احسان اقبال‌سعید
زندگینامه و معرفی کتاب‌های احسان اقبال سعید
احسان اقبال سعید نویسنده و پژوهشگر ایرانی است. او نوشتن را از دوره‌ی تحصیلاتِ راهنمایی آغاز کرد. از ابتدای دهه‌ی ۱۳۹۰، با نگارش یادداشت‌ها و ستون‌های مختلف در مطبوعات، به طور رسمی وارد عرصه‌ی نویسندگی شد. از جمله‌ی آثار او می‌توان به کتاب «اسپرسو با رضاشاه» از انتشارات روزنه اشاره کرد. احسان اقبال‌سعید به‌خاطر عمق مفاهیم آثارش و سبک نگارش خاص و تحلیل‌های عمیقش در حوزه‌های اجتماعی، تاریخی و فلسفی شناخته می‌شود.
بیوگرافی احسان اقبال سعید
احسان اقبال‌سعید در مرداد ۱۳۶۵ در شهرستان لردگان، استان چهارمحال‌وبختیاری متولد شد. پدر و مادر او فرهنگی بوده‌اند و یک خواهر پزشک نیز دارد. وی تحصیلات خود را تا مقطع دکتری در رشته‌ی «مسائل ایران» ادامه داده است. اقبال‌سعید از دوران کودکی به مطالعه علاقه‌مند بود و نوشتن را در دوره‌ی راهنمایی آغاز کرد. شروع دوران حرفه‌ای او به‌عنوان یک نویسنده، به ابتدای دهه‌ی ۱۳۹۰ و نگارش یادداشت‌ها و ستون‌های مختلف در مطبوعات برمی‌گردد.
سبک نویسندگی
احسان اقبال‌سعید، به‌خاطر سبک نگارش خاص و تحلیل‌های عمیقش در حوزه‌های اجتماعی، تاریخی و فلسفی شناخته می‌شود. او در آثارش از نثری فنی و شاعرانه بهره می‌برد که ادامه‌دهنده‌ی سنت ادبیات کلاسیک فارسی است. این سبک نگارش، هرچند ممکن است برای نسل جوانِ کم‌حوصله چالشی باشد، به‌دلیل وفاداری به سنت‌های ادبی و تلاش برای حفظ اصالت زبان فارسی، تحسین‌برانگیز است. اقبال سعید در میان مخاطبان به‌عنوان نویسنده‌ای با دانش گسترده و توانایی در تحلیل مسائل پیچیده شناخته می‌شود. او در آثارش به موضوعاتی مانند مرگ، جاودانگی و نقش انسان در جهان پرداخته و با نگاهی فلسفی و جامعه‌شناسانه، مسائل روزمره را مورد بررسی قرار می‌دهد. به‌طور کلی، آثار احسان اقبال سعید به‌دلیل عمق مفاهیم و سبک نگارش منحصربه‌فردش، جایگاه ویژه‌ای در میان علاقه‌مندان به ادبیات و فلسفه دارد.
مروری بر کتاب‌ها و آثار احسان اقبال سعید
در این بخش به معرفی اثر مهم احسان اقبال‌سعید، کتاب «اسپرسو با رضاشاه» می‌پردازیم. نسخه‌ی متنی این کتاب توسط نشر روزنه به بازار عرضه شده و همچنین نسخه‌ی صوتی آن، با گویندگی تایماز رضوانی، در سایت و اپلیکیشن طاقچه موجود بوده و در دسترس علاقه‌مندان قرار دارند.
احسان اقبال‌سعید در کتاب «اسپرسو با رضاشاه» به بررسی یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی ایرانیانِ امروز پرداخته است: تمایل به بزرگداشت و ستایش گذشته. او به شکلی طنزآمیز و انتقادی، پدیده‌ی نوستالژی تاریخی را که از کافه‌ها و ادوات نوستالژیک ساخت چین آغاز شده و حتی به دفترهای کاهی دهه‌ی شصت رسیده، تحلیل می‌کند. اقبال‌سعید این جریان را به‌عنوان بازتابی از «رضاشاه روحت شاد!» توصیف می‌کند و به قضاوت درباره‌ی این باور می‌پردازد. او نتیجه‌گیری می‌کند که این نوع نوستالژی، محصولی از نوستالژی‌سازی مصنوعی و عملکرد سیاست‌مداران در چهار دهه‌ی گذشته است.
کتاب با یک خطابه درباره‌ی حسرت ایرانیان نسبت به گذشته‌ای ایده‌آل آغاز می‌شود و سپس به موضوعات گسترده‌ای همچون فساد اقتصادی، تضادهای فرهنگی، شکاف میان نسل‌ها، ناکارآمدی مسئولان و مشکلات اجتماعی می‌پردازد. اقبال‌سعید در میان تحلیل‌هایش، به شکلی صریح به بحران‌های مالی و اجتماعی نیز اشاره می‌کند. هرچند این کتاب راه‌حل مستقیمی ارائه نمی‌دهد، اما نوعی تسکین و البته تلنگر برای خوانندگان، به‌ویژه کسانی که مسئولیتی در حل این مسائل دارند، محسوب می‌شود.
