کتاب بهائیت در ایران

کتاب بهائیت در ایران نوشته سید سعید زاهد زهدانی است. هدف از این تحقیق بررسی چند و چون جنبش بهائیت به عنوان یک جنبش مذهبی از آغاز تا امروز است. در این تحقیق نویسنده  به جنبش بهائیت از زاویه جامعه‌شناسی سیاسی می‌‌نگرد و نحوه تعامل آن را با اقتدار ملی مورد توجه قرار می‌دهد.

درباره کتاب بهائیت در ایران

جنبش اجتماعی پدیده‌ای پیچیده و چند وجهی است. لازم است قبل از مطالعه هر جنبش اجتماعی ابتدا دریابیم عوامل اصلی تعیین‌کننده آن چیست و چه ساز و کاری بر آن حاکم است. دراین کتاب ابتدا به بحث مختصری درباره نظریات جنبش‌های اجتماعی می‌پردازیم و نظریه‌ای تازه را ارائه می‌دهیم. بعد از آن با توجه به این که می‌خواهیم به بررسی جنبش بهائیت از دیدگاه جامعه‌شناسی سیاسی بپردازیم، بحثی درباره نظریات اقتدار و سپس وضعیت اقتدار در ایران و اهمیت و جایگاه آن در میان گروهها، اقشار و طبقات مختلف اجتماعی مطرح می‌کنیم. الگوی ما در مطالعه ابعاد و عوامل اصلی جنبش بهائیت نظریات جنبشهای اجتماعی، و چارچوب حرکت ما در مطالعه عملکرد آن در زمینه سیاسی جامعه ایران نظریه اقتدار خواهد بود.

خواندن کتاب بهائیت در ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به علو سیاسی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب بهائیت در ایران

هرجنبش دارای سه گروه از کنشگران است: ۱ ـ رهبران جنبش ۲ ـ کسانی که اندیشه‌ها و فرمانهای رهبران را توزیع و پخش می‌کنند ۳ ـ پیروان جنبش. تمام این گروهها تحت تأثیر ایدئولوژی هستند و از زمینهٔ اجتماعی اثر می‌پذیرند. رهبران، جنبش را بر اساس یک اندیشهٔ نو آغاز می‌کنند. آنها بر اساس آن تفکر تازه یک ایدئولوژی در مقابله با زمینهٔ اجتماعی می‌سازند. اولین گروه پیروان هر ایدئولوژی یک حلقهٔ فکری و سازمان کوچک در اطراف رهبران جنبش تشکیل می‌دهند. پیروان اولیه برای این که بر تعدادشان افزوده گردد و به تدریج گروه بزرگتری شوند، تلاش می‌کنند ایدئولوژی را به مردم معرفی نمایند. برخی از پیروان جدید به این حلقهٔ اولیه می‌پیوندند و بیشتر تازه واردان گرچه ایدئولوژی را پذیرفته‌اند اما در عداد حلقهٔ اول به حساب نمی‌آیند. کسانی که در حلقه اول قرار می‌گیرند وظیفهٔ توزیع یا پخش ایدئولوژی و جذب پیروان جدید را بر عهده دارند. به همین مناسبت ما آنها را «توزیع کنندگان» جنبش می‌نامیم و کسانی را که به داخل حلقهٔ اول راه نمی‌یابند «پیروان» جنبش می‌خوانیم. عملکرد پیروان، اجرا یا به عمل درآوردن جنبش است. به عبارت دیگر وقتی آنان به صحنه می‌آیند جنبش عملاً ظهور می‌یابد.

باید سه نوع کنش یا رفتار در هر جنبش اجتماعی اتفاِ بیفتد: «شناخت»، «عرضه» و «اجرا». شناخت به عنوان اولین قدم بر عهدهٔ رهبران است. آنها اندیشه‌ای را تشخیص می‌دهند و تلاش می‌کنند بر اساس آن ایدئولوژی بسازند. توزیع‌کنندگان جنبش باید ایدئولوژی را فراگیرند اما پیروان فقط کافی است که از آن مطلع باشند. هر سه گروه کنشگران دارای شناخت از اندیشه و ایدئولوژی جنبش هستند اما سطح درک آنان از رهبر به پیروان نازل‌تر می‌گردد. گرچه دانش راهکارهای روز به روز جنبش می‌تواند جهت عکس داشته باشد. دیگر وظیفهٔ رهبران عرضهٔ ایدئولوژی است. معمولاً رهبران، ایدئولوژی را به توزیع‌کنندگان عرضه می‌دارند و توزیع‌کنندگان آن را به پیروان معرفی می‌کنند. در مجموع می‌توانیم بگوییم که عرضه یکی از مهمترین وظایف توزیع‌کنندگان است. در آخر به «اجرا» می‌رسیم که رفتار نهایی همهٔ کنشگران است. رهبران بالقوه برای رهبری مستقیم جنبش به صحنهٔ اجتماعی می‌آیند. توزیع‌کنندگان برای سازماندهی پیروان تلاش می‌کنند و پیروان بر اساس فرمانهای رهبران که عمدتاً از طریق توزیع‌کنندگان به آنها می‌رسد جنبش را به اجرا می‌گذارند. این طبقه‌بندی عمومی از کنش شرکت‌کنندگان می‌تواند در تمام جنبش‌های اجتماعی تصویر گردد و در نمونه‌های مورد بررسی در این مطالعه نیز به نمایش گذاشته خواهد شد.