دانلود و خرید کتاب صوتی فهم فلسفه ۱

اندیشه در روزگار باستان و دوره یونانی‌مابی اولین جلد از مجموعه فهم فلسفه اثر ارزشمند دکتر جون ا. پرایس استاد دانشگاه و مدرس فلسفه است که در نشر صوتی واوخوان با صدای بابک سرانی آذر صوتی شده است.

 درباره کتاب صوتی فهم فلسفه ۱؛ اندیشه در روزگار باستان و دوره یونانی‌مآبی

مجموعه‌ سه جلدی صوتی فهم فلسفه تلاش دارد تاریخ فلسفه را به شکلی مختصر و قابل فهم برای مخاطب عام بیان کند.

دکتر پرایس سی و پنج سال در دانشگاه فلسفه تدریس کرد او می‌دید دانشجویانی که به صورت مقدماتی علاقه به یادگیری فلسفه دارند، با کمبود منابع مناسب برای شناخت خطوط کلی تاریخ فلسفه روبه‌رو هستند. این مجموعه سه‌جلدی تلاش کرده است تا به سهم خود پوششی برای این کمبود باشد.

 در این جلد فلسفه از دوران پیشاسقراطی‌ها تا نوافلاطونیان و پیوند این دوران با قرون وسطی تشریح شده است.

اولین فیلسوفان در دنیای غرب، فیلسوفانِ پیشا-سقراطی بودند، به‌عبارتی فیلسوفانی که قبل از سقراط (۴۶۹-۳۹۹ ق.م.) زندگی می‌کردند. آشنایی با افکار این اندیشمندانِ پیشرو ما را درجریان نخستین پرسش‌ها و نخستین جواب‌ها دربارۀ طبیعتِ جهان و مایی که در آن زندگی می‌کنیم، قرار می‌دهد.

این فیلسوفان، حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد سوالاتی از این دست را پرسیدند که «جهان چگونه به وجود آمد؟» و «جهان از چه چیزی ساخته شده است؟» آنها می‌خواستند بدانند چه چیزی همه چیز را منسجم نگه می‌دارد، به نحوی که زمین و هر چیزی که در آن است متلاشی نمی‌شود.

شنیدن مجموعه فهم فلسفه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 اگر شما هم قصد دارید مطالعه فلسفه را آغاز کنید، شنیدن مجموعه حاضر انتخاب خوبی است.

بخشی از کتاب صوتی فهم فلسفه ۱؛ اندیشه در روزگار باستان و دوره یونانی‌مآبی

حدود سال ۴۵۰ ق.م. آتن، مرکز فرهنگی یونان در مراحل اولیۀ دموکراسی یونان بود. برای کارآمد ساختن دموکراسی لازم بود مردم روشِ دموکراتیک حکومت‌داری را بیاموزند. قبل از شکل گرفتن دموکراسی در آتن، تنها مردان از خانوده‌های قدرتمند اشراف از مزیت تحصیل برخوردار بودند. ولی پس از جنگ‌های با ایران (۴۴۹-۴۴۸ ق.م) سوداگران و سیاستمداران یونانی امتیازات طبقۀ اشراف را به چالش کشیدند. پس از عوض شدن حکومت در آتن، هر مرد جوانی که به اندازۀ کافی باهوش بود و استطاعت پرداخت شهریه را داشت می‌توانست تحصیل کند. دموکراسی آتنی‌ها شاید تنها دموکراسی واقعی بود که تا به حال وجود داشته است. در این دموکراسی خبری از احزاب و سیاستمداران حرفه‌ای نبود. هر شهروند مذکری می‌توانست مجمع مردم را مورد خطاب قرار دهد، و همۀ تصمیم‌ها با آراء عمومی گرفته می‌شد. زنان و بردگان شهروند به شمار نمی‌آمدند وبنابراین دارای حق رأی نبودند. برده‌داری در تمام جوامع باستانی پذیرفته بود، با وصف این آتنی‌ها به‌خاطر داشتن رفتار آزادمنشانه با برده‌ها مشهور بودند. زنان تحصیل نمی‌کردند، در عوض از آنها انتظار می‌رفت که به‌عنوانِ همسر و مادر در خانه زندگی کنند.

