ترنس راتیگان

ترنس راتیگان (Terence Rattigan) در ۱۰ ژوئن سال ۱۹۱۱ در لندن به دنیا آمد. او نوهٔ «سِر ویلیام هنری راتیگان» بود؛ حقوق‌دانی که بعدها به پارلمان انگلستان پیوست. اولین موفقیت ترنس راتیگان در عرصهٔ نمایشنامه‌نویسی در سال ۱۹۳۶ با نمایش کمدی «فرانسویِ بدون اشک» نصیب او شد. بعد از آن در سال ۱۹۳۹ نمایشنامه‌ای با مضمونی جدی‌تر به نام «پس از مهمانی» (After the Dance) به رشتهٔ تحریر درآورد، اما با شروع جنگ جهانی دوم، مجال چندانی برای نگارش و جولان در عرصهٔ ادبیات باقی نماند. در جنگ جهانی دوم، در نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا خدمت کرد و همین تجربه باعث شد نمایشنامهٔ «مسیر نورانی» را خلق کند. کمی بعد، او را از خدمت معاف کردند تا بتواند روی این نمایشنامه کار کند و آن را به فیلم‌نامه تبدیل کند. این فیلم در سال ۱۹۴۵ با عنوان «راهی به‌سوی ستاره‌ها» روی پرده رفت. بعد از جنگ، ترنس راتیگان به نوشتن نمایشنامه در دو ژانر کمدی و درام ادامه داد و کم‌کم نامش در مقام نمایشنامه‌نویسی موفق مطرح شد. موفق‌ترین نمایشنامه‌های او عبارتند از «پسر خانوادهٔ وینزلو» (۱۹۴۶)، «اسکندر مقدونی» (۱۹۴۸)، «انتخاب» (۱۹۵۲) و «میز شمارهٔ هفت» (۱۹۵۴). راتیگان در سال ۱۹۷۷ در همیلتون برمودا و در ۶۶سالگی بر اثر سرطان استخوان درگذشت. خاکستر او در مقبرهٔٔ خانوادگی خاندان راتیگان در آرامستان کنزال گرین نگهداری می‌شود. از او حدود ۳۰ نمایشنامه و ۲۰ فیلم‌نامه باقی مانده است. برخی از نمایشنامه‌های او در زمان حیاتش و با همکاری خودش به فیلم‌نامه تبدیل شد.