باباطاهر عریان

باباطاهر یا باباطاهر عریان همدانی عارف، شاعر ایرانی و دوبیتی‌سرای اواخر سدهٔ چهارم و میانهٔ سدهٔ پنجم هجری است. او در دوران «طغرل‌بیک سلجوقی» می‌زیست. «بابا» لقبی بود که به پیروان وارسته می‌دادند و برای صفت عریان نیز دلایل گوناگونی ذکر شده است. مسلک درویشی و فروتنی او که شیوهٔ عارفان است، سبب شد تا گوشه‌گیر گشته و گمنام زیسته و تفصیلی از زندگانی خود باقی نگذارد. برخی معتقدند ترانه‌ها یا دوبیتی‌های باباطاهر عریان در «بحر هزج مسدس محذوف» سروده شده است. ۲ قطعه، چند غزل و مجموعه کلمات قصار به زبان عربی از آثار دیگر اوست. تعداد دوبیتی‌های او را تا ۳۵۴ دوبیتی دانسته‌اند.