بریده‌هایی از کتاب بی تفاوتی در نور زرد

برای دیدن تو حواس پنجگانه به‌کارم نمی‌آمد به رؤیا پناه بردم فراق انسان را خیال‌پرداز می‌کند.

هرروز که بیدار می‌شوم سراغ غم‌ها را می‌گیرم این خاطره‌هایی که مفت به‌دست نیامده‌اند زندگی هرصبح از انتهای یک اندوه شروع می‌شود و تا منتهی‌الیهِ غمی دیگر امتداد می‌یابد.

بیدارم نیمی از تنم که در خواب جامانده چنگ می‌اندازد نیم دیگر را به‌سمت خودش می‌کشد دلم گواهی می‌دهد آن‌طرف اتفاقی بزرگ درحال رخ‌دادن است بگذار به خواب برگردم در بیداری کسی انتظار شاعران را نمی‌کشد.

روزی‌که با خداحافظی شروع شود روز نیست؛ حمل حجم اندوه است از شبی به شبی دیگر.

کاش فردا که از خواب برمی‌خاستیم، دیروز بود و شبِ بعد شبِ قبل‌ترِ قبل‌تر آنقدرکه خاطرات مرده جان می‌گرفتند

کاش هفته با روز دیگری آغاز می‌شد شنبه مثل این است که زندگی با مرگ آغاز شود.