کتاب جمهوری بولیوی
معرفی کتاب جمهوری بولیوی
کتاب جمهوری بولیوی نوشته احمد علامه فلسفی است که به معرفی ویژگیهای طبیعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و جاذبههای گردشگری کشور بولیوی میپردازد و روابط ایران با این کشور را بررسی میکند.
درباره جمهوری بولیوی
کشور بولیوی از شمال و شرق با برزیل، از جنوب با آرژانتین و پاراگوئه و از غرب با شیلی و پرو همجوار است. جمهوری بولیوی کشوری محصور در خشکی، در مرکز آمریکای جنوبی است. پایتخت آن بهطور رسمی و در قانون اساسی شهر سوکره ذکر شده اما دولت این کشور در شهر لاپاز مستقر است. جمعیت بولیوی ۱۰ میلیون نفر و زبانهای رسمی آن اسپانیایی، کچوآ، آیمارا و ۳۴ زبان دیگر بومی است. واحد پول این کشور بولیویانا نام دارد و نظام حکومتی آن دموکراسی است.
۵۵ درصد مردم بولیوی از تبار سرخپوست، ۳۰ درصد مستیزو (دورگه سرخپوست و سفیدپوست) و ۱۵ درصد سفیدپوست هستند. دین مردم بولیوی مسیحیت است. ۷۸ درصد مردم بولیوی پیرو کلیسای کاتولیک رومی، ۱۶ درصد پروتستان و ۳ درصد نیز پیرو دیگر شاخههای مسیحیت هستند.
کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری، و معادن از فعالیتهای اصلی صنعتی در بولیوی و فراوردههای عمده آن تولیدات نساجی، پوشاک، فلزکاری و پالایش نفت است. بولیوی از نظر اندوختههای معدنی و بهویژه فلز قلع غنی است. بولیوی با مساحت ۱.۰۹۸.۵۸۰ کیلومتر مربع بیست و هشتمین کشور پهناور جهان است (پس از اتیوپی) وسعت آن تقریباً برابر موریتانی و تا حدودی برابر ایالت تگزاس ایالات متحدهاست.
خواندن کتاب جمهوری بولیوی را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم
علاقهمندان به کشورشناسی مخاطبان این کتاباند.
بخشی از کتاب جمهوری بولیوی
فرهنگ بولیوی اثرات زیادی در دین، موسیقی و پوشش مردم آیمارا و اینکا گذاشتهاست. معروفترین جشن آنها «ال کارناوال دی اورو» است. سرگرمیها شامل فوتبال است که یک ورزش ملی است و فوتبال گل کوچک که کودکان و بزرگترها در خیابانها بازی میکنند. باغ وحشها نیز مورد توجه مردم هستند که تنوع زیادی از موجودات مختلف را دارا میباشند.
نمادهای ملی
کانتوتا (کانتوا بوکسیفولیا)، نوعی گل است که در درههای میان کوه در یونگاس یافت میشود و سمبل ملی بولیوی بهشمار میآید. بسیاری از مردم نمادهای مسیحی و پیش از کلمبیان را میپرستند. حدود %۸۰ مردم زبان اولشان اسپانیایی و زبان دوم آنها کوئچوا یا آیمارا است. حدود %۹۰ کودکان به مدت یکسال به پیش دبستانی میروند. نرخ با سوادی در مناطق روستایی پایین است ولی به گفته CIA، نرخ باسوادی در کل %۸۷ است که بیشتر از برزیل است. توسعه فرهنگی بولیوی امروز به سه دوران تقسیم میشود: پیش از کلمباین، مستعمره و جمهوری بقایای باستان پیش از کلمبیان باقیماندهاند. بناهای مجزو به قدیمی شامل تیاواناکو، سامایپاتا، اینکالاتیا و ایسکاناوایا میباشند. این کشور جاهای دیدنی زیادی دارد که دسترسی به آنها مشکل است و به این دلیل جهانگردان کمی از این کشور بازدید میکنند.
اسپانیاییها هنرهای سنتی خود را وارد بولیوی کردند که با دستان توانمند معماران محلی و برخی و هنرمندان تبدیل به سبک متمایزی از معماری و نقاشی و مجسمهسازی گردید که بنام «مستیزو باروک» معروف است. دوران استعماری باعث بوجود آمدن نقاشیهای پرز دی هولگوین، فلورس، بیتی و دیگران گردید و از طرفی کارگران ماهری را در زمینههای سنگ بری، منبت سازی، زرگری و نقرهسازی تربیت کرد. بخش مهمی از موسیقی مذهبی باروک در دوران استعماری در سالهای اخیر کشف شده و در مناطق مختلف جهان از سال ۱۹۹۴ اجرا گردیدهاست.
هنرمندان معروف بولیوی در قرن بیستم عبارتاند از: گازمن دی روخاس، آرتورو بوردا، ماریا لویس پاچکو، و مارینا نونز پرادو. بولیوی فرهنگ قومی غنی ای دارد. موسیقی محلی آن متفاوت و بارز است. «رقص شیطان» یکی از مراسم محلی معروف آمریکای جنوبی است که هر سال در شهر اورو برگزار میشود.
حجم
۳٫۴ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۷
تعداد صفحهها
۸۳ صفحه
حجم
۳٫۴ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۷
تعداد صفحهها
۸۳ صفحه