کتاب نیمه‌ی تاریک وجود (خلاصه کتاب)

نیمهٔ تاریک وجود اثر دبی فورد یکی از تأثیرگذارترین و راهگشاترین نوشته‌ها در زمینهٔ فراروان‌شناسی است که از زمان نخستین انتشار آن در ایران در سال ۱۳۸۰ تا کنون، یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های خودشناسی در ایران بوده است.

 درباره میکروکتاب نیمه تاریک وجود

همه ما از روبرو شدن با نیروهای منفی و تاریکی‌های درونی خود دوری می‌کنیم، غافل از اینکه همین تاریکی‌های درونی می‌تواند ما را به روشنایی‌های زندگی برساند. 

نیمه تاریک وجود در مورد شناسایی توانایی‌هایی شخصی و درونی است. شما در این میکروکتاب که چکیده‌ای از کتاب اصلی است، با تمام لایه‌های پنهان خودتان مواجه می‌شوید و برای اینکه تبدیل به بهترین نسخه از خودتان شوید، تغییراتی درونی ایجاد می‌کنید. پس اگر فکر می‌کنید که می‌توانید بهتر باشید و سرنوشت بهتری برای خودتان داشته باشید، این میکروکتاب را بخوانید و تمرین‌های آن را دقیق انجام دهید.

 خواندن میکروکتاب نیمه تاریک وجود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 همه علاقه‌مندان به کتاب‌های خودشناسی و موفقیت.

درباره دبی فورد

دبی فورد یک متخصص شناخته شده بین‌المللی در زمینه تحول شخصی است. او علاوه‌بر نویسندگی، سخنران انگیزشی و مربی زندگی است. او هشت کتاب پرفروش در مورد دردهای درونی و مقابله با ترس را به رشته تحریر درآورده است. دبی فورد موسسه‌ای به نام «یکپارچگی فورد» تأسیس کرد تا آموزگارانی را در زمینه توسعه شخصی و بهبود مهارت‌های فردی تربیت کند. همچنین او یکی از نویسندگان پرطرفدار در دنیاست.

 بخشی از میکروکتاب نیمه تاریک وجود

حقیقت این است که دنیا، درون ما قرار دارد و همگی بخشی کوچکی از این جهان هستیم. راستش خیلی طول کشید تا به این باور رسیدم. در گذشته چشم خود را به روی دنیای درونی و بیرونی آدم‌های اطرافم بسته بودم و آن‌ها را در دایره خوب و بد مقایسه می‌کردم.

اما حالا می‌توانم هر آنچه که می‌خواهم درون خودم ببینم را درون دیگران هم ببینم و آن را در آغوش بکشم. این یعنی پذیرش تفاوت‌هایی که شاید زمانی از آن فراری بودم.

هنگامی که بتوانیم با این حقیقت روبرو شویم، دست از وانمود کردن برمی‌داریم. این موضوع هم به آموخته‌های دوران کودکی‌مان بازمی‌گردد، به ما گفته‌اند که با دیگران متفاوت هستیم و دیگران همیشه پایین‌تر از ما قرار دارند و ما به طرز عجیبی برتر هستیم، البته به برخی هم آموخته شده که صلاحیت نفس کشیدن هم ندارند و در این دنیا اضافی هستند.

همین موضوعات عواقب خطرناکی را در جامعه ایجاد می‌کند. مثلا وقتی به یک سفیدپوست می‌گویند برتر هستی، باوری در ذهنش شکل می‌گیرد که سیاه‌پوستان در ردیف پایین‌تر و پست‌تر قرار دارند و اینطور می‌شود که نژادپرستی شکل می‌گیرد.

این مَن‌مَن کردن‌ها موانع بزرگی را سر راه ما قرار می‌دهند و باعث می‌شود که به جای درک جوهر وجودی خویش، به دنبال قضاوت کردن دیگران باشیم. هر چیزی که در دیگران آن را بد می‌شمارید، مطمئن باشید خودتان سرشار از آن ویژگی هستید. اگر فکر می‌کنید دیگران خودخواه‌اند، یادتان باشد به همان اندازه شما هم می‌توانید خودخواه باشید. اگر دیگران را شجاع می‌بینید، انعکاسی از شجاعت درونی خودتان است.

هدف از آفرینش انسان این است که تمام جهان را به همراه خوبی‌ها و بدی‌هایش درون خود داشته باشد. به همین دلیل باید به انسانیت خویش اجازه دهیم جهانی شود، خود را بروز دهد تا بتوانیم آن چه را که شایسته خودمان است را دریافت کنیم.

البته هیچ وقت فکر نمی‌کردم بتوانم خودم را بخشی از جهان بدانم. مثلا می‌گفتم من که یک بی‌خانمان نیستم، قاتل و دزد هم نیستم. هر چقدر تلاش می‌کردم که این صفات را به خودم نسبت دهم، مقاومتم بیشتر می‌شد. تا اینکه سوار قطاری شدم. زنی در قطار سر فرزندش فریاد کشید. با خودم گفتم محال است من با فرزندم این طور رفتار کنم. او زن بدی است. اما بعد فکر کردم که اگر فرزندم تمام شکلاتش را روی لباس سفیدم بریزد، امکان دارد من هم عصبانی شوم و صدایم را بالا ببرم. به همین دلیل فهمیدم من هم قابلیت این را دارم که رفتارهای بی‌رحمانه‌ای از خودم بروز دهم.