بریده‌هایی از کتاب دستورات آیت الله حاج سیدعلی قاضی در ماه های رجب، شعبان و رمضان

چنانچه باز هم شواغل دنیا شما را بازداشت، حتماً نافلهٔ ظهر را که به او «صلوة أوّابین» می‌گویند، انجام بدهید. و نماز ظهر را هم در وقت فضیلت انجام دهید که در قرآن بدان تأکید شده و مراد از صلوة وُسطی» همان نماز ظهر است. ۲ ـ و امّا در مورد نافلهٔ شب به‌خصوص باید بدانید که: انجام دادن آن در نظر مؤمنین و سالکان حضرت معبود از واجبات است و هیچ چاره‌ای جز اتیان آن نیست! و تعجّب است از کسانی که قصد رسیدن به مرتبه‌ای از مراتب کمال را داشته ولی به قیام شب و انجام نوافل آن بی‌توجّه هستند! و ما هیچ‌گاه ندیده و نشنیده‌ایم که احدی به یک مرحله و مرتبه‌ای از کمال راه یافته باشد مگر به‌واسطهٔ برپاداری نماز شب!»

عرفان به عمل است نه به گفتن!

نماز ظهر را هم در وقت فضیلت انجام دهید که در قرآن بدان تأکید شده و مراد از صلوة وُسطی» همان نماز ظهر است.

«۷ ـ یکی از وظایف مهم و لازم برای سالک الی الله، دعا برای فرج حضرت حجّت صلوات الله علیه در قنوت «وَتْر» است. بلکه باید در هر روز و در همهٔ اوقات و همهٔ دعاها، برای فرج آن بزرگوار دعا نمود.

دستور توبه را در شب جمعۀ اول ماه (رجب) یا روز جمعه؛ و یا روز یکشنبهٔ آن، انجام داده نماز توبه را بخوانید؛ سپس آنها را در روز یکشنبهٔ دوّم همان ماه تکرار و اعاده نمایید. سپس ملتزم شوید به مراقبه، چه مراقبۀ صغری (باز داشتن نفس از آنچه که خداوند بدان راضی نیست) و چه مراقبهٔ کبری (نگاه داشتن دل از آنچه محبوب نمی‌پسندد). و نیز خود را وادار به محاسبه (حساب کشیدن از نفس) و معاتبه (سرزنش نمودن در صورت لغزش) و معاقبه (تنبیه نمودن نفس در صورت ارتکاب خلاف) به آن چیزی که شایسته و سزاوار است نمایید. پس به‌راستی هر کسی که در صدد متذکر شدن به ذکر حقّ و در مقام خشیت از ذات اقدس حضرت حقّ متعال بوده باشد می‌تواند از راه

تعجّب است از کسانی که قصد رسیدن به مرتبه‌ای از مراتب کمال را داشته ولی به قیام شب و انجام نوافل آن بی‌توجّه هستند! و ما هیچ‌گاه ندیده و نشنیده‌ایم که احدی به یک مرحله و مرتبه‌ای از کمال راه یافته باشد مگر به‌واسطهٔ برپاداری نماز شب!»

أکثروا منْ زیارة الإخوان الأبرار؛ فإنهمْ الاخْوانُ فی الطریق وَ الرَّفیقُ فی المضیق. ۱۱ ـ وَ زیارة القبور فی النَّهار غبّاً وَ لا تزورُوا لیلاً. مَا لنا ... وَ للدُّنْیا؟! قَدْ غرَّتْنا! وَ شَغلتْنا وَ اسْتهوَتنا وَ لیسَتْ لَنا!! فَطوبی لرجالٍ أبْدانُهمْ فی الناسوت وَ قلوبُهُمْ فی اللاهوتِ ... اولئک الأقلونَ عدَداً ... وَ الأکثرونَ مَدَداً ... أقولُ ما تسْمعونَ. وَ أَسْتغفرُالله.»

قبل از هر چیز آنچه که بر ما واجب و لازم است، توبه‌ایست که دارای شرایط لازمه و نمازهای معلومه است (مقصود همان دستور توبه‌ایست که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در ماه ذوالقعدة الحرام داده‌اند و در کتب ادعیه مثل «مفاتیح الجنان» آمده و چهار رکعت نماز دارد.) و پس از توبه، واجب‌ترین چیز بر ما پرهیز از گناهان صغیره و کبیره است تا جایی که توان و قدرت و استطاعت داریم!»

ز حرکت باز می‌ماند.

مرحوم محدّث قمی (ره) در فصل پنجم که در اعمال ماه ذی القعده است گوید: ... و کیفیت آن‌چنان است که در روز یکشنبه غسل کند و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز گذارد: در هر رکعت حمد یک مرتبه و ﴿قُلْ هُوَ اللهُ أَحَد﴾، سه مرتبه و مُعوّذَتین یک مرتبه، پس استغفار کند هفتاد مرتبه و ختم کند استغفار را به «لا حَوْل وَ لا قوَّةَ الا باللهِ العَلی العَظیم» پس بگوید: «یا عَزیزُ یا غفار أغْفر ذُنوبی وَ ذنوبَ جَمیع المُؤْمنینَ وَ المُؤمناتِ فإنَّه لا یغْفِر الذُّنوبَ إلا أنْتَ». فقیر گوید: ظاهر آنست که: و ذکور و دعای بعد را، بعد از نماز باید به‌جا آورد. «مفاتیح الجنان» فصل پنجم، اعمال ماه ذی القعده ص ۲۵۱ ط انتشارات جاویدان.

و تعجّب است از کسانی که قصد رسیدن به مرتبه‌ای از مراتب کمال را داشته ولی به قیام شب و انجام نوافل آن بی‌توجّه هستند! و ما هیچ‌گاه ندیده و نشنیده‌ایم که احدی به یک مرحله و مرتبه‌ای از کمال راه یافته باشد مگر به‌واسطهٔ برپاداری نماز شب!»