کتاب تعبیر قصه‌های پریان و آنیما و آنیموس در قصه‌های پریان

کتاب تعبیر قصه‌های پریان و آنیما و آنیموس در قصه‌های پریان اثر ماری لوئیز فن‌فرانس است که به پژوهش در باب مفهوم ناخودآگاه جمعی و تعبیر آن در قصه‌ها و افسانه‌های پریان پرداخته است. 

 کتاب تعبیر قصه‌های پریان و آنیما و آنیموس در قصه‌های پریان را با ترجمه مهدی سررشته‌داری و مهدی سجودی مقدم در اختیار دارید.

درباره کتاب تعبیر قصه‌های پریان و آنیما و آنیموس در قصه‌های پریان

 کتاب تعبیر قصه‌های پریان و آنیما و آنیموس در قصه‌های پریان حاصل کار سال‌ها فعالیت و پژوهش ماری لوئیز فن فرانس در باب مفاهیم مختلف مانند ناخودآگاه جمعی، آرکی‌تایپ‌های یونگی و تعابیر خاص روان‌شناسانه در ادبیات و قصه‌ها و افسانه‌های پریان است. کتاب تعبیر قصه‌های پریان و آنیما و آنیموس در قصه‌های پریان با مقدمه‌ای کامل و خواندنی درباره مفهوم ناخودآگاه جمعی و آنیما و آنیموس در شخصیت افراد از دیدگاه یونگ آغاز می‌شود و سپس به تعابیر مختلف آن‌ها در قصه‌های پریان می‌پردازد. 

ماری لوئیز فن‌فرانس، قصه‌های پریان را خالصانه‌ترین بیان فرآیند روان ناخودآگاه جمعی می‌داند. این موضوع می‌تواند با توجه به فرهنگ کشوری که در آن زندگی می‌کنیم متفاوت باشد. اما کلیات آن را می‌توان با آموخته‌های یونگی فهمید و به یک تعبیر کلی دست یافت. 

کتاب تعبیر قصه‌های پریان و آنیما و آنیموس در قصه‌های پریان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

علاقه‌مندان به ادبیات و روان‌شناسی از خواندن کتاب تعبیر قصه‌های پریان و آنیما و آنیموس در قصه‌های پریان لذت می‌برند.

بخشی از کتاب تعبیر قصه‌های پریان و آنیما و آنیموس در قصه‌های پریان

قصه‌های پریان خالص‌ترین و ساده‌ترین بیانِ فرآیندهای روانِ‌ناخودآگاهِ جمعی هستند. ازاین‌رو ارزش آن‌ها ازلحاظ پژوهش در ضمیر ناخودآگاه بیش از سایر دستمایه‌هایی است که در اختیار داریم. قصه‌های پریان آرکتایپ‌ها را در ساده‌ترین، بی پوشش‌ترین و دقیق‌ترین شکلشان بازمی‌نمایند و صورت‌های خیالیِ آرکتایپی، در این شکل خاص، بهترین سرنخ‌ها را برای درک فرایندهایی که در روان جمعی جریان دارند، در اختیار ما می‌گذارند. اسطوره یا افسانه یا هر نوع دستمایهٔ اسطوره‌ایِ ساخته‌وپرداخته‌تر الگوهای پایه‌ای روان انسان را بر زمینهٔ دستمایه‌های فرهنگی در دسترس ما قرار می‌دهند. ولی در قصه‌های پریان' مضامین فرهنگیِ آگاهانه و خاص خیلی کمتر به چشم می‌خورد و ازاین‌رو قصه‌های پریان الگوهای پایه‌ای روان را به‌طور روشن‌تری منعکس می‌کنند.

مطابق با مفاهیم روان‌شناسی یونگی هر آرکتایپی ذاتاً یک عامل روانیِ ناشناخته است و ازاین‌رو امکان ترجمهٔ محتوای آن به عبارات عقلانی وجود ندارد. بهترین کاری که می‌توان انجام داد این است که آن را در محدودهٔ تجربهٔ روانی خود موردنظر قرار دهیم و آن را با توجه به مطالعات تطبیقی و بر اساس کل شبکهٔ تداعی‌هایی که صورت‌های خیالی آرکتایپی درگیر آن‌اند، روشن کنیم. یک قصهٔ پریان خود بهترین توضیح آن قصه است؛ یعنی معنای آن در کلیت موتیف‌هایی که از طریق رشتهٔ داستان در آن به یکدیگر پیوند خورده‌اند، نهفته است. اگر به تمثیل سخن بگوییم، ضمیر ناخودآگاه' وضعیت کسی را دارد که یک شهود یا تجربهٔ اصیل داشته و می‌خواهد آن را با دیگران در میان بگذارد. ازآنجاکه این شهود یا تجربه' واقعه‌ای است که هرگز به‌صورت مفهوم درنیامده است، این شخص ابزار بیان آن را در اختیار ندارد. وقتی کسی در چنین موقعیتی باشد، مکرراً کوشش می‌کند تا شهودِ خود را تشریح کند و سعی می‌کند تا با توسل به حس الهامات یا استعارات آشنا نوعی واکنش در شنوندگان خود ایجاد نماید و تا حس نکرده باشد که شنوندگانش محتوای تجربهٔ او را احساس کرده‌اند، هرگز شهود خود را بیان نمی‌کند. به همین شیوه می‌توان این فرضیه را مطرح کرد که هر قصهٔ پریان یک نظام نسبتاً بسته است که یک معنای اصلیِ روان‌شناختی را مطرح می‌کند و این معنا در قالب یک سلسله تصاویر و رویدادهای نمادین بیان می‌شود و در این تصاویر و رویدادها قابل‌کشف است.

پس از سال‌ها کار در این حوزه به این نتیجه رسیده‌ام که همهٔ قصه‌های پریان کوشش می‌کنند تا یک امر مسلمِ روان‌شناختیِ واحد را وصف کنند، ولی این واقعیت چنان پیچیده و دورازدسترس، و فهم همهٔ جنبه‌های آن برای ما چنان مشکل است که صدها قصه و هزارها تکرار این قصه‌ها (مانند واریاسیون‌های یک قطعهٔ موسیقی) لازم است تا این واقعیت ناشناخته وارد آگاهی ما شود؛ و حتی دراین‌صورت هم' همهٔ معانی این مضمون را درنیافته‌ایم. یونگ این امر مسلمِ ناشناخته را خویش می‌نامد که کلیت روان یک فرد و همچنین به شکلی متناقض مرکز تنظیم‌کنندهٔ ضمیر ناخودآگاه جمعی است. هر فرد و هر ملتی این واقعیت روانی را به شیوهٔ خاص خود تجربه می‌کند.

قصه‌های مختلف پریان' تصاویر میانگینی را از مراحل مختلف این تجربه ارائه می‌کنند. گاهی بیشتر بر مراحل آغازین آن که با تجربه کردن سایه سروکار دارد، تأکید دارند و از وقایع بعدی فقط طرح کوتاهی ارائه می‌کنند. قصه‌های دیگر بر تجربه کردن آنیما و آنیموس و بر تجربهٔ صورتِ خیالیِ پدر یا مادر که در پشت آن‌ها قرار دارد، تأکید می‌ورزند و مشکلات پیش از آن را که به سایه و آنچه پس‌ازآن می‌آید مربوط است، شرح و توضیح می‌دهند. دیگر قصه‌ها بر موتیف گنجِ دست‌نایافتنی و تجربیات اصلی و مرکزی تأکید دارند.