کتاب سازگاری اجتماعی در مدرسه

کتاب الکترونیکی «سازگاری اجتماعی در مدرسه» نوشتهٔ محبوبه‌سادات موسی‌کاظمی، سیدمجتبی موسی‌کاظمی و فرهاد شفیع‌پور مطلق اثری پژوهشی در حوزهٔ روان‌شناسی و علوم تربیتی است که نشر رشد فرهنگ آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی ابعاد مختلف سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان در محیط مدرسه می‌پردازد و با رویکردی تحلیلی، نظریه‌ها و مدل‌های روان‌شناختی مرتبط با این موضوع را مرور می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سازگاری اجتماعی در مدرسه

«سازگاری اجتماعی در مدرسه» اثری ناداستان و دانشگاهی است که به موضوع سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان در محیط آموزشی می‌پردازد. نویسندگان در این کتاب، ابتدا مفاهیم پایه‌ای سازگاری اجتماعی را از منظرهای مختلف جامعه‌شناسی و روان‌شناسی تعریف کرده‌اند و سپس به سراغ نظریه‌ها و مدل‌های مطرح در این حوزه رفته‌اند. ساختار کتاب شامل چهار فصل است که هر یک به جنبه‌ای از سازگاری اجتماعی اختصاص یافته‌اند: تعاریف و مفاهیم، نظریه‌های روان‌شناختی و جامعه‌شناختی، مدل‌های روان‌شناختی و در نهایت کارکردهای سازگاری اجتماعی در مدرسه. در این کتاب، علاوه‌بر مرور نظریه‌های کلاسیک و معاصر، به نقش عوامل فردی، خانوادگی و محیطی در شکل‌گیری و تقویت سازگاری اجتماعی پرداخته شده است. همچنین، اهمیت مدرسه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نهادهای اجتماعی در فرآیند اجتماعی‌شدن و رشد شخصیت دانش‌آموزان مورد توجه قرار گرفته است. نویسندگان تلاش کرده‌اند با ارائهٔ مثال‌ها و تحلیل‌های کاربردی، ارتباط میان نظریه و عمل را در زمینهٔ سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان نشان دهند. این کتاب برای دانشجویان، معلمان، مشاوران و علاقه‌مندان به حوزهٔ تعلیم و تربیت، منبعی قابل استفاده به‌شمار می‌آید.

خلاصه کتاب سازگاری اجتماعی در مدرسه

کتاب «سازگاری اجتماعی در مدرسه» با طرح این پرسش آغاز می‌شود که سازگاری اجتماعی چیست و چرا برای دانش‌آموزان اهمیت دارد. نویسندگان ابتدا به تعریف سازگاری اجتماعی از دیدگاه‌های مختلف می‌پردازند و آن را به‌عنوان توانایی فرد در برقراری ارتباط مؤثر با دیگران و تطبیق با انتظارات محیط اجتماعی معرفی می‌کنند. سپس، نظریه‌های روان‌شناسی و جامعه‌شناسی دربارهٔ سازگاری اجتماعی مرور می‌شوند؛ از جمله نظریه‌های فروید، آدلر، اریکسون، گلاسر، راجرز و فرانکل که هرکدام به جنبه‌ای از رشد شخصیت و تعامل فرد با محیط می‌پردازند. در ادامه، مدل‌های روان‌شناختی مانند مدل کلارک و ولز، رپی و هیمبرگ، مینه‌کا و زینبارگ، هافمن و بارلو، کیمبرل و رپی و اسپنس معرفی می‌شوند که هر یک به تبیین ابعاد مختلف اضطراب اجتماعی، خودپنداره، و نقش عوامل ژنتیکی و محیطی در سازگاری اجتماعی می‌پردازند. بخش مهمی از کتاب به کارکردهای سازگاری اجتماعی در مدرسه اختصاص یافته است؛ از جمله توانمندسازی تحصیلی، ذهنیت کارآفرینی، روابط بین‌فردی، تاب‌آوری، خوش‌بینی، خلاقیت، خودشکوفایی، هوش تحصیلی، یادگیری گروهی، همدلی، فرصت‌های یادگیری، خودتنظیمی و مقابله با اضطراب تحصیلی. نویسندگان تأکید دارند که سازگاری اجتماعی نه‌تنها بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان اثرگذار است، بلکه نقش مهمی در سلامت روان، رشد شخصیت و ایجاد انگیزهٔ یادگیری ایفا می‌کند. همچنین، عوامل متعددی مانند هوش هیجانی، سبک مقابله با استرس، روابط خانوادگی، ساختار مدرسه و تعامل با معلمان و همسالان در میزان سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان مؤثر هستند. در نهایت، کتاب بر اهمیت آموزش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی به دانش‌آموزان و نقش معلمان و والدین در تسهیل این فرایند تأکید کرده است.

