کتاب سبک زندگی اسلامی

کتاب سبک زندگی اسلامی نوشته آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی است که به همت سید مهدی مرویان حسینی گردآوری شده است. کتاب سبک زندگی اسلامی به تمام علاقه‌مندان به یک زندگی اسلامی و سعادت‌مند کمک می‌کند راه حقیقت را پیش بگیرند.

درباره کتاب سبک زندگی اسلامی

از گذشته اهالی هر منطقه و اقلیم یا پیروان مذاهب و آیین‌های گوناگون بر حسب فرهنگ خاصّ خود سبک زندگی ویژه‌ای داشتند، چنان که در جوامعی که فرهنگ دین مبین اسلام حاکم بود، سبک زندگی و روش زیستن مردم آن بر اساس تعالیم و آموزه‌های دینی شکل می‌گرفت.

امروزه به دلیل توسعۀ ارتباطات، مرزهای فرهنگی در مناطق مختلف دنیا شکسته و فرهنگ‌های مختلف به جای‌جای عالم منتقل شده است. این انتقال فرهنگ، سبک زندگی مردم را نیز تحت تأثیر قرار داده و موجب اختلاط فرهنگ‌های مختلف با یکدیگر شده است. از آن‌رو که دنیای غرب در جریان اجرای زندگانی مدرن پیشقدم بوده، به طور طبیعی در مسیر مدرنیزه شدن جوامع مختلف، سبک زندگی غربی جای دیگر سبک‌های زندگی را گرفته است؛ به‌طوری‌که امروز در بیشتر نقاط دنیا و به خصوص مشرق زمین سبک زندگی غربی حاکم است. سوگمندانه اینکه، فرهنگ غرب و به تبع آن سبک زندگی غربی، بر نوع زندگی آحاد جامعۀ اسلامی ما نیز تأثیر گذاشته است. تقلید از فرهنگ غرب در نوع پوشش و لباس یکی از مصادیق بارز غلبۀ سبک زندگی غربی بر روش زندگی دینی است.

در این کتاب، مباحث مورد نظر در تبیین سبک زندگی اسلامی که در پی اجابت دعوت مقام معظم رهبری توسط آیت الله سید احمد علم الهدی در خطبه‌های نخست نماز جمعۀ مشهد مقدّس بیان شده، در قالب مباحثی کاربردی به رشتۀ تحریر در آمده است. 

خواندن کتاب سبک زندگی اسلامی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کسانی که می‌خواهند زندگی اسلامی و سعادت‌مند داشته باشند پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب سبک زندگی اسلامی

حاکمیت جریان اخلاقی عفاف بر زندگی فردی و خانوادگی اهل ایمان نشانگر تسلّط انسانیّت و مروّت بر زندگی آنان بوده، ضامن اجرای سبک زندگی اسلامی است. اهمیّت و ضرورت جریان این اصل اخلاقی در حیات مؤمنانه، محدّثان را بر آن داشته تا بخشی از کتب حدیثی خود را به نقل روایات مربوط به عفاف اختصاص دهند.۵۰ تقاضای آراستگی به عفاف در دعاها و مناجات‌های اهل‌بیت^ مؤیّد دیگری بر ضرورت اجرای این اصل در مسیر حرکت به نقطۀ کمال عبودیّت و بندگی خدای سبحان است، از جمله در دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان از خداوند متعالی می‌خواهیم که در این‌روز به پوشش و عفاف زینتمان بخشد: «أَللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ».

جریان اخلاقی عفاف چهار رکن اصلی دارد که رعایت آن‌ها انسان را عفیف قرار می‌دهد:

اوّلین و مهم‌ترین عنصر عفاف، حیاست که بیشتر در جریان پوشش جلوه می‌کند. شاید یکی از وجوه تقاضای ستر و عفاف در کنار هم در دعای فوق الذکر همین نکته باشد که لازمِ عفت، رعایت پوشش است. هرچند حیا و پوشش امری مشترک میان زنان و مردان است، این امر در مورد زنان اهمیت بیشتری دارد. سوگمندانه رعایت جریان حیا و پوشش حتی در میان جامعۀ بانوان مؤمن کم‌رنگ‌تر از گذشته شده و رو به تنازل گذاشته است؛ به‌طوری‌که یک خانم محجّبه با روی باز با مرد نامحرم هم‌صحبت می‌شود. درحالی‌که پیشتر زنان متدیّن به هیچ وجه حاضر نبودند صورت خود را برابر نامحرم باز بگذارند.

دومین عنصر عفاف، قناعت و عدم زیاده‌خواهی است، لذا در ادامۀ دعای مزبور به عنوان توضیح بیشتر عفاف، از خداوند می‌خواهیم که با لباس قناعت و کفاف ما را بپوشاند: «وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْكَفَافِ»

دوری از آلودگی‌های اخلاقی با عنوان حفظ شکم و شهوت، سومین عنصر عفاف است که در روایتی از حضرت باقر(ع) بالاترین عبادت شمرده شده است: (إِنَّ أَفْضَلَ الْعِبَادَةِ عِفَّةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ)، چه شکم‌بارگی و شهوت‌رانی عزّت و شرف انسان را از بین می‌برند و او را در هر لباس و عنوانی که باشد بی‌آبرو می‌کنند.