کتاب سوفی کوآیر و کتاب‌های شگفت‌انگیز

کتاب سوفی کوآیر و کتاب‌های شگفت‌انگیز نوشته جاناتان آکسییر و ترجمه محمدرضا شکاری است. کتاب سوفی کوآیر و کتاب‌های شگفت‌انگیز را انتشارات پرتقال منتشر کرده است، این انتشارات با هدف نشر بهترین و با کیفیت‌ترین کتاب‌ها برای کودکان و نوجوانان تاسیس شده است. پرتقال بخشی از انتشارات بزرگ خیلی سبز است.

درباره کتاب سوفی کوآیر و کتاب‌های شگفت‌انگیز

سوفی کوآیر و کتاب‌های شگفت‌انگیز در واقع جلد دوم مجموعه‌ پیتر نیمبل است. این کتاب زمانی اتفاق می‌افتد که از حوادث قبلی دو سال گذشته است و پروفسور کیک، پیتر و سِر تود را به یک ماموریت تازه می‌فرستد. آنها باید یک دختر به اسم سوفی را پیدا کنند. سوفی که سال‌های سال در کتاب‌فروشی پدرش کتاب صحافی کرده است، حالا می‌فهمد قرار است به یک سفر برود. ماجرایی که اصلا فکرش را هم نمی‌کرد.

خواندن کتاب سوفی کوآیر و کتاب‌های شگفت‌انگیز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کودکان علاقه‌مند به داستان‌های فانتزی پیشنهاد می‌کنیم.

 درباره جاناتان آکسییر

جاناتان آکسییر نویسنده امرکایی- کانادایی داستان‌های کودک و نوجوان است که آثارش جوایز زیادی نصیبش کرده‌اند. جایزه انجمن کتاب‌های کودک کانادا، جایزه داستان‌های کودک کانادا و جایزه گاورنر جنرال. جاناتان اهل ونکوور است و در پنسیلوانیا ساکن زندگی می‌کند.

او در دانشگاه ترینیتی وسترن درس خوانده و تحصیلات تکمیلی‌اش را در حوزه نویسندگی و در دانشگاه کارنگی ملون ادامه داده است. باغبان شب و مجموعه جذاب پیتر نیمبل از آثار این نویسنده‌اند.

بخشی از کتاب سوفی کوآیر و کتاب‌های شگفت‌انگیز

سوفی قبل از اینکه پدرش بتواند آگهی را ببیند، پاره‌اش کرد. انگار لازم بود روز آتش‌سوزی را به جُفتشان یادآوری کنند.

سوفی در این فکر بود که این جشنِ تازه چه معنایی برای کتابفروشی پدرش خواهد داشت؛ کتاب‌فروشی‌ای که تخصصش همان چیزهای جاهلانه بود که به نظر می‌رسید شهر مُصمم است نابودشان کند. پدرش سعی کرده بود از مُدهای جدید پیروی کند و الان فقط کتاب‌های اخلاق‌محور توی کتابفروشی داشت؛ اما اگر این کافی نبود چه؟ اگر کتابفروشی کلاً تعطیل می‌شد،‌ آن‌ها کجا می‌رفتند؟

آگهی را زمین انداخت و کلاهش را روی حلقهٔ موهای مشکی‌اش گذاشت. نمی‌توانست وقتش را با این اما و اگرها تلف کند؛ باید دست‌به‌کار می‌شد.

سوفی به‌سرعت در شهر پیش می‌رفت و هر وقت امکانش بود، در خیابان‌های باریک‌تر گام برمی‌داشت. آفتاب تازه طلوع کرده بود و در باسل‌برگ به‌جز چندتا کارگر لنگرگاه و گدا و کشیک‌هایی که شیفت شبشان را تمام می‌کردند، جُنب‌وجوشی نبود. موقع راه رفتن، با سرِ پایین، کلاهش را تا روی چشم‌هایش پایین آورده بود تا توجه کسی را جلب نکند. بیشترِ اهالی باسل‌برگ رنگ‌پریده بودند؛ آن‌قدر رنگ‌پریده که کم‌وبیش می‌توانستی رگ‌های آبی‌رنگِ زیر پوستشان را ببینی! اما سوفی کوآیر پوستِ سبزه و موهایی مشکی داشت؛ که همین باعث می‌شد حس کند اینجا یک غریبه است. این خصوصیات را از مادرش به ارث برده بود که در جزیره‌ای آن‌طرف قاره به دنیا آمده بود. سوفی بارها اسم جزیره را از پدرش پرسیده بود، اما پدرش در مقابل این سؤال - مثل بقیهٔ سؤال‌هایی که دربارهٔ مادرِ سوفی بود - کاملاً ساکت می‌ماند. سوفی بعضی‌وقت‌ها به این فکر می‌کرد که اصلاً پدرش جواب را می‌داند یا نه!