کتاب کارآگاه بازیل موش نابغه؛ جلد اول

کتاب تبهکاران خیابان بیکر جلد اول از مجموعه کارآگاه بازیل موش نابغه، نوشته ایو تایتس و ترجمه فرحناز امیرسرداری است. مجموعه کارآگاه بازیل موش نابغه  را انتشارات پرتقال منتشر کرده است، این انتشارات با هدف نشر بهترین و با کیفیت‌ترین کتاب‌ها برای کودکان و نوجوانان تاسیس شده است. پرتقال بخشی از انتشارات بزرگ خیلی سبز است.

درباره کتاب کارآگاه بازیل موش نابغه

بازیل یک موش نابغه است و در زیرزمین خانه شرلوک هلمز زندگی می کند. شرلوک هلمز را که می‌شناسید؟ همان کارآگاه باهوشی که با نبوغش مشکل‌ترین معماها و پرونده‌ها را حل می‌کند. شاید بازیل هم برای همین نابغه شده است چون فوت و فن‌های زیادی از آقای شرلوک هلمز یاد گرفته و حالا می‌تواند مشکلات مرموز و پیچیده را فقط با چند سرنخ کوچک به راحتی حل کند. از به دام انداختن بچه دزدهایی که عصبانی‌اش کرده اند تا حل معماهای تاریخی و مهم.

در این مجموعه جذاب با کارآگاه بازیل، موش نابغه همراه شوید و در هرجلد ببینید او چطور معماهای بزرگ را حل می کند.

خواندن مجموعه کارآگاه بازیل موش نابغه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کودکان ۷ تا ۱۲ ساله مخاطبان این مجموعه‌اند.

 بخشی از کتاب تبهکاران خیابان بیکر

یک کارآگاه معمولی هیچ‌وقت نمی‌توانست از ماجرای گم شدن دوقلوها سردربیاورد.

اما بازیل کارآگاهی معمولی نبود، چون حتی قبل از دیدن پیغام بچه‌دزدها، با تیزهوشی ماجرا را تجزیه و تحلیل کرده بود و می‌دانست تبهکارها دقیقاً چه می‌خواهند.

بنابراین به من گفت: «یادت باشد، گم شدن آنجلا و آگاتا تازه اولِ ماجراست. آن‌ها برای همه‌مان نقشه کشیده‌اند!»

حق با او بود. اما برای حل کردن معما راهی دراز و پرخطر پیش رو داشتیم.

چه کسی نقشهٔ این ماجرا را کشیده بود؟ انگیزهٔ آن‌ها از این کار چه بود؟ چه‌طور دوقلوها فریبشان را خورده بودند؟

و بازیل چه‌جور کارآگاهی بود؟

برای روشن شدن موضوع، اول چیزهایی را از زندگی شگفت‌انگیز پلیسی او تعریف می‌کنم و بعد هم از اتفاق‌هایی برایتان می‌گویم که به این ماجرا منجر شد.

شهر لندن، سال ۱۸۸۵...

در ابتدا بگذارید خودم را معرفی کنم؛ من دکتر دیوید داوسون هستم. بازیل دوست و همکار من است.

بازیل در دنیای ما کارآگاهی سرشناس بود؛ درست به اندازهٔ شرلوک هولمز در دنیای آدم‌ها.

او در اتاق‌های خانهٔ آقای هولمز که در خیابان بیکر شمارهٔ ۲۲۱ ب واقع شده بود، سرک می‌کشید، پای صحبت‌هایش می‌نشست و چیزهای زیادی از او یاد می‌گرفت. من هم معمولاً همراهش بودم. به طبقهٔ بالا می‌رفتیم تا به اتاق نشیمن مشترکِ آقای هولمز و دکتر جان واتسون سَرَک بکشیم. مخفی می‌شدیم و با دقت به حرف‌های آقای هولمز گوش می‌دادیم. او موبه‌مو برای دوستش توضیح می‌داد که چه‌طور معماهایش را حل می‌کند.

بازیل هم تمام ریزه‌کاری‌های کارآگاهی را از بهترین مربی دنیا یاد گرفت.

آقای هولمز لاغر و قدبلند بود، با نگاهی تیز و نافذ و اگر می‌شد موشی شبیه یک انسان باشد، بازیل همان موش بود!

او حتی به برکت وجودِ خیاط کوچولوی باهوشی که دقیقاً از روی لباس‌های توی کمد شرلوک خیاطی می‌کرد، درست مثل قهرمانش لباس می‌پوشید.

اما از طرفی سفرهای طولانی به خیابان بیکر، در شرایط آب‌وهوایی مختلف، خسته‌کننده و معمولاً پرخطر بود. خیلی وقت‌ها تا رسیدن به مقصد با برف و بوران و کولاک دست‌وپنجه نرم می‌کردیم.