با گسترش دموکراسی نیاز به وکلای مدافع نیز افزایش یافت. برای آن‌که آتنی‌ها در دادگاه‌ها قانع‌کننده سخن بگویند، لازم بود که به هنر سخن گفتن در برابر جمع تسلط پیدا کنند. با به رسمیت شناخته شدن نیاز به معلمانی که وکلا و سیاستمداران را آموزش دهند، گروهی از آموزگاران و فیلسوفان از مهاجرنشین‌های همجوار در آتن گرد آمدند. آنها خود را «سوفیست» می‌نامیدند که واژه‌ای یونانی به معنی «خردمند» یا «دانا» بود. آنها از راه گرفتن حق‌التدریس گذران زندگی می‌کردند. برجسته‌ترین سوفیست‌هایِ آتن، پروتاگوراس، گورگیاس و تراسوماخوس بودند. این مردان معتقد بودند که چیزهای مطلقی مانند حقیقت، زیبایی و نیکی در این دنیا وجود ندارد. زیرا درست و غلط در فرهنگ نسبی است، «زندگی خوب» بسته به موقعیت فرق می‌کند. این دیدگاه در فلسفه به نسبیت‌گرایی معروف است. نسبیت‌گراها بر این اعتقاد هستند که هر جامعه‌ای باید قواعد خودش را بسازد.

سوفیست‌ها به وکلای جوان می‌آموختند که چگونه از دعاوی حقوقی، فارغ از گناهکار یا بی‌گناه بودن موکلان خود دفاع کنند. سیاستمداران جوان هنر استفاده از سفسطه یا استدلال‌های گمراه‌کننده، و نطق‌های عاطفی و هیجان‌انگیز را می‌آموختند تا از آن به‌نفع دعاوی خود بهره‌بردای کنند. سوفیست‌ها نحوۀ ارائۀ استدلال‌های روشن و قوی و حمله به سفسطه‌های منطقی در استدلال‌های حریفان را به شاگردان‌شان می‌آموختند. همین نحوه از آموزش بیش از ۲۰۰۰ سال در محافل منطق و سیاست استمرار داشته است.

داستان زیر در مورد پروتاگوراس سوفیست و یکی از شاگردانش نشان می‌دهد که سوفیست‌ها چگونه از هنر متقاعد کردن استفاده می‌کردند:

مرد جوانی که پول کافی نداشت تا با پرداخت آن درس بخواند، از پروتاگوراس خواست تا به هر تقدیر او را به‌عنوان شاگرد حقوق قبول کند. پروتاگوراس به این شرط موافقت کرد که شاگرد وقتی در اولین دعوای حقوقی خود برنده شد، دستمزدش را بپردازد. شاگرد موافقت کرد، اما پس از تمام کردن دوره‌اش، هیچ پروندۀ حقوقی را به دست نگرفت. پروتاگوراس آزرده‌خاطر شاگرد را برای نپرداختن دستمزد به دادگاه کشید. دانش‌آموز استدلال کرد: «اگر من در این دعوا برنده شوم بنا به رأی دادگاه مجبور نیستم چیزی به پروتاگوراس بپردازم. اگر در دعوا بازنده شوم، هنوز در اولین دعوا برنده نشده‌ام، پس بنا به توافق‌مان، برنده یا بازنده مجبور نیستم چیزی به او بپردازم.» در این لحظه پروتاگوراس پا پیش گذاشت و با این استدلال از خود دفاع کرد: «اگر او در این دعوا بازنده شود، پس بنا به رأی دادگاه او باید دستمزدم را بپردازد. اگر در این دعوا برنده شود، اولین دعوایش را برنده شده است و باید دستمزدم را بپردازد. در هر دو مورد او مجبور به پرداخت است.» ۱۳

بدبختانه ما از نتیجۀ این دعوا، حتی اگر داستان راست باشد، بی‌خبریم. ولی راست یا دروغ، این داستان هنر بلاغت یا هنرِ سخن گفتنِ متقاعدکننده را نشان می‌دهد. به سبب اتفاق‌هایی شبیه به این، و چون سوفیست‌ها دستمزدهایی گزاف مطالبه می‌کردند، سقراط سوفیست‌ها را «فاحشه‌های حکمت» نام داد.