مطالعات زنان

چه ‌بسا مرز میان اوهام و اعتقادات ما باریک‌تر از آن باشد که می‌ پنداریم

لیپسکوم در کتابش روایتی بصیرت‌بخش دربارۀ احیای اندیشۀ اخلاقی در قرن بیستم به دست می‌دهد

«بعد از تولد دختر اولم به یک مصاحبۀ کاری رفتم و، بعد، کل راه را تا خانه گریه کردم»

آیا کسی می‌تواند شخصیت خودش را تغییر دهد؟

ما در مکالمه کمبود خود را با درآمیختن با «دیگری» پر می‌کنیم

آیا هیچ زنی می‌تواند بین زندگی خودش و دغدغه‌هایی که برای فرزندش دارد توازن ایجاد کند؟

آنجلا گاربس در کتاب کار حیاتی می‌گوید مراقبت از فرزندان باید کاری عمومی و همگانی باشد

همۀ داستان‌های ناباروری با بچه‌دارشدن تمام می‌شود، اما آن‌ها که هیچ‌وقت نمی‌توانند بچه‌دار شوند چه؟

مواد شیمیایی‌ای که باروری را مختل می‌کنند و به زنان باردار و بچه‌هایشان آسیب می‌زنند

مواجهۀ زنان با باروری‌شان در دهۀ سوم و چهارم زندگی‌ ترکیبی از خوش‌خیالی و بی‌اعتنایی است. چرا؟

تصمیم به بچه‌دارنشدن برای زنان به ‌معنای آزادی برای کار بود و برای مردان به ‌معنای آزادی از کار

بچه‌دارشدن ربطی به بحران‌های محیط‌زیستی ندارد

مادرها فرزندانشان را عاشقانه دوست دارند، اما دلیلی ندارد به چیزی غیر از فرزندانشان فکر نکنند

صورت دست‌نخوردۀ زن‌ها نامتعارف است؟ در عصر ما، بله

کتاب مگان اوکانل روایتی از بارداری و زایمان می‌‌دهد که کمتر شنیده‌‌ایم