کتاب نخست ارتباط برقرار کن

کتاب نخست ارتباط برقرار کن نوشته ملانی کاتزمن، شامل ۵۲ راهکار ساده برای رسیدن به موفقیت، معنی و شادی در کار و برقراری ارتباطی سالم، سازنده و دوستانه با دیگران است. 

درباره کتاب نخست ارتباط برقرار کن

برقراری ارتباط در یک محیط کاری بسیار مهم است. انسان‌ها زمان زیادی را در محل کار خود صرف می‌کنند و اگر بتوانند این زمان را با ارتباطات سالم پر کنند، از کاری که انجام می‌دهند هم لذت بیشتری می‌برند. در عین حال ساختن روابط دوستانه با همکاران می‌تواند دوستی‌های شیرین و پایدار رقم بزند و محیط کاری را به محیطی دلچسب تبدیل کند. اما برای اینکه در محیط کار و همراه با همکاران بتوانیم ارتباط خوبی داشته باشیم، چه باید بکنیم؟ 

با توجه به اینکه محیط کاری و روابط کاری، متفاوت از فضاهای دیگری است که تجربه کرده‌ایم، باید بدانیم که با کمک چه رفتارهایی می‌توانیم این ارتباط را بسازیم. ملانی کاتزمن در کتاب نخست ارتباط برقرار کن، ۵۲ راهکار ساده را معرفی می‌کند. با عمل به این راهکارها می‌توانیم به موفقیت، معنی و شادی در کار برسیم. 

کتاب نخست ارتباط برقرار کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب نخست ارتباط برقرار کن را به تمام کسانی که دوست دارند ارتباطاتی سالم و سازنده با دوستان و همکارانشان برقرار کنند، پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره ملانی کاتزمن

دکتر ملانی کاتزمن، روانشناس شغلی و مشاور سازمان‌های خصوصی و دولتی برتر و هم‌چنین سازمان‌های دولتی و غیرانتفاعی جهان است. تخصص ملانی کازتمن در حوزه توسعه اجرایی، پویایی گروه و تغییر رهبری است. 

او در سال ۱۹۹۹ موسسه مشاوره کاتزمن را تاسیس کرد و با بسیاری از شرکت‌های معتبر جهان کار کرده است. در حال حاضر او به برگزاری جلساتی درباره مشکلات اقتصادی و اجتماعی و ارائه راهکارهای استراتژیک مشغول است. 

بخشی از کتاب نخست ارتباط برقرار کن

همواره در لحظه حضور داشته باشید: وقتی کارمندی به دفتر کار شما می‌آید با او ارتباط چشمی برقرار کنید، با دقت به حرف‌هایش گوش دهید و تمام حواستان به تمام سرنخ‌های غیرکلامی باشد. توجه خود را به موضوع دیگری معطوف نکنید. به‌جای دافعه، جاذبه داشته باشید تا دیگران بتوانند به شما نزدیک شوند.

۱۴- نقش «نشردهنده اطلاعات» را بازی کنید: اطلاع‌رسانی کنید. بگذارید دیگران بدانند چه می‌کنید تا خودشان را بخشی از گروه بدانند. هیچ‌چیز بدتر از احساس درماندگی و استیصال ناشی از بی‌خبری از روند تحولات و چرایی آن‌ها نیست. با دخالت دادن دیگران در بازی، درها را به‌روی آنها بگشایید. اگر دیگران ندانند اوضاع از چه قرار است نخواهند توانست به پیشبرد امور کمک کنند. سعی کنید که کارکنان خود را از سردرگمی و بی‌خبری خارج کنید، این امر مهم را با ترتیب دادن یک جلسه سرپاییِ پنج‌دقیقه‌ای که همه افرادتان در آن حضور دارند شروع کنید.

۱۵- آهن‌ربا باشید: به آن فردی تبدیل شوید که دیگران دوست دارند در کنارش کار کنند. البته مانند آهن‌ربا عمل کردن مسلّماً به این معنا نیست که همیشه برونگرا باشید، دائماً مورد تحسین قرار بگیرید و هرگز تنها نباشید. اما قطعاً به این معنا خواهد بود که در کنارتان همه احساس راحتی و امنیّت کنند و بدانند که شما با آنها هستید. آهن‌رباها همواره نکته جالبی در آستین برای گفتن دارند، مشتاقانه دیگران را هم در بحث شرکت می‌دهند، حرفه‌ای و قابل اتکا هستند و از بامزگی و شوخی هراسی ندارند.

۱۶- فنِّ ایجادِ «برخورد اول» مطلوب را بیاموزید: انسان‌ها به‌طور ذاتی در همان برخورد اول درباره مخاطب خود قضاوت می‌کنند. بنابر یافته‌های روانشناسان، دانشجویان وقتی یک کلیپ ده‌ثانیه‌ای از استادی می‌بینند، همان امتیازی را به او می‌دهند که پس از یک ترم نشستن سر کلاس همان استاد به او خواهند داد.

۱۷- همیشه قصه‌هایی شیرین برای تعریف کردن داشته باشید: داستان‌ها عواطف را برمی‌انگیزند، همدلی را موجب می‌شوند و برقراریِ پیوند را فزونی می‌بخشند. داستان‌ها معنا و نظم به‌ارمغان می‌آورند و بستری بی‌نظیر برای اثرگذاری و برقراری ارتباط فراهم می‌سازند. داستان‌های غیرتکراری و شخصی عالی‌ترین تأثیر را دارند، مادامی‌که به روده‌درازی و پرچانگی کشیده نشوند.

۱۸- نیازی نیست در هر زمینه‌ای اظهارنظر کنید: آن همه-چیز-دانِ علّامه دهری نباشید که در نهایت پنج ثانیه به دیگران گوش می‌دهد و سپس راه‌حلِ‌اندیشه‌نشده‌ای را شالاپّی وسط می‌اندازد. به‌جای آن، درک کنید که گاهی سکوت مؤثرتر خواهد بود؛ زیرا عرصه را برای دیگران می‌گشاید تا آن‌ها نیز توانایی‌هایشان را محک بزنند و به‌کار ببندند. کاری نکردن به‌راستی که انتخاب دشواری است. من شما را به انفعال یا تجاهل تشویق نمی‌کنم. آنچه می‌گویم این است که گاهی عمدا هیچ کاری انجام ندهید، صبر پیشه کنید و به انتظار لحظه مناسب بنشینید. گاه مشارکت شما جز آنکه صدایی را بر هیاهوی موجود بیفزاید، فایده دیگری ندارد. ممکن است ایده‌تان بسیار هم طلایی باشد؛ اما این را نیز احتمال بدهید که شما تنها «مغز متفکر» حاضر در آن هنگامه نباشید. چه‌بسا سروصداها که فرونشست، ببینید که گروه توانسته است به پاسخی کاملا مناسب برای مسئله مورد بحث برسد.