ایلزه آیشینگر

ایلزه آیشینگر (Ilse Aichinger) در یکم نوامبر ۱۹۲۱ به دنیا آمد و در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۶ درگذشت. او یک نویسندهٔ اهل اتریش بود که نوشته‌هایش سرشار از تصویرهایی ناگشوده و پر رمزوراز از احساس «بیگانگی» و «طردشدگی» و درعین‌حال گاه دربرگیرندهٔ احساسی ژرف برای دل‌بستن به «امید» و «مسئولیت‌پذیری» است. او در شمار برجسته‌ترین نویسندگان زن در حوزهٔ ادبیات پس از جنگ شناخته می‌شود؛ فردی که در آثارش، خود را وقف پرسش پیرامون شرایط بنیادین هستی انسان کرده و عمیقاً به مسئلهٔ شکیبایی و مسئولیت پرداخته است. برگزیدهٔ جوایز او عبارت است از جایزهٔ ادبی گروه ۴۷ در سال ۱۹۵۲، جایزهٔ کارل ایمرمن شهر دوسلدورف در سال ۱۹۵۵، جایزهٔ ادبی شهر برمن در سال ۱۹۵۷، جایزه ادبی آکادمی هنرهای زیبای بایرن در سال ۱۹۹۱ - ۱۹۶۱، جایزهٔ فرانس کافکا در سال ۱۹۸۳ و جایزهٔ بزرگ ادبیات اتریش در سال ۱۹۹۵. برخی از آثار او عبارت است از «در باب زمانی اندک؛ صحنه‌ها و گفت‌وگوها» (۱۹۵۷)، «دیدار در خانهٔ کشیش / دکمه‌ها (نمایش رادیویی)» (۱۹۶۱)، «جایی که زندگی می‌کنم (داستان‌ها، اشعار، گفتگوها)» (۱۹۶۳)، «الیزا، الیزا (مجموعه داستان)» (۱۹۶۵)، «آئوکلند (چهار نمایش رادیویی)» (۱۹۶۹)، «کلمات بد (مجموعه داستان)» (۱۹۷۶)، «توصیهٔ پیشکشی (داستان)» (۱۹۷۸)، «من و زبان من (مجموعه داستان)» (۱۹۷۸)، «مجموعه پاورقی‌ها تحت عنوان «سفرهای باورنکردنی»» (۲۰۰۵)، «هیچ نباید بماند (مجموعه مصاحبه‌ها)» (۲۰۱۱) و مجموعه داستان کوتاه «مرد دربند».