چرا باید کتاب سازگاری اجتماعی در مدرسه را بخوانیم؟

این کتاب با جمع‌بندی نظریه‌ها و مدل‌های مختلف دربارهٔ سازگاری اجتماعی، تصویری جامع از عوامل مؤثر بر رفتار دانش‌آموزان در محیط مدرسه ارائه می‌دهد. مطالعهٔ آن به درک بهتر نقش مدرسه، خانواده و ویژگی‌های فردی در شکل‌گیری سازگاری اجتماعی کمک می‌کند. همچنین، راهکارهایی برای بهبود تعاملات اجتماعی، مقابله با اضطراب تحصیلی و ارتقای سلامت روان دانش‌آموزان مطرح شده است. این اثر می‌تواند به معلمان و مشاوران در شناسایی مشکلات رفتاری و ارائهٔ حمایت‌های لازم برای دانش‌آموزان یاری برساند و برای دانشجویان علوم تربیتی و روان‌شناسی، منبعی برای آشنایی با نظریه‌های بنیادین و کاربردی در این حوزه باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای دانشجویان رشته‌های روان‌شناسی، علوم تربیتی، مشاوران مدرسه، معلمان، مدیران آموزشی و والدینی که دغدغهٔ رشد اجتماعی و تحصیلی فرزندان خود را دارند، مناسب است. همچنین، برای افرادی که به دنبال راهکارهایی برای بهبود روابط اجتماعی و مقابله با اضطراب تحصیلی در محیط مدرسه هستند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب سازگاری اجتماعی در مدرسه

«سازگاری اجتماعی در قاموس روان‌شناسی عبارت است از رابطه‌ای که هر ارگانیسم با توجه به شرایط پیرامون محیطش، با محیط برقرار می‌کند. این اصطلاح معمولاً به سازگاری روان‌شناختی یا اجتماعی اشاره دارد و با اشاره به معنای ضمنی مثبت آن وقتی به کار گرفته می‌شود که فرد در یک فرایند مستمر و پرمایه برای ابراز استعدادهای خود و واکنش نسبت به محیط و در عین حال در جهت تغییر آن به گونه‌ای مؤثر و سالم، درگیر است (ربر، ۱۹۹۵ به نقل از فرقدانی، ۱۳۸۳). از آن جایی که سازگاری اجتماعی مفهوم عام و گسترده‌ای می‌باشد، تعریفی که مورد اتفاق نظر اکثریت محققان باشد وجود ندارد. اما از عمده‌ترین تعاریف سازگاری اجتماعی می‌توان به تعاریف زیر اشاره کرد: سازگاری اجتماعی عبارت است از توانایی ایجاد ارتباط متقابل با دیگران در زمینه خاص اجتماعی به طریق خاص که در عرف جامعه قابل قبول و ارزشمند باشد و فرایندی است که افراد را قادر می‌سازد تا رفتار دیگران را درک و پیش‌بینی کنند، رفتار خود را کنترل و تعاملات اجتماعی خود را تنظیم کنند (تربچی، ۲۰۰۶).