مارسلین لوریدان ایونس

مارسلین لوریدان ایونس (Marceline Loridan - Ivens) در ۱۹ مارس ۱۹۲۸ در فرانسه به دنیا آمد. او نویسنده، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و بازیگری است با نام اصلی «مارسلین روزنبرگ». خانوادهٔ لهستانی‌یهودی او در ۱۹۱۹ از لهستان به فرانسه مهاجرت کرد و در شروع جنگ جهانی دوم در ووکلوز اقامت گزید. او همان‌جا و در سنین نوجوانی به نهضت مقاومت پیوست. آخرین محل سکونت آن‌ها پیش از اسارت به دست گشتاپو، عمارت گوردون در بولن بود. او در ۱۳ آوریل ۱۹۴۴ همراه با پدرش به آشویتس‌بیرکنائو تبعید و در ۱۰ مهٔ ۱۹۴۵ به‌دست ارتش سرخ آزاد شد، اما پدرش مثل ۴۵ عضو دیگر خانواده و خویشانش هرگز از اردوگاه‌ها برنگشت. مارسلین در ۱۹۵۵ به حزب کمونیست فرانسه پیوست و کمتر از یک سال بعد آن را ترک کرد؛ سپس به مبارزه و هواخواهی از جبههٔ آزادی‌بخش ملی الجزایر پرداخت. سال‌ها بعد فیلمی هم از این مبارزات ساخت به نام «الجزایر، سال صفر» (۱۹۶۲) که تا مدت‌ها نمایش آن در فرانسه ممنوع بود. او سال‌های متمادی کارهای مختلفی را تجربه کرد؛ از جمله رونویسی برای روشنفکران هم‌عصر خود و کار در مؤسسات آمارگیری و تلویزیون. او وارد دنیای سینما شد و در ساخت فیلم‌های مستند متعددی همکاری کرد که مهم‌ترین آن‌ها عبارت است از «مدار هفده درجه: جنگ خلق» (۱۹۶۸)، مجموعهٔ دوازده قسمتی «چگونه یوکونگ کوه‌ها را جابه‌جا کرد؟» (۱۹۷۶)، «داستان بالون» (۱۹۷۶)، «اویغورها» (۱۹۷۷) و «قزاق‌ها» (۱۹۷۷). از خاطرهٔ بازدیدش از بیرکنائو در سال ۱۹۹۱، فیلمی ساخت به نام «مرغزار کوچک درختان غان» (۲۰۰۳) که همان سال در جشنوارهٔ فیلم مونیخ جایزهٔ «برنهارد ویکی» را دریافت کرد. چند کتاب نوشت. کتاب «و تو برنگشتی» در سال ۲۰۱۵ منتشر شد و جایزهٔ ادبی ژان ژاک روسو را در همان سال و جایزهٔ بزرگ خوانندگان مجلهٔ ال در بخش غیرداستانی را در سال ۲۰۱۶ برای او به ارمغان آورد. دو کتاب دیگر او به نام «زندگی آشفتهٔ من» و «عشق بعدی» به‌ترتیب در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۶ منتشر شد. او تا پایان عمر در مدارس و دانشگاه‌های مختلف دربارهٔ خاطرات و مستندات جنگ جهانی دوم سخنرانی کرد. سرانجام در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۸ درگذشت و در گورستان مون پارناس در پاریس به خاک سپرده شد.