کتاب هدیه ای برای خاک

کتاب هدیه‌ای برای خاک نوشته‌ی سهیلا سرداری مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که با نگاهی انسانی و عمیق به زندگی زنان، خانواده و روابط پیچیده‌ی انسانی می‌پردازد. این کتاب توسط انتشارات نامه مهر به‌صورت الکترونیکی منتشر شده است. روایت‌ها در بستری اجتماعی و خانوادگی شکل می‌گیرند و دغدغه‌هایی چون عشق، خیانت، امید، شکست و بازسازی را در قالب داستان‌هایی پیوسته و گاه تلخ و تأمل‌برانگیز به تصویر می‌کشند. شخصیت‌پردازی‌ها واقع‌گرایانه و فضاها ملموس‌اند و نویسنده تلاش کرده است با زبانی صمیمی و بی‌پیرایه، تجربه‌های زیسته و احساسات متناقض شخصیت‌ها را به خواننده منتقل کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب هدیه ای برای خاک

هدیه‌ای برای خاک اثری از سهیلا سرداری است که در قالب داستان بلند یا مجموعه‌ای از داستان‌های به‌هم‌پیوسته، زندگی زنی به نام ویدا و اطرافیانش را روایت می‌کند. کتاب با صحنه‌ای تکان‌دهنده از اعدام آغاز می‌شود و سپس با بازگشت به گذشته، فراز و نشیب‌های زندگی ویدا را از نوجوانی تا بزرگسالی دنبال می‌کند. محوریت داستان بر روابط خانوادگی، عشق‌های نافرجام، خیانت، امید و سقوط تدریجی یک خانواده استوار است. نویسنده با جزئی‌نگری و پرداختن به احساسات درونی شخصیت‌ها، تصویری چندلایه از جامعه و خانواده ایرانی ارائه داده است. روایت‌ها از زاویه دیدهای مختلف و با تمرکز بر زنان و نقش آن‌ها در خانواده و اجتماع شکل گرفته‌اند. ساختار کتاب خطی است اما با بازگشت‌های زمانی، گذشته و حال شخصیت‌ها را به هم پیوند می‌زند و در هر فصل، بخشی از رازها و گره‌های داستانی گشوده می‌شود. هدیه‌ای برای خاک اثری است که با نگاهی واقع‌گرایانه و گاه تلخ، به سرنوشت، انتخاب‌ها و پیامدهای آن‌ها می‌پردازد.

خلاصه داستان هدیه ای برای خاک

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با صحنه‌ای از اعدام زنی جوان آغاز می‌شود؛ زنی که در واپسین لحظات زندگی، میان امید و ناامیدی، با مادرش وداع می‌کند. این صحنه، نقطه‌ی عطفی است که گذشته‌ی شخصیت اصلی، ویدا، را به تصویر می‌کشد. روایت به سال‌های نوجوانی ویدا بازمی‌گردد؛ دختری پرشور و سرزنده که در خانواده‌ای متوسط بزرگ می‌شود. آشنایی تصادفی با پسری به نام کامران، آغازگر عشقی پرهیجان اما پرخطر است. ویدا با وجود مخالفت‌های خانواده، به کامران دل می‌بندد و سرانجام با او ازدواج می‌کند. اما زندگی مشترک آن‌ها به‌تدریج رنگ می‌بازد؛ کامران فردی غیرقابل‌اعتماد و بی‌مسئولیت از آب درمی‌آید و با سوءاستفاده از موقعیت شغلی، خانواده‌ی ویدا را به ورشکستگی می‌کشاند. در این میان، ویدا با تولد دخترش، هدیه، امیدی تازه می‌یابد اما خیانت‌ها و بی‌توجهی‌های کامران، او را به مرز فروپاشی می‌رساند. روابط خانوادگی تیره می‌شود و ویدا میان وفاداری به همسر و حمایت از خانواده‌اش گرفتار می‌ماند. در نهایت، پس از آشکارشدن خیانت‌ها و فروپاشی اقتصادی خانواده، ویدا تصمیم به جدایی می‌گیرد. داستان با بازگشت به صحنه‌ی اعدام و تأملی بر سرنوشت زنان و انتخاب‌های دشوارشان، پایانی تلخ اما تأمل‌برانگیز دارد. روایت، لایه‌های مختلفی از عشق، فریب، امید و شکست را در بستر جامعه‌ای سنتی و مردسالار به تصویر می‌کشد.

