کریستی براون

کریستی براون (Christy Brown۹ رمان‌نویس، شاعر و نقاش ایرلندی است که با وجود معلولیت جسمی شدید ناشی از فلج مغزی، توانست به یکی از هنرمندان قرن ۲۰ تبدیل شود. زندگی‌نامه‌اش با عنوان «پای چپ من» نه تنها داستان مبارزه‌اش با محدودیت‌ها بلکه روایتگر نبوغ و اراده‌ای است که او را در مواجهه با مشکلات توانمند ساخت. این اثر علاوه بر شهرت جهانی، الهام‌بخش فیلمی موفق با بازی دانیل دی لوئیس نیز شد.

بیوگرافی کریستی براون

کریستی براون، نویسنده‌، شاعر و نقاشی ایرلندی، ۵ ژوئن ۱۹۳۲ در جمهوری ایرلند و در خانواده‌ای کارگر و کم بضاعت به دنیا آمد. او به نوعی فلج مغزی مبتلا بود به‌طوری‌که تنها توانایی حرکت پای چپ خود را داشت. با وجود این محدودیت، براون موفق شد با اراده‌ای قوی به نویسندگی و نقاشی بپردازد. مادرش تشخیص فلج ذهنی‌ای که پزشکان به او نسبت دادند را نپذیرفت؛ بنابراین خودش تلاش کرد تا به فرزندش آموزش بدهد. او در ۷سالگی تنها با استفاده از پایش شروع به نوشتن کرد.

تنها راه ارتباطی او با دیگران پای چپش بود که همین موضوع به نقطه‌ی عطفی درخشان در زندگی‌اش بدل شد و با نوشتن زندگی‌نامه‌اش با عنوان «پای چپ من» به شهرت قابل‌توجهی رسید. زمانی که نوجوان بود، یک مددکار اجتماعی طی ملاقات‌های منظم و آشنایی با بیماری او و توانایی‌هایش، نخستین‌بار وسایل نقاشی را در اختیار او قرار داد. کریستی که استعدادش را در ادبیات و نقاشی با همان پای چپ به اثبات رسانده بود، با علاقه‌ای عمیق به نویسندگی و هنر، مسیر زندگی خود را ادامه داد. او هرگز آموزش حرفه‌ای ندید، اما با شرکت مداوم در کلاس‌های کلینیک، مهارت‌های خود را ارتقا داد.

پس از معروفیت زندگینامه‌اش در محافل ادبی، کریستی براون نامه‌ای از بث مور، یک زن آمریکایی، دریافت کرد. مور در این نامه از او دعوت کرد تعطیلاتش را در آمریکای شمالی و خانه‌ی او بگذراند. این دعوت باعث شد براون به ایالات متحده سفر کند و مدتی در کانکتیکات اقامت داشته باشد.

زندگی شخصی و ازدواج

چند سال بعد، در سال ۱۹۶۵، کریستی براون و بث مور دوباره یکدیگر را دیدند و همکاری نزدیکی را آغاز کردند. براون که به نوشیدن الکل وابستگی داشت، تحت نظارت مور در طول روز و هنگام کار از نوشیدن منع می‌شد. این همکاری نتیجه‌ای چشمگیر داشت و به نوشتن کتاب «همه روزها پایین است» انجامید که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد. براون در آغاز این کتاب نوشته است: برای بث که با چنان وحشیگری ملایمی، آن‌قدر به من تازیانه زد تا سرانجام این کتاب را تمام کنم.

شهرت کریستی براون به‌ویژه با فروش کتاب‌هایش افزایش یافت و این امر به او این امکان را داد تا مکان زندگی‌اش را تغییر دهد و در خانه‌ای خارج از دوبلین سکونت کند. علاقه‌ای عمیق میان او و بث مور شکل گرفت، به‌طوری‌که قرار بود مور از همسرش جدا شود و با براون ازدواج کند. اما پس از آشنایی براون با زنی انگلیسی به نام مری کری در لندن، آن‌ها در سال ۱۹۷۲ در دوبلین با یکدیگر ازدواج کردند. کریستی براون نویسندگی و نقاشی را ادامه داد و سپس کتابی با نام «سایه‌ای بر تابستان» نوشت که با الهام از رابطه‌اش با مور شکل‌گرفته بود.

مرگ کریستی براون

بعد از ازدواج، بیماری کریستی براون شدت یافت. رابطه با همسرش نیز عادی و آرام نبود تا اینکه سرانجام در ۷ سپتامبر ۱۹۸۱، هنگام صرف شام دچار خفگی شد و جان باخت. در معاینات پزشکی، نشانه‌هایی از آسیب‌های جسمی ناشی از روابط ناسالم در بدن او دیده شد و قسمت‌های زیادی از بدن فلج او را کبود یافتند که نشان‌دهنده‌ی مشکلات جدی در زندگی شخصی‌اش بود.

مروری بر آثار و کتاب‌های کریستی براون

پای چپ من، مهم‌ترین اثر براون است که در واقع بیوگرافی زندگی خودش و رنج و سختی بیماری‌اش را روایت می‌کند. این کتاب توسط منیژه اذکایی ترجمه شده و از نشر ثالث منتشر شده است. عمده‌ی شهرت این کتاب برای مخاطبان اقتباس خوب سینمایی آن به کارگردانی جیم شریدان است. در سال ۱۹۸۹ دنیل دی لوئیس با بازی در این فیلم برنده‌ی جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد، همچنین این فیلم جایزه‌ی بهترین بازیگری نقش مکمل زن را نیز برای برندا فریکر در پی داشت. این کتاب که هوش و نبوغ کریستی براون را مطرح می‌کند، با شوخ‌طبعی و خون‌گرمی بسیار روایتگر زندگی شخصی معلول است که برای خوانندگان بسیار تأثیرگذار و به‌یادماندنی بوده است.

فیلم پای چپ من

پای چپ من فیلمی اقتباسی از کتاب خودزندگینامه‌ی کریستی براون است که زندگی هنری و تلاش‌های این هنرمند ایرلندی را به تصویر می‌کشد. این فیلم با بازی بی‌نظیر دانیل دی لوئیس و کارگردانی جیم شرایدن، جوایز مهمی از جمله اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین بازیگر مکمل زن را کسب کرده است. همچنین، در ۳ بخش دیگر شامل بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، و بهترین فیلمنامه‌ی اقتباسی نامزد اسکار شد. از دیگر افتخارات فیلم می‌توان به برنده‌شدن ۲ جایزه‌ی بفتا و نامزدی دو جایزه گلدن‌گلوب اشاره کرد.