کتاب نقاش پاوه

نقاش پاوه نوشته مصطفی خرامان، از مجموعه شهدای ورزشکار بسیجی به زندگی‌نامه شهید ورزشکار، ناصر کاظمی می‌پردازد.

خواندن کتاب نقاش پاوه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به ادبیات پایداری، دفاع مقدس و سرگذشت‌نامه شهدا از خواندن این اثر لذت خواهند برد

جملاتی از کتاب نقاش پاوه

یاور پاس داد و او روی لبهٔ تور آبشار زد. تیم مقابل بهترین تیم دبیرستان پسرانهٔ اقبال پاوه بود. او را انداخته بودند با ضعیف‌ترین تیم مدرسه که بهش بخندند. وقتی گفته بود می‌خواهد برود دبیرستان والیبال بازی کند، هر کدام از دوستانش چیزی گفته بودند.

ـ تو مگر فوتبالیست نبودی؟

او خندیده بود، به اینکه همه فکر می‌کردند او فقط خوب شوت می‌زند، اما او آبشار هم خوب می‌زد. او مجبور بود بیشتر توضیح بدهد.

ـ من هم دانشسرای عالی ورزش درس می‌خوانم، هم معلم ورزشم. والیبالم دست کمی از فوتبالم ندارد.

وقتی دیپلم گرفت، هم رشتهٔ مهندسی قبول شد هم رشتهٔ تربیت‌بدنی. او تربیت‌بدنی را انتخاب کرد. هم درس می‌خواند و هم در مدرسه‌ای در منطقهٔ سی‌متری جِی درس می‌داد. منطقه‌ای محروم نزدیکی‌های سه‌راه آذری. تو دانشسرای ورزش دوستانی داشت که بیشتر با هم والیبال بازی می‌کردند. والیبال تفریحی بود، اما فوتبال حرفه‌ای. هم توی تیم دانشگاه بازیکن اصلی بود و هم عضو باشگاه ایرانا. به صورت حرفه‌ای فوتبالیست بود؛ برای همین وقتی دوستانش شنیدند می‌خواهد برود والیبال بازی کند، تعجب کردند. یکی دیگر از او پرسید: تیم‌شان خیلی خوب است. اگر ببازید، مایهٔ خنده می‌شوید!

او گفت: من ببرم، ببازم؛ باهاشان رفیق می‌شوم. طوری که بهم نخندند! کاری می‌کنم که خاطرهٔ این بازی را هیچ‌وقت فراموش نکنند.

یکی از سربازها گفت: پس ما هم بیاییم تماشا.