نظرات کاربران درباره کتاب صوتی ساندویچ ژامبون

بسیار عالی بود. داستانی از بوکوفسکی، واقع‌گرایی کثیف و زشت و طنز سیاه همراه با تنظیم و صدا گذاری عالی که موسیقی‌های پست‌راک را به زیبایی در کنار صدای فوق‌العاده‌ی آقای سلطان زاده قرار دارده‌است. انگار که april rain و this will distroy you و ... این موسیقی‌هارا برای این داستان و گویندگی آقای سلطان‌زاده ساخته‌اند. و درنهایت ترکیب درست همه‌ی اینها، اثر صوتی فوق‌العادی می‌شود که هر مخاطبی را به خود جذب می‌کند. شدیدا توصیه می‌کنم بشنوید و لذت ببرید.

بعد از خوندن عامه پسند انتظار چنین کتاب روان و سیالی رو از بوکوفسکی نداشتم و همین موضوع باعث شد بیشتر ازش لذت ببرم. فضایی که بوکوفسکی توصیف می‌کنه همون جور که خودش هم تاکید میکنه فضای تاریک و سردیه که اگه بخواین با حقیقت روبرو بشین باید انتظارش رو داشته باشید، بدون هیچ رنگ و لعاب اضافی و زیبایی های مجازی... این کتاب خیلی خیلی زیاد منو یاد مرگ قسطی سلین انداخت که در واقع اتوبیوگرافیه سلین بود. ازونجایی که یکی از شخصیت های عامه پسنده بوکوفسکی هم سلینه و با توجه به درون مایه این کتاب احساس میکنم سلین اثر قابل توجهی رو بوکوفسکی گذاشته و این واقعا برای من جالبه... دو اندیشه تاریک ، حقیقی، بدون سانسور و دوست داشتنی ...

یه داستان ساده، جذاب،زشت،بی نظم و دوست داشتنی☻ داستان از بچگی هنری شروع میشه و به دوران مدرسه که بخش اصلی و بیشتر کتاب اونجا اتفاق میفته از زبون هنری روایت میشه. در اصل یک زندگی خودنوشت از خود بوکوفسکی اما به دلیل قلم خوب و توانایی نویسنده در داستان سرایی تونسته یک رمان خوندنی رو بنویسه کتاب به دلیل جذاب بودن و نثر ساده و روانی که داره خسته کننده نیست و کشش خوبی داره. ترجمه هم سانسور داره ولی مترجم تلاشش رو کرده که منظورو برسونه و به داستان صدمه ای نزنه اگه از بوکوفسکی چیزی نخوندین بنظرم برا شروع بهترین انتخاب همینه گویندگی هم خیلی خیلی خوب بود موسیقی هم اوایل اذیت کننده بود اما جلوتر که میرین بهش عادت میکنین و خیلی زیباست و مناسب

نگم دیگه براتون که کلی کیف کردم باهاش،کلی خندیدم،کلی هم نارحت شدم، آرمان سلطان زاده هم مثل همیشه عالی ،عالی..‌.فقط اینکه در خلال داستان یه جور تست هوش خواستن از شنونده یا خواننده بگیرن،این تست هوش با سانسور برخی از قسمتها انجام میشه، منم ذهن معیوب فقط قسمت منفی ماجرا رو تجسم میکنم و لاغیر، لعنتی خیلی رو مخ آدم ، گ...ه بگیرن این سانسور چیا رو...جمله آخر از زبان هنگ 🙂

طنز سیاه درباره نبرد میان پوچگرایی و معنابخشی به ادامه زندگی ، بویژه در طبقات پایین جامعه . گویش آقای سلطانزاده فوقالعاده عالی است . ایشان در خوانش کتابهایی با مضمون درونگرایی ( از جمله جنایت و مکافات داستایوفسکی ) بسیار موفق هستند . من کتاب را با سرعت ۱.۲ گوش دادم و فکر میکنم لحن کتاب با سرعت بالاتر بهتر درمیاد .

