دانلود و خرید کتاب صوتی پاندای بزرگ و اژدهای کوچک

کتاب صوتی پاندای بزرگ و اژدهای کوچک نوشتهٔ جیمز نوربری و ترجمهٔ پورشا اولاد و شاهین عیسی زاده است. گویندگی این کتاب صوتی را محمدمتین محسنی ارجمند انجام داده و انتشارات آناناس آن را منتشر کرده است؛ کتابی آرامش‌بخش در حوزۀ فلسفه و زندگی.

درباره کتاب صوتی پاندای بزرگ و اژدهای کوچک

این کتاب صوتی که از پرفروش‌ترین‌های ساندی‌تایمز است، در قالب ماجراجویی یک پاندا و یک اژدها روایت می‌شود. کتاب صوتی پاندای بزرگ و اژدهای کوچک دربارۀ دو دوست است که در معبدی در بالای کوه زندگی می‌کنند. پاندا و اژدها از زندگی در آنجا رضایت دارند و روزهایشان را با گشت‌وگذار در جنگلی که معبد توسط آن احاطه شده می‌گذارنند. یک روز موقع نوشیدن چای در غروب یک زمستان، اژدهای کوچک به پاندای بزرگ از احساسش می‌گوید. او با وجود این مکان زیبا و فوق‌العاده، احساس می‌کند چیزی کم است و کامل نیست. همین احساس نیاز به تغییر و گفت‌وگوی کوتاه است که پاندای بزرگ و اژدهای کوچک را به سفری دورودراز می‌کشاند؛ سفری که در بهار آغاز می‌شود. کتاب «پاندای بزرگ و اژدهای کوچک» گفت‌وگومحور است؛ گفت‌وگوهایی ساده‌ و جملات کوتاهی که به‌ظاهر ساده هستند اما معنای عمیقی دارند. این کتاب صوتی، مخاطبانش را هم از دلهره‌ها و اضطراب‌ها دور کرده و هم او را دعوت به تحمل سختی‌ها و مشکلات زندگی‌ می‌کند. گفت‌وگوهای حکیمانه و فلسفی و سادهٔ پاندای بزرگ و اژدهای کوچک رابشنوید.

شنیدن کتاب صوتی پاندای بزرگ و اژدهای کوچک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران روان‌شناسی عمومی و قالب داستان در حوزۀ فلسفه و زندگی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جیمز نوربری

جیمز نوربری هنرمند، نویسنده و تصویرگر عاشق طبیعت و حیوانات است. او در جنگل دین متولد شد و بیشتر عمر خود را صرف نوشتن و طراحی کرد. در دانشگاه، جانورشناسی خواند و پس از فارغ‌التحصیلی به ایرلند رفت. از آنجا به سراسر انگلستان سفر کرد و در نیوکاسل، سوانسی و چلتنام زندگی کرد و برخی اوقات در یک قایق باریک زندگی می‌کرد.

بخشی از کتاب صوتی پاندای بزرگ و اژدهای کوچک

«در بالای کوتاه معبدی وجود داشت که توسط جنگلی بزرگ و وسیع احاطه شده بود، در کنار دریاچه‌ای آرام و عمیق. این معبد در گذشته زیبا و باشکوه بود؛ ولی اکنون مثل خرابه‌ای قدیمی به نظر می‌رسید؛ اما این برای دو دوستی که آنجا را خانۀ خود می‌دانستند اهمیتی نداشت.»