کتاب هوای مبهم

کتاب الکترونیکی «هوای مبهم» نوشتهٔ «خدیجه کریمی» اثری در حوزهٔ داستان‌های فارسی معاصر است که نشر زرین اندیشمند آن را منتشر کرده است. این رمان با نگاهی به زندگی روزمرهٔ کارمندان یک اداره، دغدغه‌ها، روابط و چالش‌های فردی و اجتماعی شخصیت‌هایش را در بستر تحولات اجتماعی و بحران‌هایی مانند همه‌گیری کرونا روایت می‌کند. «هوای مبهم» با زبانی توصیفی و جزئی‌نگر، به لایه‌های پنهان احساسات و خاطرات شخصیت‌ها می‌پردازد و تصویری از زیستن در دوران معاصر ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب هوای مبهم

«هوای مبهم» اثری داستانی است که در قالب رمان، زندگی یک زن شاغل در اداره‌ای دولتی را روایت می‌کند. داستان در بستر زمانی معاصر و با محوریت رخدادهای سال‌های اخیر، به‌ویژه دوران همه‌گیری کرونا، شکل گرفته است. نویسنده با تمرکز بر فضای اداری، روابط میان همکاران، خاطرات گذشته و دغدغه‌های روزمره، تصویری ملموس از زیست زنان شاغل و خانواده‌های طبقه متوسط شهری ارائه داده است. ساختار کتاب مبتنی بر روایت اول‌شخص است و با بازگشت‌های متعدد به گذشته، خاطرات و تأملات شخصیت اصلی، روند داستان را پیش می‌برد. «خدیجه کریمی» در این رمان، علاوه‌بر پرداختن به مسائل فردی و خانوادگی، به موضوعاتی چون هویت، زبان، تاریخ معاصر آذربایجان و تأثیرات اجتماعی و روانی بحران‌ها بر زندگی روزمره نیز اشاره کرده است. فضای داستان، ترکیبی از توصیف‌های دقیق محیط کار، خانه و شهر است که با جزئیات فراوان، حال‌وهوای شخصیت‌ها و جامعه را به تصویر می‌کشد.

خلاصه داستان هوای مبهم

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «هوای مبهم» با توصیف فضای بایگانی یک اداره آغاز می‌شود؛ جایی که شخصیت اصلی، زنی شاغل، درگیر روزمرگی‌ها و خاطرات سال‌های نخست استخدام خود است. روایت با بازگشت به گذشته، روابط میان همکاران، به‌ویژه شخصیتی به نام «پر» و دوست صمیمی‌اش «مسرت» را مرور می‌کند. نویسنده با جزئیات به تعاملات اداری، دغدغه‌های شغلی و حسرت‌های جوانی می‌پردازد. در ادامه، داستان به زمان حال بازمی‌گردد و بحران کرونا به‌عنوان پس‌زمینه‌ای پررنگ وارد زندگی شخصیت‌ها می‌شود. اضطراب بیماری، تغییر سبک زندگی، محدودیت‌های اجتماعی و دغدغه‌های خانوادگی، فضای داستان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. شخصیت اصلی با چالش‌هایی چون نگرانی برای سلامت خود و خانواده، فشارهای کاری و دوری از عزیزان دست‌وپنجه نرم می‌کند. روایت، هم‌زمان با توصیف جزئیات زندگی روزمره، به خاطرات گذشته و تأملات فلسفی دربارهٔ هویت، زبان و تاریخ منطقه آذربایجان نیز می‌پردازد. در این میان، روابط خانوادگی، نقش مادرانه و تلاش برای حفظ امید و آرامش در شرایط دشوار، از محورهای اصلی داستان است. پایان‌بندی داستان، بر تداوم زندگی و جست‌وجوی معنا در دل بحران‌ها تأکید دارد، بی‌آن‌که به افشای سرنوشت نهایی شخصیت‌ها بپردازد.

چرا باید کتاب هوای مبهم را بخوانیم؟

«هوای مبهم» با پرداختن به زندگی روزمرهٔ زنان شاغل و خانواده‌های شهری، تصویری نزدیک از دغدغه‌ها، امیدها و ناامیدی‌های نسل امروز ارائه می‌دهد. این کتاب با روایت جزئی‌نگر و صمیمی، تجربهٔ زیستن در دوران بحران، به‌ویژه همه‌گیری کرونا، را از زاویه‌ای انسانی و ملموس بازتاب می‌دهد. خواننده در این اثر با لایه‌های پنهان احساسات، خاطرات و روابط انسانی روبه‌رو می‌شود و می‌تواند خود را در موقعیت شخصیت‌ها بیابد. همچنین، اشاره به تاریخ و هویت منطقه‌ای، به‌ویژه آذربایجان، و تأملات اجتماعی و فلسفی، به غنای محتوایی کتاب افزوده است. این رمان فرصتی برای همدلی با تجربه‌های مشترک و بازاندیشی در معنای زندگی در شرایط دشوار فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های اجتماعی و معاصر فارسی، به‌ویژه کسانی که دغدغه‌های زنان شاغل، خانواده، روابط انسانی و تأثیر بحران‌ها بر زندگی روزمره را دنبال می‌کنند، مناسب است. همچنین، مخاطبانی که به روایت‌های جزئی‌نگر و تأمل‌برانگیز دربارهٔ هویت، زبان و تاریخ معاصر علاقه دارند، از مطالعهٔ این اثر بهره خواهند برد.

بخشی از کتاب هوای مبهم

«علی‌رغم تعداد زیاد لامپ‌هٔ، فضای بایگانی تاریک و غبارآلود به‌نظر می‌رسید؛ مخصوصاً برای کسی که از بیرون داخل آن‌جا می‌شد. ردیف‌های قفسه‌بندی‌شده به‌طور منظم با فاصله‌هایی ثابت، پشت سر هم چیده شده بودند و پرونده‌ها بر حسب پلاکشان روی آن‌ها قرار داده شده بود. بایگانی در زیرزمین ساختمان اداره قرار داشت و فضای بزرگی را برای آن اختصاص داده بودند. روشنایی اندکی از پنجره‌های کوچک مستطیلی‌شکلی که از قسمت بالای یکی از دیوارهای بایگانی به فضای حیاط اداره باز می‌شد داخل می‌تابید. با وجود تهویه و بازبودن پنجره‌هٔ، همچنان بوی تند کاغذهای کهنه به مشام می‌رسید و به‌طور نامرثی وارد ریه‌ها می‌شد. علی‌رغم مکانیزه‌شدن بایگانی، باز هم در چیدمان ظاهر و جست‌وخیز بایگان‌هٔ به اشکالی هرچند کم‌رنگ سبک سنتی‌بودن آن حفظ شده بود. قبلا بایگان‌ها سریع و فره مشابه زنبورانی خستگی‌ناپذیر در میان راهروهای تنگ و باریکی که در اثنای قفسه‌ها برای ترددشان واقع شده بوده در رفت‌وآمد بودند؛ ولی حالا آن جست‌وخیزها به حالت چشمگیری کاهش یافته بود. چند نفر در قسمتی از بایگانی، کنار دری که به سالن باز می‌شد پشت رایانه نشسته و مشغول اسکن برگه‌های پلاسیده‌ای بودند که متعلّق به پلاک‌های املاک قدیمی بود. چند نفر هم مشغول ارجاع پرونده از طریق سامانه به کارشناسان مربوطه بودند. سکوتی حاکم بود و در میان تابش روشنایی اندک قبل از ظهر ذرات گرد وغبار مشابه نوار موربی از دود بالا می‌رفت و خود را به پنجره‌های کوچکی می‌رساند که دائم باز بود.»