ریمون کنو

رمون کنو (Raymond Queneau) در ۲۱ فوریهٔ ۱۹۰۳ به دنیا آمد و در ۲۵ اکتبر ۱۹۷۶ درگذشت. او نویسنده‌ای فرانسوی بود که عمدهٔ شهرتش بابت تأسیس گروه اولیپو و نگارش کتاب «زازی در مترو» است. او در سال ۱۹۸۶ «پرواز ایکار» را به‌عنوان آخرین رمانش نوشت. کنو در طول زندگی خود مکاتب ادبی گوناگونی را تجربه کرده بود. او در دوران اوج سورئالیسم در فرانسه می‌نوشت و اگرچه در دوره‌ای به مکتب سورئالیسم پیوست، پس از مدتی از این مکتب جدا شد و با بزرگان آن اختلاف‌نظر پیدا کرد. رمون کنو همواره به قالب شخصی خود وفادار بود و کارهایش را به ژانر و مکتب محدود نمی‌کرد. او نویسنده‌ای خلاق با ایده‌ها و افکار جدید بود و در تمام عمرش سعی می‌کرد خارج از چهارچوب فکر کند و بنویسد. غرابت و جذابیت فراوان نوشته‌های کنو از هیچ مکتب و آیینی سرچشمه نمی‌گیرد؛ مگر از چشمهٔ جوشان خلاقیت خودش. به‌تعبیر «پیر برونل»، منتقد برجستهٔ ادبیات فرانسه، آثار رمون کنو به‌علت مهارت و تسلطی که او در فنون ادبی از خود نشان می‌دهد و طنز گستاخانه‌ای که آثار آن را ضایع می‌کند، به‌منزلهٔ تمجید و تجلیل و درعین‌حال نفی و انکار ادبیات به شمار می‌رود.