حسن بن محمد راغب اصفهانی

ابوالقاسم حسن بن محمد بن مفضل، معروف به راغب اصفهانی، لغت‌شناس و از ادیبان و حکیمان اهل اصفهان بود. وی از دانشمندان بزرگ ایرانی است که در دوران آل‌بویه در قرن چهارم که اصفهان در اوج تمدن اسلامی و علم بوده می‌زیست. راغب اصفهانی همچنین یکی از قرآن‌پژوهان مشهور ایرانی در سدۀ چهارم و پنجم قمری است که آثار فراوان در قرآن‌پژوهی داشته و بزرگ‌ترین اثر او یعنی مفردات الفاظ القرآن، یکی از آثار مهم و ماندگار قرآنی بوده که در همۀ کتابخانه‌های شخصی و عمومی حضورش نمایان بوده است. راغب مردی گوشه‌گیر بوده که از مقام دوری می‌کرده و به‌همین دلیل دربارۀ تاریخ وفاتش هم اختلاف نظری نزدیک به یک سده وجود دارد. برخی تاریخ آن را ۴۱۰ تا ۴۱۲ قمری می‌دانند و برخی دیگر سال ۵۰۲ قمری را تاریخ درگذشتش اعلام کرده‌اند. جامع التفسیر، تحقیق البیان، درة التنزیل، الذریعه، تفصیل النشاتین، اخلاق راغب، محاضرات الادباء، احتجاج القراء و الرسالة المنبهه از کتاب‌های او هستند.