کتاب فلسفی زیستن

کتاب فلسفی زیستن نوشته جوناس سالزجیبر است که با ترجمه نازنین فاطمه سوداگر منتشر شده است. کتاب فلسفی زیستن به راهنمای زندگی رواقیانه می‌پردازد.

درباره کتاب فلسفی زیستن

آموزه‌ها و کارایی مکتب رواقیون همان‌قدر که در عصر گلادیاتورها و نبردهای خونینشان برای زنده‌ماندن، کارکرد داشت و نیز روند اجتماعی‌شدن رومیان در حمام‌های بخار را تسریع می‌کرد، می‌تواند همچنان در زمانه‌ای که سریال بازی تاج و تخت ساخته می‌شود و فیس‌بوک راه ارتباطی مردمان است، به نحو شگفت‌انگیزی مؤثر باشد. حکمت برآمده از این مکتب فلسفی کهن، جاودانه است و به‌طور حتم می‌توان از آن در جست‌وجوی زندگی شاد و پرمعنا بهره جُست.

کتاب حاضر مانند نقشه گنجی در دستان شماست. فیلسوفان پیشگام را به شما معرفی کرده و دیدگاه روشنی از فلسفه در ذهن شما به‌دست می‌آید. مبانی اصلی فلسفه را از این کتاب فرا خواهید گرفت. عمل‌کردن به پنجاه‌وپنج منش رواقی‌گری را به شما خواهد آموخت تا از آنها در مواجهه با چالش‌های زندگی‌تان بهره جویید. از همه مهم‌تر درمی‌یابید چگونه منش رواقی‌گری را از حوزهٔ نظر به ورطه عمل بکشانید.

خواندن کتاب فلسفی زیستن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به فلسفه پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب فلسفی زیستن

«نخست تصمیم بگیرید چه می‌خواهید بشوید و آنگاه هر آنچه که ضرورت است را انجام دهید.»

اپیکتتوس

چگونه می‌توان خوب زیست؟ این پرسش اصیل فلسفی، از ابتدایی‌ترین دل‌نگرانی‌های فلسفهٔ رواقی‌ست. شخص چطور می‌تواند زندگی خود را زندگی کند و اصولاً «هنرمندانه زیست کردن، چگونه است؟»

اپیکتتوس -آموزگار رواقیون- فلسفه را با صنعتگرانِ هنرمند قیاس می‌کند: «همان‌طور که چوب در دست درودگر صیقل می‌خورد یا مفرغ در دست تندیس‌گر تراش می‌خورد، زندگی هریک از ما نیز به‌عنوان ماده‌ای خام، در جهت هنر زیستن، عمل می‌کند. فلسفه چندان به کار افرادِ کهنسالِ خردمند نمی‌آید، بلکه برای آنان که به دنبال زندگی و مرگِ سعادتمندانه هستند، مهارتی‌ست واجب و ضروری. هر شرایطی که زندگی پیش روی ما می‌نهد، همچون پردهٔ سفید نقاشی یا قطعه سنگِ مرمرینی است که به ما فرصتِ طراحی و تراشیدن می‌دهد، تا جایی که در طول عمر خود مبدل به هنرمندانی بی‌بدیل خواهیم شد. این عمده‌ترین کارکردِ رواقی‌گری‌ست. به ما می‌آموزد چطور بر زندگی تفوق جوییم و هنگامهٔ مصیبت، آرامش از کف ندهیم، ساده گویم که از ما نقاش یا پیکرتراشی می‌سازد که همواره لذت از زیستن می‌برد.

آن چیست که به فرد فرصت خوب زیستن را می‌دهد؟ همان‌طور که اپیکتتوس می‌گوید، نه ثروت، نه بلندپایگی‌ِ مقام و نه فرماندگی و سرکردگی، قطعاً چیز دیگری لازم است. کسی که در پی خوش‌نویسی‌ست باید با اصول و مبانی آن آشنا شود و تمرین بسیار کند. یا شخصی که آرزو دارد موسیقی‌دان شود، باید به مطالعه و ممارست در این زمینه بپردازد. درست همانند اینها، آنکه در پی خوب زیستن است باید دانشِ گران‌سنگی در باب خوب زیستن کسب کند. آیا با معقول بودنِ این استدلال همدل هستید؟ سنکا، دیگر فیلسوف برجستهٔ رواقیون، که در جُستارِ دوم با وی آشنا می‌شوید، می‌گوید: «فیلسوف کسی‌ست که مبانی اساسی چگونه زیستن را دریافته باشد.»