کتاب چهره منافقان در قرآن با استفاده از تفسیر نمونه

ج . فرازمند( -۱۳۳۲)، پژوهشگر دینی است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: « پدیده‌ای به نام «نفاق» مخصوص عصر و زمان ما و یا حتّی عصر ظهور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نبوده و نیست بلکه نفاق در غالب امّت‌ها وجود داشته، زیرا انگیزه‌های آن فراگیر است از جمله: ۱. حاکمان فاسد و مفسد هنگامی که با قیام ملّت‌ها از اوج قدرت سقوط می‌کردند بلافاصله تغییر چهره داده، و به ظاهر و به ناچار تسلیم خواسته‌های امّت‌ها می‌شدند ولی در باطن با تشکیل یک گروه زیر زمینی به تخریب و فساد خود ادامه می‌دادند. بعد از فتح مکه گروهی از مشرکان، اسلام را از جان و دل پذیرفتند ولی بسیاری از سران شرک، خطّ نفاق را برگزیدند و پیوسته در انتظار فرصت برای ضربه زدن به اسلام بودند، و بارها چهره واقعی خود را نشان دادند. ۲. افراد خبرچین و جاسوس، گروه دیگری از منافقان هستند که علاوه بر خبرچینی، هر جا بتوانند ضربه خود را وارد می‌کنند و در مجموع افراد بسیار مرموز و خطرناکی هستند. ۳. متعصّبانی که حق را یافته‌اند امّا تعصّب کور و کر به آنها اجازه تسلیم در برابر آن نمی‌دهد و جرأت اظهار عقیده واقعی خود در برابر توده‌های موفّق را ندارند نیز گروه دیگری از حامیان خطّ نفاقند. ۴. گروه چهارمی هستند که حق را باور کرده‌اند ولی پذیرش آن را مزاحم منافع نامشروع مادّی خود می‌بینند، و قدرت بر مخالفت هم ندارند؛ به همین دلیل، در ظاهر حق را می‌پذیرند ولی در باطن از هر چه موجب تضعیف آن است فروگذار نمی‌کنند».