بریده‌هایی از کتاب حضرت سکینه (س) اسطوره ادب و عرفان

مكه در مراسم حج، بازار ادبی و اجتماعی بود. در موسم حج سال ۶۰، دنیای بانوان شاهد درخشش سكینه بود. هیچ خانم جوان نیكویی نیست مگر این‌كه می‌خواهد از سكینه در آنچه به نظرش سرّ متانت اوست تقلید كند ا

نقل می‌كنند تنها كسی كه بعد از پیامبر غیر از امام، امام بر او نمازگزارده سكینه بوده.

سرانجام سكینه در سن ۷۳ سالگی در سال ۱۱۷ هـ . در مدینه از دنیا می‌رود.

سكینه شعر را با ذوق خاصش درمی‌یافت و سردمدار نقد شعر از جهت محتوا، زیبایی، عاطفه و حس شعری و قواعد شعری در زمان خودش بود.

شخصیت اجتماعی بانو سكینه به گونه‌ای بود كه پس از استقرار در شهر جدش مصطفی صلی‌الله علیه و سلم هیچ خانمی نتوانست همطراز او شود. سكینه شجاع و صریح اللهجه بود. وقتی شنید والی مدینه (خالد بن عبدالملك) بر منبر پیامبر (جدش) از امام علی كرم‌الله وجهه، بدگویی و ناسزاگویی می‌كند روز جمعه در نماز حاضر شد و در برابر خالد قرار گرفت و او را شتم و تقبیح كرد. خالد كه نمی‌توانست به او چیزی بگوید فقط دستور داد كنیزان او را بزنند و متفرق كنند. شجاعت ایشان آنقدر زیاد بود كه در وصف ایشان داستان‌های مبالغه‌آمیز شبیه به افسانه گفته شده.

این از پارادكس‌های شخصیت سكینه است كه در عین ملاحت و خوش بیانی و خوش مجلسی تعبیر می‌شود كه غرق در ذات خدا و مستغرق مع‌الله است. این شخصیت، مورخین و سیره‌نویسان را متحیر كرده است.

سكینه در سه سالگی در سن كم شاهد فاجعه دردناك خاندانش یعنی مرگ عمویش امام حسن شد.