دانلود و خرید کتاب صوتی انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می‌کند

کتاب صوتی انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می‌کند نوشتهٔ رایان هالیدی و ترجمهٔ سیده مرضیه طاهایی و سمیرا آزادپیما و فرزانه کامگاری است. پیمان شیخی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و ناشر صوتی کتاب یاران فناور آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می‌کند

کتاب صوتی انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می‌کند، از قدرت خودکنترلی سخن گفته است. به‌واسطهٔ انضباط همه‌چیز ممکن بوده و بهتر خواهد شد. فردی واقعاً کامل و بی عیب‌ونقص را نام ببرید که هیچ نظم و انضباطی نداشته باشد یا فاجعه‌ای را نام ببرید که حداقل تا حدی ریشه در بی‌انضباطی نداشته باشد. انضباط فردی یعنی رهاکردن هر چیزی که دارید و آگاهی از اینکه چه چیزی را باید حفظ کنید. هدف از انضباط فردی تعادل است. با کمک انضباط است که می‌توانیم در مقابل بعضی چیزها مقاومت کرده و بعضی چیزها را دنبال کنیم و می‌توانیم در همه‌چیز با اعتدال پیش برویم؛ عمداً و معقولانه و بدون اینکه تحت‌تأثیر قرار گرفته و کنترل خودمان را از دست بدهیم. کسانی که ما آن‌ها را بیشتر تحسین می‌کنیم، در کتاب «انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می‌کند»، مورد بررسی قرار خواهند گرفت؛ افرادی چون مارکوس اورلیوس، ملکه الیزابت دوم، لو گریگ، آنگلا مرکل، مارتین لوترکینگ، جورج واشنگتن و وینستون چرچیل که با خویشتن‌داری و فداکاریشان به ما الهام بخشیده‌اند.

شنیدن کتاب صوتی انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می‌کند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره رایان هالیدی

رایان هالیدی یکی از پرفروش‌ترین نویسندگان جهان و علاقه‌مند به مکتب فلسفی رواقی است. کتاب‌های او از جمله «انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می‌کند»، «ایگو دشمن است»، «روزنگار رواقی‌گری» و «سکون کلید است»، جزو کتاب‌های پرفروش بوده و به بیش از ۴۰ زبان ترجمه شده و میلیون‌ها نسخه از آن به فروش رفته است. کتاب‌فروشی او با نام «رواق نقاشی‌شده»، در خیابان تاریخی بستروپ در ایالت تگزاس در آمریکا واقع شده است.

بخشی از کتاب صوتی انضباط فردی سرنوشت شما را تعیین می‌کند

«دردها برایش شوخی بود. تب، میگرن، کمردردی فلج‌کننده، کشیدگی عضلات و رگ‌به‌رگ شدن مچ پا را به بازی می‌گرفت. یک روز پس از اصابت توپ بیس‌بال با سرعت حدود صدوسی کیلومتر در ساعت به سرش، لباس پوشید و با کلاه بِیب روث (که جثه‌ای بزرگ‌تر از او داشت) بازی کرد، زیرا ورم سرش به‌گونه‌ای بود که با کلاه خودش پوشانده نمی‌شد.

لو گریگ برای ۲۱۳۰ بازی متوالی به‌عنوان بیس‌من اول برای تیم نیویورک‌یانکیز بازی کرد و مجموعه‌ای از صلابت بدنی را به مدت پنج دهه به نمایش گذاشت. شاهکاری در میزان استقامت یک انسان که آن‌قدر وجهه‌ای جاودانه یافت که باورنکردنی بود. به‌خصوص اگر بدانیم که یک فصل عادی لیگ برتر بیس‌بال در آن زمان‌ها (دهه ۱۹۲ تا ۱۹۳۰) شامل ۱۵۲ بازی بود.

تیم نیویورک‌یانکیز هفت‌بار به مسابقات نهایی بیس‌بال رسید و گریگ از آوریل تا اکتبر به مدت هفده‌سال بدون هیچ استراحتی و در بالاترین سطحی که می‌شود تصورش را کرد برای آن‌ها بازی کرد. در فصل‌هایی که لیگ برگزار نمی‌شد، بازیکنان در بازی‌های دوستانه شرکت می‌کردند و گاهی لازم بود تا به کشورهای دوردستی مانند ژاپن سفر کنند. گریگ در طول مدت حضورش در تیم نیویورک‌یانکیز در حدود ۳۵۰ بار دابل‌هِدر کرد (در یک روز دو بار بازی کرد) و حداقل ۳۲۰ هزار کیلومتر (آن‌هم عمدتاً با قطار و اتوبوس) در سراسر کشور سفر کرد.

علی‌رغم همه این‌ها هرگز حتی یک بازی را از دست نداد. دلیلش این نبود که هرگز مصدوم یا بیمار نشده بود، بلکه به این دلیل که او مانند لوکوموتیوی بود که حاضر نبود متوقف شود و از کنار درد و مشکلات جسمانی (که دیگران به‌عنوان عذر و بهانه می‌آوردند) می‌گذشت. زمانی که از دستانش سی‌تی‌اسکن گرفته شد، پزشکان بهت‌زده، دست‌کم هفده شکستگی را در دستانش مشاهده کردند که به‌خودی‌خود بهبود یافته بود. طی دوران حرفه‌ای‌اش، تقریباً همه انگشتانش شکسته بود و این آسیب‌ها نه‌تنها سرعتش را کم نکرده بود، بلکه حتی کلمه‌ای هم راجع به آن‌ها صحبت نکرد.

از طرف دیگر او تقریباً به‌طور غیرمنصفانه‌ای بیشتر به خاطر شکست‌ناپذیری و بردهای پی‌درپی و بدون باخت یا تساوی در بازی‌ها معروف است که آمارهای خارق‌العاده‌ای که وی در طول دوران بازی‌اش به دست آورده است را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. میانگین ضربات (BA) حرفه‌ای او ۳۴۰/۰ است که عددی باورنکردنی بود و در دوران پس از پایان فصل به ۳۶۱/۰ رسید (در دو سری مسابقات نهایی بیس‌بال او بیش از ۵۰۰/۰ ضربه زد). او ۴۹۵ هوم‌ران و بیست‌وسه گرند اسلم را به ثمر رساند، رکوردی که برای بیش از هفت دهه پابرجا بود. در سال ۱۹۳۴، او سومین بازیکنی بود که توانست تاج سه‌گانه لیگ برتر بیس‌بال را به دست آورد. او دو بار عنوان باارزش‌ترین بازیکن، هفت‌بار به‌عنوان عضو تیم ستارگان و شش‌بار قهرمان مسابقات جهانی شد. توانست به تالار مشاهیر موزه نیویورک راه یابد و اولین بازیکنی بود که باشگاه شماره او را بازنشسته کرد.»