهی وقت‌ها، یک کلمه، فقط یک کلمه، کافی است تا تمام تجزیه و تحلیل‌های چندین‌ساله روانشناسی را دود کند و از بین ببرد. بنابراین هر وقت به دیدن مادرم می‌روم، از قبل خود را آماده می‌کنم تا با کشیدن حصاری بین خودم و او اجازه ندهم منفی‌بافی‌ها و حس انزجار و بی‌اعتمادی او مرا نیز تحت تأثیر قرار دهد.

همه‌چیز در زمان خودش اتفاق می‌افتد و هیچ‌کس نمی‌تواند به دلخواه خود به کارها سرعت ببخشد

می‌گویند برای یک شنونده خوب، شنیدن چند کلمه کافی است

حتی فکر اینکه پیامی فرستاده شود و کسی دریافتش نکند، غمگینش می‌کرد.

عشق ورزیدن یک فعل است. انسان با اعمال خود عشقش را ابراز می‌کند. ما زمانی احساس می‌کنیم دوستمان دارند که طرف مقابل عشقش را با بوسه، در آغوش گرفتن، نوازش و دادن هدیه نشان دهد. عاشق همیشه سعادت روحی و جسمی معشوق را می‌طلبد.

نزدیکان ما می‌توانند از ما انسان‌های بهتری بسازند یا مدام حس احترام به خود ما را ضعیف کنند. گاهی وقت‌ها، یک کلمه، فقط یک کلمه، کافی است تا تمام تجزیه و تحلیل‌های چندین‌ساله روانشناسی را دود کند و از بین ببرد. بنابراین هر وقت به دیدن مادرم می‌روم، از قبل خود را آماده می‌کنم تا با کشیدن حصاری بین خودم و او اجازه ندهم منفی‌بافی‌ها و حس انزجار و بی‌اعتمادی او مرا نیز تحت تأثیر قرار دهد.

برای بخشش لازم است انسان چیزی را که قادر به تغییر آن نیست، بپذیرد

مردم معمولا ما را از روی اعمالمان می‌سنجند و از مقدار درآمد مالی ارزشیابی‌مان می‌کنند

تسلیم می‌شوم. امکان ندارد منزل مادرم را با آرامش ترک کنم. او همیشه موفق می‌شود با یک جمله تکان‌دهنده، مثل پتک به سرم بکوبد و قلبم را به درد آورد.

عشق ورزیدن یک فعل است. انسان با اعمال خود عشقش را ابراز می‌کند. ما زمانی احساس می‌کنیم دوستمان دارند که طرف مقابل عشقش را با بوسه، در آغوش گرفتن، نوازش و دادن هدیه نشان دهد. عاشق همیشه سعادت روحی و جسمی معشوق را می‌طلبد.

برای بخشش لازم است انسان چیزی را که قادر به تغییر آن نیست، بپذیرد؛

همه‌چیز در زمان خودش اتفاق می‌افتد و هیچ‌کس نمی‌تواند به دلخواه خود به کارها سرعت ببخشد

شهرها و محله‌ها یا به‌تدریج تغییر شکل می‌دهند یا در یک لحظه و در اثر یک زلزله، نیست و نابود می‌شوند. انسان هم همین‌طور. یا آهسته و آرام به پایان عمر نزدیک می‌شود یا ناگهان و با شلیک یک گلوله از صحنه گیتی خارج می‌شود. احساس درونی ما هم نسبت به یک نفر یا با گذشت زمان رشد می‌کند و بالنده می‌شود و یا در یک لحظه تنزل می‌کند. کلمات تشویق‌آمیز می‌توانند اعتماد به‌نفس را در ما تقویت کنند در حالی که زخم زبان‌ها و کلمات تحقیرآمیز، آن را از بین می‌برند.

فکر می‌کردم آمادگی روبه‌رو شدن با مرگ او را دارم، اما اشتباه می‌کردم. انسان هیچ‌وقت آمادگی مرگ عزیزانش را ندارد.

زندگی و مرگ رازهایی هستند که بشر به این آسانی از آن‌ها سردرنمی‌آورد.

نزدیکان ما می‌توانند از ما انسان‌های بهتری بسازند یا مدام حس احترام به خود ما را ضعیف کنند. گاهی وقت‌ها، یک کلمه، فقط یک کلمه، کافی است تا تمام تجزیه و تحلیل‌های چندین‌ساله روانشناسی را دود کند و از بین ببرد. بنابراین هر وقت به دیدن مادرم می‌روم، از قبل خود را آماده می‌کنم تا با کشیدن حصاری بین خودم و او اجازه ندهم منفی‌بافی‌ها و حس انزجار و بی‌اعتمادی او مرا نیز تحت تأثیر قرار دهد.

