کتاب پیاده راه شهری، راه زنده

کتاب پیاده راه شهری، راه زنده نوشته سیما هاشمی و سودابه عباسی آذر است. این کتاب به بررسی جایگاه پیاده راه‌ها، نقش آنها در معاشرت پذیری فضای شهری و ارتقای تعاملات اجتماعی شهروندان و همچنین اصول و معیارهای طراحی می‌پردازد.

درباره کتاب پیاده راه شهری، راه زنده

حرکت پیاده، طبیعی‌ترین، قدیمی‌ترین و ضروری‌ترین شکل جابجایی انسان در محیط است. پیاده روی دارای اهمیت اساسی در ادراک هویت فضایی، احساس تعلق به محیط و دریافت کیفیت‌های محیطی است. امروزه کیفیت فضاهای جمعی به یکی از مهمترین سنجه‌های توسعه یافتگی و قابلیت زندگی در شهرها تبدیل شده است. در این میان پیاده راه‌ها به دلیل ویژگی‌های خود در ایجاد تعاملات اجتماعی، از نقشی اساس برخوردارند. اما یکی از نواقص عمده شهرسازی معاصر جهان، سرسپردگی بیش از حد آن به نیازهای حرکت سواره و غفلت از حفظ و ساماندهی فضاهای پیاده و حرکت پیاده است. پیاده روی به طور معمول گزینه حمل و نقل فراموش شده است و به تبع آن تکنیک‌های تحلیلی اندکی به منظور تشخیص محیط‌های دارای استانداردهای پایین برای پیاده روی وجود دارد.

در روال رایج شهرسازی ایران نیز نوعی غفلت و بی‌توجهی نسبت به موضوع حرکت پیاده و فضاهای پیاده هم در عرصه نظری و هم در عرصه عملی مشاهده می‌شود. به همین دلیل پرداختن به این موضوع می‌تواند به ارتقاء کیفیت فضاهای شهری یاری رساند. این کتاب تمام ابعاد این موضوع را بررسی می‌کند.

خواندن کتاب پیاده راه شهری، راه زنده را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام فعالان و دانشجویان حوزه شهرسازی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب پیاده راه شهری، راه زنده

کیفیت زندگی

برای بررسی مفهوم کیفیت زندگی لازم است که ابتدا واژه کیفیت تعریف شود. در فرهنگ زبان فارسی عمید، معنای لغوی واژه کیفیت به صورت» چگونگی، چونی، صفت و حالت چیزی” مطرح شده است (عمید، ۱۳۵۰،ص: ۹۷۳). فرهنگ انگلیسی آکسفورد نیز چهار معنا برای واژه کیفیت ارائه کرده :» میزان خوبی و ارزش هر چیزی»، «درجه خوبی و کمال هر چیز به صورت کلی»،» مشخصات و خصوصیات»و» جنبه‌های ویژه و متمایز کننده»( Oxford, ۱۹۸۹, p: ۱۰).

کیفیت زندگی در یک محیط، بیشتر در ارتباط با گروهی از مردم است که شرایط محیطی، اجتماعی و کالبدی مشترکی دارند، و بنابراین دارای شاخص‌های عینی می‌باشد. از طرفی دیگر کیفیت زندگی به عنوان احساس و ادراک بهزیستی فردی و رضایت مندی فرد از زندگی اش تعریف می شود و از این لحاظ شاخص‌های ذهنی را نیز در بر می‌گیرد ( Pasaoglulari et al,۲۰۰۷:۱). همچنین، معنی کیفیت زندگی هم به شرایط محیطی که مردم در آن زندگی می‌کنند (مثل آلودگی آب و هوا، مسکن، فقر و...)،اطلاق می‌شود و هم به برخی از خصوصیات خود ساکنین (سلامتی،تحصیلات و ...) اشاره دارد(Pasaoglulari,۲۰۰۷:۳ به نقل از Pacione,۱۹۸۲ ).

کیفیت زندگی از حوزه های متنوعی تاثیر می‌پذیرد،چهار حوزه اصلی عبارتند از:

محیط کالبدی که شامل شرایط مسکن،واحد همسایگی و سایر عناصر می‌باشد.

جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی مثل روابط خویشاوندی، همسایگان و حس تعلق به محله و ...

جنبه‌های اقتصادی از قبیل اشتغال، خصوصیات خرده فروشی(که همیشه از عوامل مهم رضایت‌مندی ساکنین محسوب می شود) و عوامل دیگر.

جنبه‌های خدمات عمومی که ساکنین بدان دسترسی دارند مانند پلیس، ایستگاه آتش نشانی،خدمات تفریحی، حمل و نقل و مواردی از این قبیل.(Potter and Cantarero,۲۰۰۶ :۶۰۹).

علاوه بر این، کیفیت زندگی با مفاهیمی همچون کیفیت محیط و رضایت‌مندی اشتراکاتی دارد. استاندارد بریتانیایی که در سال ۱۹۸۷ منتشر شد، کیفیت محیط را به عنوان “کلیت سیما، ترکیب و همچنین مشخصات خدمات و فرآورده‌هایی که قادر به ایجاد رضایت‌مندی و یا برطرف کردن نیازهای ضمنی است” بیان می‌کند. کمیسیون طراحی ولز مطرح می‌کند که کیفیت نباید تنها به عنوان سیمای ظاهری و نمای بیرونی ساختمان‌ها در نظر گرفته شود. کیفیت باید در بردارنده تناسب اهداف، فعالیت‌های محیطی، پایداری اقتصادی و اجتماعی، پاسخ‌گویی به نیازهای کاربران و اهداف و آرمان‌های اجتماع ملی و محلی باشد.(Cowan, ۲۰۰۵, p:۱۳۷ )