دوستان فقط یه چیز بهتون میگم ،البته این نظر منه ،به نظرم هولدن کالفیلد در مقابل هنری چیناسکی، بچه سوسولی بیش نیست

یک کتاب سراسر هجو البته با متنی روان و صدا گذاری عالی و گویندگی عالی تر آقای سلطان زاده

فقط آدم بزرگ ها پرخاشگر و بی ادب نبودند. بچه ها هم بی ادب شده بودند و حتی، حیوانات هم. انگار که از آدم ها الگو گرفته باشند (بریده ای از کتاب) قصه ی فقر، همیشه و همه جای دنیا، زهر ماره؛ خود فقر که دیگه بماند... شخصیت اصلی این داستانو بعد خوندنش مقابل هولدن کالفیلد قرار دادم. هولدنم از کثافتایی که بشر دنیا رو باهاش پر کرده حرف می زنه ولی این سیاهیا، شما رو از زندگی دل زده نمی کنه. درست برعکس بوکوفسکی که سیاهیایی که توصیف کرده، گاهی واقعا از فرط غم، دل آدمو بهم می زنه. بعضی جا ها نوشته بود که این کتاب به نوعی شرح بخشایی از زندگی نویسنده ست. شاید علت تفاوت در فضای کتابش با سلینجرم دقیقا در تفاوت زندگی و زاویه دید هایی باشه که بهشون داده شده. سلینجر خانواده ی ثروتمندی داشته تا جایی که اطلاع دارم و اگر این کتابو مبنای زندگی بوکوفسکی بگیریم، باید بهش حق داد که انقدر سیاه و منزوی ببینه دنیا رو. جالبه که سلینجرم مسیری رو انتخاب کرده که خلاف نظر پدرش بوده و ناطور دشتو هم به مادرش تقدیم می کنه چون تشویقای مادرشو عامل موفقیت خودش می دونسته (البته پدر سلینجر بعد ها ازش عذرخواهی می کنه بابت اینکه فکر نمی کرده پسرش بتونه خرج خودشو توی راهی غیر از اونی که خودش درست تصور می کرده، در بیاره). بوکوفسکی هم این کتابو به همه ی پدر ها تقدیم کرده! (برای کسایی که هر دو کتابو خوندن یا خواهند خوند، این مقایسه ها احتمالا معنا داره). ترجمه ی خوبی داشت ولی واضحا جا هایی داد می زد که منو سانسور کردن [البته راستش نرفتم متن اصلیو چک کنم که اینطور بوده یا نه ولی اینطور به نظر میاد] ولی مترجم سعی کرده در کمال ذکاوت با عوض کردن نوع بیان، منظورو برسونه! اجرای آقای سلطان زاده هم که جای بحث نداره. انتخاب موسیقی شم خیلی مناسب خود کار بود. در کل به سیاق همه ی نویسنده های معروف آمریکایی، خیلی روان نوشته شده ولی اگر تلخ پسند نیستین یا حوصله شو ندارین، نخونیدش چون چیز زیادی عایدتون نمی شه

آثار بوکوفسکی یک بی‌خیالی خاصی داره که خواننده جذبش میشه. اما این کتابش کمی با آثاری چون عامه‌پسند و اداره پست فرق می‌کنه. تلخ‌تر نوشته شده و مشکلاتی چون ناراحتی پوستی و تنبیه توسط پدر، تجربیات شخصی خود نویسنده است. الان که دارم نطرم را در مورد این کتاب می‌نویسم ماه‌ها از گوش کردن بهش گذشته ولی بسیاری از قسمتهای کتاب به صورت واضح در ذهنم مانده و گوش دادن یا خوندن این کتاب را به علاقمندان کارهای بوکوفسکی توصیه می‌کنم.

