دانلود و خرید کتاب صوتی نخست ارتباط برقرار کن

کتاب صوتی نخست ارتباط برقرار کن نوشته ملانی کاتزمن، شامل ۵۲ راهکار ساده برای رسیدن به موفقیت، معنی و شادی در کار و برقراری ارتباطی سالم، سازنده و دوستانه با دیگران است. این کتاب با صدای احسان اطهری منتشر شده است.

درباره کتاب نخست ارتباط برقرار کن

در دنیای کسب‌وکار، توهم خوشایندی جا خوش کرده است و آن این‌که شما یک نمودار سازمانی را ترسیم می‌کنید، افراد را در آن قرار می‌دهید، کاری را که باید انجام شود و نیز زمان متناسبی را برای آن تعیین می‌کنید؛ آنگاه تمام امور با امداد غیبی رتق و فتق شده، کَلَک کنده و مقصود حاصل می‌گردد. از این بهتر نمی‌شود! اما واقعیت چیز دیگری است. شما به شیوه و مسیری حرفه‌ای نیاز دارید تا بتوانید با کسانی که برای دستیابی به هدف متکی به ایشان هستید ارتباط و پیوند برقرار کنید. در دنیای واقعی، سازمان‌ها و تیم‌ها را انسان‌ها به‌پیش می‌رانند و انسان‌ها را نیز عواطف و احساسات هدایت می‌کنند. 

برقراری ارتباط در یک محیط کاری بسیار مهم است. انسان‌ها زمان زیادی را در محل کار خود صرف می‌کنند و اگر بتوانند این زمان را با ارتباطات سالم پر کنند، از کاری که انجام می‌دهند هم لذت بیشتری می‌برند. در عین حال ساختن روابط دوستانه با همکاران می‌تواند دوستی‌های شیرین و پایدار رقم بزند و محیط کاری را به محیطی دلچسب تبدیل کند. اما برای اینکه در محیط کار و همراه با همکاران بتوانیم ارتباط خوبی داشته باشیم، چه باید بکنیم؟

شنیدن کتاب نخست ارتباط برقرار کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن کتاب نخست ارتباط برقرار کن را به تمام کسانی که دوست دارند ارتباطاتی سالم و سازنده با دوستان و همکارانشان برقرار کنند، پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ملانی کاتزمن

دکتر ملانی کاتزمن، روانشناس شغلی و مشاور سازمان‌های خصوصی و دولتی برتر و هم‌چنین سازمان‌های دولتی و غیرانتفاعی جهان است. تخصص ملانی کازتمن در حوزه توسعه اجرایی، پویایی گروه و تغییر رهبری است.

او در سال ۱۹۹۹ موسسه مشاوره کاتزمن را تاسیس کرد و با بسیاری از شرکت‌های معتبر جهان کار کرده است. در حال حاضر او به برگزاری جلساتی درباره مشکلات اقتصادی و اجتماعی و ارائه راهکارهای استراتژیک مشغول است. 

بخشی از کتاب نخست ارتباط برقرار کن

مطب شلوغ و پررفت‌وآمد دکتر سوارِز فضا و چیدمانی بسیار برازنده و شیک داشت؛ اما پرستاران، تکنسین‌ها و منشی‌های مطب باهم بسیار بد رفتار می‌کردند، به‌طوری که پرخاشگرانه با یکدیگر حرف می‌زدند و هنگام صحبت با یکدیگر، حتی به هم نگاه نمی‌کردند. سوارِز این تنش را بین آنها احساس می‌کرد؛ به‌همین‌علت، خود او دیگر رغبتی نداشت به اتاق‌های مطبش سر بزند، چه برسد به بیمارانش! کادر درمان مدام گله و شکایت می‌کردند که تعداد زیادی از بیماران گستاخانه رفتار می‌کنند که این مسئله روی روحیه آن‌ها ثر منفی می‌گذارد. این بدخلقی‌ها به یکایک آنها سرایت کرده بود. در این شرایط، دکتر سوارز این سؤال را مطرح کرد که «چه می‌شود اگر همه همت کنیم و با یکدیگر حتی مؤدب‌تر از حد عادی رفتار کنیم؟» بتدریج شرایط تغییر کرد. تکنسین‌ها و پرستاران در بیان هر درخواستشان، کلمه «لطفاً» را به‌کار می‌بردند و هنگام مکالمه، حتماً ارتباط چشمی برقرار می‌کردند و به یکدیگر لبخند می‌زدند. به مرور، آنها به الگویی برای بیماران تبدیل شدند و درنتیجه، همان احترام و ادبی را که می‌خواستند تجربه کردند و کار برای همه لذّت‌بخش‌تر شد.