چرا باید کتاب هدیه ای برای خاک را بخوانیم؟

هدیه‌ای برای خاک با پرداختن به موضوعاتی چون عشق، خیانت، خانواده و سرنوشت زنان، تصویری ملموس و بی‌پرده از واقعیت‌های اجتماعی و عاطفی ارائه می‌دهد. روایت داستانی آن، با جزئیات دقیق و شخصیت‌پردازی‌های چندوجهی، خواننده را به دل زندگی شخصیت‌ها می‌برد و امکان همدلی و درک عمیق‌تری از موقعیت‌های انسانی را فراهم می‌کند. این کتاب نه‌تنها داستانی درباره سقوط و بازسازی است، بلکه فرصتی برای تأمل درباره انتخاب‌ها، پیامدها و نقش زنان در جامعه معاصر فراهم می‌آورد. همچنین، ساختار روایی و فضاسازی‌های کتاب، تجربه‌ای متفاوت از داستان‌نویسی معاصر فارسی را پیش‌روی مخاطب می‌گذارد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان داستان‌های اجتماعی و خانوادگی، کسانی که دغدغه‌ی مسائل زنان و روابط انسانی دارند و همچنین دانشجویان و پژوهشگران حوزه ادبیات معاصر پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که به دنبال روایت‌هایی واقع‌گرایانه و چندلایه از زندگی در جامعه امروز هستند، این اثر می‌تواند جذاب باشد.

بخشی از کتاب هدیه ای برای خاک

«حکم را شنید. آخرین پتک واقعیت، برهنه و جسور با قدرتی مافوق تصور بر سرش کوبیده شد و حتی صدای خردشدن موجودیت پیشینش را با گوش افلاکی‌اش شنید و فکر کرد باید هم همین‌طور می‌شد این حکم عین عدالت بود. می‌دانست عدالت مثل تاجی درخشان، مقتدرانه روی سرش قرار گرفته است و نباید این دقایق سرشار از خوشبختی را با بی‌خبری کودکانه‌ای به دست فراموشی می‌سپرد. اعدامی گردن به حکمی گذاشته بود که او را به قرارگاهش می‌رسانده جایی که باور داشت مثل خورشید است پر از نور، پر از اشعه‌های حیات‌بخش که باصفا و دوست‌داشتنی است. جایی مثل حیات خانه‌ی کودکی‌اش که بعدازظهرهای تابستان زیر سایه‌ی معطر یاس درختی، پلک‌هایش سنگین می‌شد و پا به دنیای پراسرار خواب می‌گذاشت. آن خواب‌های سبک نیم‌روزی می‌بردش تا بیکران صدفی‌رنگ در لامکانی ناآشنا، جایی که شادمانی حجم خواب خوشش را می‌پوشاند و شوق دیدن رؤیا طوری برایش دلچسب بود که راضی نمی‌شد از آن فضا دل بکند و بیدار شود و پا به دنیای واقعی بگذارد. اعدامی آماده‌ی سفر شده بود بدون کوچک‌ترین تردید. خوب می‌دانست این سفر حتماً مفر سختی است و می‌دانست صاحب جسم و جانش به او وعده‌ی پذیرش داده است. می‌دانست خالق آسمان‌ها و زمین هیچ‌گاه خلف‌وعده نمی‌کند، نه حتی با بنده‌ی سرآپا گناهی مثل او.»