ولی لامذهب خیلی گران است!!! هوس انگیز ولی گران/: اشتباه نکنید ساندویچ ژامبون را می گویم :) ؛)

آرمان سلطان زاده مثل همیشه عالی . در کل داستان زندگی خودشه یه جورایی .. و بدک نیس. روان و ساده

عالی و بی نظیر

کتاب ناطور دشت رو انگار به یه سبک دیگه میخونی

من دوست نداشتمش صدای اقای سلطان زاده فقط باعث شد تا انتها بهش گوش کنم وگرنه کتب بی هدفی بود

کاش بشه بازهم یه کتاب از بوکوفسکی رو آرمان سلطان زاده با موسیقی متن بی نظیر اجرا کنه این کتاب رو مدت ها پیش گوش دادم و چقدر دلتنگ این گونه کتاب صوتی ها هستم

صدای بعضی کتاب‌های صوتی آوانامه خیلی کمه ،یعنی اگه مشغول کاری هستید حتما باید به اسپیکر وصل باشید و تنها از گوشی واضح نیست برعکس موسیقی متن که بلند است

اجراش عالی بود داستان روان و جذاب

عالی بود🥺💙

کتاب خوبی بود یجایی خوندم یه اتوبیوگرافی از خود نویسنده هست ...به شخصه کتابایی که از زبون نوجوون ها بوده خوندم بهم چسبیده مثل ناطور دشت یا تابستان گند ورنون‌ و اینکه نقطه مشترک همشون وجود یه طنز تلخ درشونه

گویندگی و صداپردازی و موسیقی متن عالی بود. اما داستان برای من جذابیتی نداشت. چندبار به زور تا نیمه های کتاب گوش دادم و آخر نتونستم تمومش کنم و دیگه کنار گذاشتمش.

دیگه بوکوفسکی همین هم ازش انتظار می‌ره . عالی

کتاب نثر خیلی روانی داره، باعث‌میشه خودت رو داخل داستان حس کنی و همدردی کنی. نویسنده تونسته حتی موضوعات و احساسات ساده رو هم به صورت برجسته نشون بده و این به من خیلی چسبید.;)

"... من دلبستگی نداشتم،به هیچ چیز دلبستگی نداشتم، هیچ چیز هم نمیدانستم،حتی نمیدانستم چطور باید فرار کنم،بقیه دست‌کم حسابِ کار دستشان آمده بود که چطور زندگی کنند، آن‌ها ظاهراً چیزی را فهمیده بودند که من نفهمیده بودم، شاید چیزی در من کم بود،احتمالش وجود داشت. اغلب احساس می‌کردم پست تر از دیگرانم یا شهروند درجه دو اَم. فقط دلم میخواست از همه‌شان فاصله بگیرم اما جایی برای رفتن نداشتم. خودکشی؟ ای بابا... همین هم دردسر و مصیبت خودش را داشت. احساس می‌کردم دلم می‌خواهد پنج سال تخت بخوابم ولی این جماعت نمی‌گذاشتند،بنابراین وضعیت من همین بود... " من قبلا چند مصاحبه با بوکوفسکی رو دیده و شیفته طرز فکر خاصش شده بودم. خیلی خوشحالم که همچین کتاب جذابی رو در مورد زندگیش نوشته و من شانس خوندنش رو داشتم. داستان هزارپیشه ادامه این کتابه

کتاب بسیار عالی وخالی از دروغ هایی برای واقع بینی، چیزی که کتاب رو بیشتر از نسخه چاپی جذاب می کنه، گویندگی کتابه چقدر عالی و چقدر تحسین برانگیز، ممنون🙏☕

قشنگ بود پیشنهاد میکنم بخونید 😄

به قدری سانسور داشت که فقط باید حدس میزدم الان داره چه اتفاقی میفته😅 ولی ترجمه باحالی داره؛ در کل کتاب خاصی نیس؛ صرفا برای وقت گذرانی گوش میدم

خوب بود و جزئیات خوب گفته شده

من نتونستم به این کتاب صوتی گوش بدم. چون موسیقی پشت صدای خواننده واقعا آزار دهنده بود و من بیشتر از یک بخش نتونستم بهش توجه نکنم. اما آقای سلطان زاده کتاب رو بسیار عالی خوندن.

