محمدرضا سرکارآرانی

«محمدرضا سرکارآرانی» در شهریور ۱۳۴۴ در شهرستان آران و بیدگل متولد شد. او پس از طی تحصیلات دانشگاهی در دانشگاه‌های شهید بهشتی و تربیت مدرس، در سال ۱۳۷۸ موفق به اخذ دکتری در رشتهٔ آموزش تطبیقی و بین‌الملل از دانشگاه ناگویا در ژاپن شد.

در سال ۱۳۸۳ به‌عنوان پژوهشگر برگزیدهٔ «انجمن توسعهٔ علم ژاپن» معرفی شد و هم‌زمان بورس پژوهشی پسادکتری این انجمن را به مدت ۲۴ ماه دریافت کرد. وی در سال ۱۳۸۵ دورهٔ پسادکتری خود را در زمینهٔ روش‌های بهسازی آموزش در دانشگاه ناگویا با موفقیت به پایان رساند و به ایران بازگشت.

سرکارآرانی دانشیار دانشگاه علامهٔ طباطبایی، استاد وابستهٔ دانشکدهٔ مطالعات جهان دانشگاه تهران و استاد مدعو دانشگاه ناگویا بوده است. وی تا کنون بیش از ۴۰ مقالهٔ علمی‌پژوهشی به زبان‌های فارسی، انگلیسی و ژاپنی در نشریات معتبر ایران، ژاپن و مجلات بین‌المللی منتشر کرده و در کنفرانس‌های علمی متعددی در کشورهای مختلف از جمله ایران، ژاپن، آلمان، فرانسه، هنگ‌کنگ، چین، کره‌ٔ جنوبی، هلند، بلغارستان، مجارستان و انگلستان شرکت کرده و مقاله ارائه داده است.

آثار علمی او شامل نگارش فصل‌هایی از چندین کتاب به زبان‌های فارسی، انگلیسی و ژاپنی و انتشار کتاب‌های متعدد در ایران است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به «مدیریت دانش»، «فرهنگ آموزش»، «اصلاحات آموزشی و مدرن‌سازی»، «یادگیری و شکاف دیجیتالی»، «فناوری برای آموزش»، «الفبای مدیریت کلاس درس»، «آموزش به‌مثابه فرهنگ» و «پژوهش در کلاس درس» اشاره کرد. همچنین کتاب انگلیسی او با عنوان «درس‌پژوهی به‌مثابه راهبرد اصلاحات آموزشی در جامعهٔ یادگیرنده» که همراه با دو همکار ژاپنی و انگلیسی تألیف کرده، در سال ۲۰۰۶ منتشر شد و بعدها به زبان چینی نیز ترجمه شد.

محورهای اصلی پژوهش‌های او شامل فرهنگ آموزش، مطالعات تطبیقی آموزش و سنت‌های دانشگاهی، آموزش عالی و مدیریت دانش و مدل‌های نوین بهسازی آموزش به‌ویژه «درس‌پژوهی» است.