کتاب پا به توپ

کتاب الکترونیکی «پا به توپ (فوتبال به روایت پازولینی)» نوشتهٔ ولریو کورچو و با ترجمهٔ صنم نادری، اثری است که نشر ثالث آن را منتشر کرده است. این کتاب به رابطهٔ خاص و عمیق میان پیر پائولو پازولینی، شاعر و فیلمساز ایتالیایی، و فوتبال می‌پردازد و از زاویه‌ای متفاوت به زندگی و دغدغه‌های این روشنفکر می‌نگرد. «پا به توپ» در دستهٔ ناداستان و زندگی‌نامه قرار می‌گیرد و با روایتی مستند، خاطرات، مصاحبه‌ها و تحلیل‌هایی دربارهٔ نقش فوتبال در زندگی پازولینی و تأثیر آن بر آثار و اندیشه‌هایش ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پا به توپ

«پا به توپ» اثری ناداستانی است که به زندگی و جهان‌بینی پیر پائولو پازولینی از دریچهٔ فوتبال می‌پردازد. ولریو کورچو در این کتاب، با کنار هم قراردادن خاطرات، روایت‌ها و مصاحبه‌ها، تصویری چندلایه از ارتباط پازولینی با فوتبال ترسیم کرده است. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر بخش، مانند قطعه‌ای از یک موزاییک، بخشی از این رابطهٔ پیچیده را روشن می‌کند؛ از دوران کودکی پازولینی در بولونیا و هواداری‌اش از تیم محبوبش، تا سال‌های زندگی در رم و حضورش در تیم ملی هنرمندان ایتالیا. کتاب نه‌تنها به جنبه‌های ورزشی زندگی پازولینی می‌پردازد، بلکه فوتبال را به‌عنوان زبان مشترک و آیینی مدرن بررسی می‌کند که در زندگی اجتماعی و فرهنگی ایتالیا و جهان جایگاهی ویژه دارد. کورچو تلاش کرده است تا با پرهیز از پرداختن به جنبه‌های سیاسی و هنری پازولینی، صرفاً بر پیوند او با فوتبال و تأثیر این ورزش بر هویت و نگاهش به جامعه تمرکز کند. این کتاب برای علاقه‌مندان به زندگی‌نامه، تاریخ اجتماعی، و فرهنگ عامه، به‌ویژه فوتبال، جذابیت دارد و تصویری متفاوت از یک روشنفکر معاصر ارائه می‌دهد.

خلاصه داستان پا به توپ

کتاب «پا به توپ» با تمرکز بر رابطهٔ پازولینی و فوتبال، روایت خود را از دوران کودکی او در بولونیا آغاز می‌کند؛ جایی که نخستین بار پا به توپ شد و هواداری از تیم شهرش را تجربه کرد. این علاقه در طول زندگی پازولینی، حتی پس از مهاجرت به رم و ورود به عرصه‌های ادبی و سینمایی، همچنان پابرجا ماند و به بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت او تبدیل شد. در بخش‌هایی از کتاب، خاطرات و روایت‌هایی از مسابقات فوتبال دوران نوجوانی و جوانی پازولینی آمده است؛ از زمین‌های خاکی بولونیا تا تیم‌های محلی و دانشگاهی. فوتبال برای او نه‌تنها یک سرگرمی، بلکه راهی برای تجربهٔ آزادی، رقابت و همبستگی اجتماعی بود. پازولینی در رم نیز ارتباط خود را با فوتبال حفظ کرد و حتی در تیم ملی هنرمندان ایتالیا بازی می‌کرد؛ تیمی متشکل از هنرمندان و بازیگران که با هدف خیریه مسابقه می‌دادند. کتاب به تأثیر فوتبال بر نگاه اجتماعی و فرهنگی پازولینی نیز می‌پردازد. او فوتبال را آیینی مدرن می‌دانست که می‌تواند مرزهای طبقاتی و فرهنگی را درنوردد و به زبان مشترک جوامع بدل شود. در روایت کورچو، فوتبال برای پازولینی نه‌تنها یک ورزش، بلکه ابزاری برای شناخت جامعه، ارتباط با حاشیه‌نشین‌ها و بازتاب دغدغه‌های انسانی بود. این کتاب با مرور خاطرات، نقل‌قول‌ها و مصاحبه‌ها، تصویری زنده از شور و شوق پازولینی به فوتبال و تأثیر آن بر زندگی و آثارش ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب پا به توپ را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی است برای شناخت یکی از چهره‌های مهم روشنفکری ایتالیا از زاویه‌ای کمتر دیده‌شده؛ یعنی علاقه و ارتباط عمیق او با فوتبال. «پا به توپ» نشان می‌دهد چگونه یک ورزش می‌تواند بر شکل‌گیری هویت فردی و اجتماعی تأثیر بگذارد و حتی در زندگی یک شاعر و فیلمساز برجسته، نقشی اساسی ایفا کند. خواندن این کتاب، دریچه‌ای تازه به فهم رابطهٔ میان فرهنگ عامه و اندیشهٔ روشنفکری می‌گشاید و مخاطب را با لایه‌های پنهان زندگی پازولینی و نقش فوتبال در جامعهٔ مدرن آشنا می‌کند. همچنین، برای کسانی که به تاریخ اجتماعی و فرهنگی ایتالیا علاقه دارند، این اثر اطلاعات و روایت‌هایی ارزشمند ارائه می‌دهد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان به زندگی‌نامه، تاریخ اجتماعی، فرهنگ عامه و فوتبال پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که به دنبال شناخت ابعاد کمتر دیده‌شدهٔ زندگی روشنفکران و هنرمندان هستند یا دغدغهٔ ارتباط میان ورزش و هویت اجتماعی را دارند، «پا به توپ» انتخاب مناسبی است.

بخشی از کتاب پا به توپ

«هواداری، تب دوران جوانی است که برای تمام عمر دامنگیرت می‌کند. بولونیای قرمز و آبی علاقۀ پازولینی به فوتبال از بولونیا شروع شد. آن‌جا به دنیا آمد و در کودکی آن‌جا را ترک کرد و بعدها در دوران دبستان دوباره به آن‌جا بازگشت. در زمین‌های چمن خارج از مرکز شهر بولونیا، طبق برنامه‌ای منظم و خاص، شروع به توپ‌زدن کرد. پازولینی در تمام دوران دبیرستان و همچنین در طول دوران تحصیل در دانشگاه همواره در مسابقات فوتبالِ رده‌های خاص سنی شرکت می‌کرد. فقط تاریکی می‌توانست مانع برگزاری مسابقات مهیج و پُرسروصدای فوتبال شود. این مسابقات معمولاً در زمین‌های چمن‌کاری‌شدۀ منطقۀ کاپ‌رارا که در شمال غربی شهر بولونیا واقع بود، برگزار می‌شدند. عصرها زیباترین زمان برای پازولینی جوان بود، چون می‌توانست همچنان بی‌دغدغه و بی‌هیچ مشغلۀ ذهنی زندگی کند. حسی که شاید هرگز نتوانست تجربه‌اش کند.»