فوق العاده بود، طنزی سیاه وخشن ازروزگارپسری که ایکاش هنوزبود ومینوشت، گویندگی بسیارعالی،همچنین موسیقی عالی.

بوکوفسکی بی نظیره

خیلی دوسش داشتم کتاب عالی گویندگی بسیار عالی اما صدای پس زمینه احساس میکنم خیلی زیاده کاش کمتر بود صدای موسیقی

گویندگی عالی بود واقعا هنرمندانه متن کتاب معمولی و تلخ

انتهای کتاب میتونست خیلی بهتر تموم شه. ولی عالی بود . نفرت درونی کاراکتری که نویسنده ساخته کاملا قابل درک بود

چندین بار نیشخند زدم، جمله‌ای را هم نیز برای خود یادداشت کردم، اما زیباترین بخش از کل کتاب، بخشیست که هِنری، واقعه تسمه خوردنش را بیان می‌کند. بعد از کتک خوردن، تنها کاری که می‌کنی معنا دادن به چیزهای بی معناست...! (که البته این جمله برداشت خود من از آن واقعه مذکور است.) انتخاب موسیقی نیز نامناسب بود؛ ساب‌ژانر پست‌راک یکی از فلسفی‌ترین ساب‌ژانرهای موسیقیست، به‌طوری که در ابتدا، با تو با ملایمت همراهی می‌کند و بعد از کمی پا به پایت آمدن اوج می‌گیرد؛ اما قسمت زیبای این نوع موسیقی، پایان ناگهانی آن است، درست مثل اتفاقاتی که همیشه همراه ما هستند، یکهو پدیدار می‌شوند، و بعد ناگهان از بین می‌روند، اما خب اثرشان بر روی ما می‌ماند، حتی اگر دیگر وجود نداشته باشند. اما در این کتاب، این موضوع مطرح نبود. از دیدگاه من، کسی که موسیقی را انتخاب کرده فقط به دلیل اگرسیو بودن آن بوده و نه چیز دیگری؛ او می‌توانست از اُلد سکول های هیپ‌هاپ خود امریکا که اتفاقا توانایی ایجاد ارتباطی عمیق‌تر با مخاطب‌ را نیز فراهم می‌کرد، انتخاب کند. در مجموع، کتابی با کمی (فقط کمی) طنز و مناسب برای سرگرم شدن است.

رمانی فوق العاده جذاب. با نگاهی فلسفی، گیر کردن آدمی در چاله ناکامی را در قالب داستانی گیرا از کودکی، نوجوانی و جوانی پسری خلاق و ورزشکار به تصویر میکشه. گرچه کودکی پر از آسیب او در این ناکامی بی تاثیر نیست، خود او هم در بدنبال رفتن دردسر با عدم کنترل بر سخنانش بی تاثیر نیست.

اولین کتابی بود که از بوکوفسکی خوندم یا بهتر بگم شنیدم داستان کتاب برای من جذاب بود و گویندگی اقای سلطان زاده فوق العاده بود و انتخاب موسیقی عالی

افتضاح ترین کتابی بود که تا الان خوندم فقط لحظه شماری میکردم هر چه سریعتر تموم شه پر از سانسور و بسیار تلخ و بی سر و ته

خیلی خوب بود بسیار لذت بردم

داستان (زندگی نامه) بسیار زیبا و‌ ملموس. ترجمه خوب. صدای کوینده عالی. اما اضافه کردن موسیقی راک بسیار بی‌ربط و اذیت‌کننده بود. کتاب صوتی باید همانی باشد که اسمش هست: کتاب صوتی! قرار نیست تبدیل به یک اثر چندرسانه‌ای همراه با رقص و موسیقی شود.

داستان جالبی بود.

گویندگی بسیار حرفه ای آرمان سلطان زاده روی یکی دیگه از آثار سطحی ادبیات نوشته چارلز پوکوفسکی عوام پسند.

راوی صریح و بی پرده ی احوال و افکار انسان معاصر آمریکایی...

به نظر جالب میاد داستان معمولی ای هست ولی تنظیم و صدا جالبه