🎡 تولد ۱۱ سالگی طاقچه: گردونه را بچرخان، جایزه ببر، کتاب بخوان!🎡

کتاب از علم تا عمل

نویسنده:علامه سیدمحمدحسین طباطبایی ، مدرسه دانشجویی قرآن و عترت علیهم‌السلام دانشگاه تهران

انتشارات:انتشارات قرآن و اهل بیت نبوت(ع)، ناشر آثار مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت (ع)

دسته‌بندی:

امتیاز

۳.۷از ۳ رأیخواندن نظرات

۳٫۷

(۳)

خواندن نظرات

معرفی کتاب از علم تا عمل

«از علم تا عمل» یکی از کتاب‌های مجموعه «از نگاه المیزان» مدرسه دانشجویی قرآن و عترت دانشگاه تهران است. این مجموعه سعی دارد با فراهم آوردن پژوهش‌های گسترده و جامعی درباره مبانی و روش‌های تدبر در قرآن در راستای تولید و تبیین علم مبتنی بر قرآن و البته سیره و روایات اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام گام بردارد. برای تدوین این آثار، ابتدا موضوعات متعدد و کلیدی از تفاسیر احصاء گردیده و سپس مطالب در چهار حوزه قرآن و امام، هستی، انسان و جامعه دسته بندی شده است. در این مجموعه، موضوعات مورد بررسی در کتاب‌های مختلف از منظر تفسیر المیزان مطرح شده و به صورت یکپارچه ارائه می‌گردد. این کتاب‌ها که مسایل مختلف دینی را از نگاه تفسیر المیزان مطرح می کنند، نقش محوری در سیرهای مطالعاتی ویژه دانشجویان و طلاب دارند.

نظری برای کتاب ثبت نشده است

بریده‌هایی از کتاب

ایمان به خدا هم وقتی اثر خود را می‌بخشد و آدمی را به اعمال صالح و صفات پسندیده نفسانی از قبیل خشیت و خشوع و اخلاص و امثال آن می‌کشاند که انگیزه‌های باطل و مکرهای شیطانی بر آن غلبه نکند. و یا به عبارت دیگر، ایمان ما مقید به یک حال معین نباشد، همچنان که خدای تعالی بدان اشاره فرموده است: ﴿وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یعْبُدُ اللهَ عَلی حَرْفٍ﴾.

چڪاوڪ

انسان در مقایسه با همنوعانش در مواردی آزاد است که مربوط به شخص خودش باشد و اما در مواردی که پای مصلحت ملزمه خود او و بالاخص مصلحت ملزمه اجتماع و عامه مردم در کار باشد و علل و اسباب او را به مصالحی و به مقتضیات آن مصالح هدایت کند در آنجا دیگر به هیچ وجه آزادی اراده و عمل ندارد و در چنین مواردی اگر کسی و یا کسانی او را به سوی سنت و یا هر عملی که قانون و یا مجری قانون و یا فردی ناصح و متبرع آن را موافق با مصالح انسانیت تشخیص داده دعوت کند و به اصطلاح امر به معروف و نهی از منکر نماید و برای دعوت خود حجت و دلیلی روشن بیاورد نباید او را به زورگویی و سلب حریت مشروع افراد متهم نمود.

چڪاوڪ

ایمان در این است که فرد ملتزم به مقتضای علم خود بوده و بر طبق آن، عقد قلب داشته باشد، به طوری که آثار عملی علم- هر چند فی الجمله- از وی بروز کند.

چڪاوڪ

خدای تبارک و تعالی مالک علی الاطلاق است و غیر او جز مملوکیت از هر جهت، چیزی ندارد و انسان جز عبودیت محض، مالک چیزی نیست و همین مالکیت علی الاطلاق خدای سبحان هرگونه حریتی را که انسان برای خود توهم می‌کند سلب می‌نماید همچنان که همین مالکیت علی الاطلاق خدای سبحان بود که انسان‌ها را از قید بردگی و بندگی انسان‌های دیگر آزاد نموده و او را نسبت به سایر همنوعانش آزادی بخشید، و ربوبیت و مولویت هر انسانی نسبت به انسان‌های دیگر را ممنوع اعلام نموده

چڪاوڪ

به مؤمن وقتی مؤمن گفته می‌شود که آنچه می‌کند مبتنی بر اساسی حقیقی و واقعی و مقتضای ایمان باشد چون ایمان اقتضا دارد که اگر انسان عبادت می‌کند خشوع داشته باشد و هر کاری که می‌کند خالی از لغو و امثال آن باشد.

چڪاوڪ

«حق» میزان اعمال در قیامت است.

چڪاوڪ

می‌بینیم فلان شخص ادعای ایمان به خدا می‌کند و در عین حال بند بند بدنش از ترس مصیبتی که ممکن است روی بیاورد می‌لرزد

چڪاوڪ

خدا یعنی ذات واجب الوجود

چڪاوڪ

عبودیت شایسته همان تسلیم صرف بودن در برابر اراده مولی و محبوب او و رضای او است.

چڪاوڪ

مؤمنینی که در این آیه ذکر شده‌اند، باید این یقین را داشته باشند، که غیر از خدا هیچ‌کس از خود استقلالی ندارد، و هیچ سببی تاثیر و سببیت ندارد مگر به اذن خدا، وقتی چنین یقینی برای کسی دست داد، دیگر از هیچ پیشامد ناگواری ناراحت و اندوهناک نمی‌شود و از هیچ محذوری که احتمالش را بدهد نمی‌ترسد، این است معنای اینکه فرمود: (نه خوفی بر آنان هست، و نه اندوهناک میشوند)، وگرنه معنا ندارد که انسان حالتی پیدا کند که از هیچ چیز نترسد، و هیچ پیشامدی اندوهناکش نسازد، پس این همان ایمان مرتبه چهارم است، که در قلب کسانی پیدا می‌شود، که دارای اسلام مرتبه چهارم باشند

چڪاوڪ