آدم‌ها معمولا عادت ندارند تمایلات حقیقی خود را ابراز کنند. آن‌ها یا احساساتشان را در پس واژه‌های زیبا پنهان می‌کنند یا به‌خاطر ترس از سنت‌شکنی سرکوبشان می‌کنند.

برای دونیا ایتسل سؤال اصلی در مورد اختراع قطار این نبود که آیا انسان با قطار زودتر به مقصد می‌رسد یا نه، این بود که اصولا او چرا می‌خواهد زودتر برسد.

نزدیکان ما می‌توانند از ما انسان‌های بهتری بسازند یا مدام حس احترام به خود ما را ضعیف کنند. گاهی وقت‌ها، یک کلمه، فقط یک کلمه، کافی است تا تمام تجزیه و تحلیل‌های چندین‌ساله روانشناسی را دود کند و از بین ببرد. بنابراین هر وقت به دیدن مادرم می‌روم، از قبل خود را آماده می‌کنم تا با کشیدن حصاری بین خودم و او اجازه ندهم منفی‌بافی‌ها و حس انزجار و بی‌اعتمادی او مرا نیز تحت تأثیر قرار دهد.

شهرها و محله‌ها یا به‌تدریج تغییر شکل می‌دهند یا در یک لحظه و در اثر یک زلزله، نیست و نابود می‌شوند. انسان هم همین‌طور. یا آهسته و آرام به پایان عمر نزدیک می‌شود یا ناگهان و با شلیک یک گلوله از صحنه گیتی خارج می‌شود. احساس درونی ما هم نسبت به یک نفر یا با گذشت زمان رشد می‌کند و بالنده می‌شود و یا در یک لحظه تنزل می‌کند. کلمات تشویق‌آمیز می‌توانند اعتماد به‌نفس را در ما تقویت کنند در حالی که زخم زبان‌ها و کلمات تحقیرآمیز، آن را از بین می‌برند.

چه وقت عشق تبدیل به نفرت می‌شود؟ چگونه عشق به این مرحله می‌رسد؟ چه چیزی باعث این دگرگونی می‌شود؟ آیا آزار و اذیت‌های روحی مداوم به یک رابطه عاشقانه پایان می‌دهد یا حادثه‌ای مشخص هم قدرت تخریب عشق را دارد؟

مرگ وجود ندارد و زندگی زیباست، تا می‌توانی زندگی کن، همیشه تو را دوست خواهم داشت

این تجربه به خوبیلو کمک کرد تا به قدرت واژه‌ها پی ببرد. فهمید واژه‌ها می‌توانند انسان‌ها را به هم نزدیک یا از هم دور کنند و متوجه شد که آنچه انسان می‌گوید مهم نیست؛ مهم نیت موجود در پشت ارتباط‌های اوست.

می‌گویند برای یک شنونده خوب، شنیدن چند کلمه کافی است.

احساس می‌کرد استعدادی ذاتی برای این کار دارد. می‌دانست کمتر کسی استعداد او را برای «شنیدن» تمایلات واقعی انسان‌ها دارد، ولی چیزی که نمی‌دانست این بود که همین استعداد بی‌نظیر، با گذشت زمان برای او مصیبتی بزرگ به بار می‌آورد. زمان می‌خواست تا بفهمد پی‌بردن به رازها و امیال دیگران چندان هم کار جالبی نیست. در آن موقع، به فکرش هم خطور نمی‌کرد که آگاه شدن از تمایلات قلبی دیگران جز دردسر فراوان و سرخوردگی در عشق چیزی برایش به ارمغان نخواهد آورد. اما در آن روزهای سرشار از شادی و بی‌خیالی، چه کسی می‌توانست او را متقاعد کند که زندگی پر از سختی‌هاست؟

لوچا برای ابراز عشق و اشتیاق به شوهرش نیازی به واژه نداشت. واژه‌ها هم با همان سرعتی حرکت می‌کنند که اشتیاق حرکت می‌کند، پس می‌توان بدون آن‌ها هم پیام عشق را فرستاد. فقط یک گیرنده حساس لازم بود که واژه‌ها را جذب کند و خوبیلو هم این توانایی را داشت؛ از بدو تولد.

تضاد بین امیال و واژه‌ها در افراد و ملت‌هایی که حرف و عملشان یکی نیست، مشکلات ارتباطی و معیارهایی دوگانه به‌وجود می‌آورد. مردم عادی که از طریق واژه‌ها با هم در ارتباط هستند، با مشاهده این تضاد سردرگم می‌شوند و قدرت تصمیم‌گیری را از دست می‌دهند. اما عجیب است که همین مردم اغوا شدن را بر احساس فریب‌خوردگی ترجیح می‌دهند.