کتاب کتابشناسی رفاه و تأمین اجتماعی

کتاب الکترونیکی «کتابشناسی رفاه و تأمین اجتماعی» به گردآوری سیدمرتضی مردیها و ویراستاری شیفته سلطانی اثری مرجع در حوزهٔ رفاه و تأمین اجتماعی است که توسط موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی منتشر شده است. این کتاب با هدف ارائهٔ یک فهرست جامع از منابع فارسی مرتبط با رفاه و تأمین اجتماعی، شامل کتاب‌ها، گزارش‌ها، پایان‌نامه‌ها و مقالات، تدوین شده و به پژوهشگران و علاقه‌مندان این حوزه کمک می‌کند تا به منابع معتبر و دسته‌بندی‌شده دسترسی داشته باشند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب کتابشناسی رفاه و تأمین اجتماعی

«کتابشناسی رفاه و تأمین اجتماعی» اثری مرجع و پژوهشی است که در قالب کتابشناسی تخصصی، منابع مرتبط با حوزهٔ رفاه و تأمین اجتماعی را گردآوری و طبقه‌بندی کرده است. این کتاب در سال ۱۳۸۲ منتشر شده و بازتاب‌دهندهٔ تلاش‌های پژوهشی و اجرایی در زمینهٔ تأمین اجتماعی در ایران است. ساختار کتاب به‌گونه‌ای طراحی شده که ابتدا به معرفی کلیات و اهداف پژوهش می‌پردازد و سپس منابع را در قالب بخش‌هایی چون کتاب‌ها و گزارش‌ها، پایان‌نامه‌ها و مقالات ارائه می‌دهد. در انتهای کتاب نیز نمایه‌های موضوعی، اشخاص، سازمان‌ها و نشریات ادواری آمده است تا جست‌وجوی منابع برای مخاطبان آسان‌تر شود. این کتاب به‌عنوان یک ابزار پژوهشی، برای پژوهشگران، سیاست‌گذاران و علاقه‌مندان به حوزهٔ رفاه و تأمین اجتماعی قابل استفاده است و تصویری از وضعیت منابع علمی و اجرایی این حوزه در ایران ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب کتابشناسی رفاه و تأمین اجتماعی

این کتاب با هدف گردآوری و طبقه‌بندی منابع فارسی مرتبط با رفاه و تأمین اجتماعی تدوین شده است. در مقدمه، اهمیت تأمین اجتماعی به‌عنوان یکی از شاخص‌های توسعه و عدالت اجتماعی مورد بحث قرار گرفته و تأکید شده که توسعهٔ پایدار بدون تحقق اهداف تأمین اجتماعی امکان‌پذیر نیست. کتاب به بررسی ادبیات موجود در این حوزه می‌پردازد و نشان می‌دهد که اگرچه در کشورهای توسعه‌یافته منابع گسترده‌ای وجود دارد، اما در ایران به‌دلیل پراکندگی و محدودیت منابع، نیاز به یک کتابشناسی جامع احساس می‌شد. در ادامه، هدف پژوهش، پوشش زمانی و دامنهٔ موضوعی کتاب توضیح داده شده است. منابع گردآوری‌شده شامل کتاب‌ها، گزارش‌های دولتی، طرح‌های تحقیقاتی، پایان‌نامه‌ها و مقالات فارسی است که تا پایان سال ۱۳۸۰ منتشر شده‌اند. در بخش مقالات، تنها آثار منتشرشده بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۰ معرفی شده‌اند. موضوعات کتاب عمدتاً حول محور تأمین اجتماعی و شاخه‌های وابسته مانند بیمه، حمایت اجتماعی، رفاه، بهداشت و درمان، فقرزدایی، اشتغال و مددکاری اجتماعی است. روش گردآوری منابع بر اساس کلیدواژه‌های تخصصی و جست‌وجو در فهرست‌های کتابخانه‌ای و نمایه‌های نشریات بوده است. در موارد تردیدآمیز، جامعیت فهرست بر مانع بودن آن ترجیح داده شده تا منابع بیشتری پوشش داده شود. در نهایت، اطلاعات کتابشناختی ۲۲۸۹ عنوان اثر در این حوزه گردآوری و به‌صورت الفبایی و موضوعی تنظیم شده است. نمایه‌های انتهایی کتاب نیز امکان جست‌وجوی سریع‌تر و دقیق‌تر منابع را برای پژوهشگران فراهم می‌کند.

چرا باید کتاب کتابشناسی رفاه و تأمین اجتماعی را بخوانیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای کسانی که به دنبال شناخت منابع معتبر و دسته‌بندی‌شده در حوزهٔ رفاه و تأمین اجتماعی هستند، بسیار سودمند است. این اثر با گردآوری و طبقه‌بندی منابع مختلف، امکان دسترسی سریع به اطلاعات کتابشناختی و پژوهشی را فراهم می‌کند و به پژوهشگران، دانشجویان و سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا مسیر مطالعاتی خود را با آگاهی بیشتری انتخاب کنند. همچنین، این کتاب به‌عنوان یک مرجع تخصصی، تصویری از وضعیت پژوهش و ادبیات علمی این حوزه در ایران ارائه می‌دهد و خلأ منابع پراکنده را تا حد زیادی پوشش می‌دهد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای پژوهشگران، دانشجویان رشته‌های علوم اجتماعی، رفاه اجتماعی، مدیریت، اقتصاد و سیاست‌گذاری اجتماعی، مدیران و کارشناسان سازمان‌های مرتبط با تأمین اجتماعی و رفاه، و هر کسی که به دنبال منابع علمی و پژوهشی در این حوزه است، مناسب خواهد بود. همچنین برای کسانی که در تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های رفاهی و تأمینی نقش دارند، کاربردی است.

بخشی از کتاب کتابشناسی رفاه و تأمین اجتماعی

«تأمین اجتماعی در معنای جدید و نظام‌مند خود، مرحلهٔ رشدیافتهٔ مقابله با عدم امنیت اقتصادی و عدم اطمینان از فقدان درآمد و داشتن حداقل معیشت و رفاه است. این نظام با دو روش عمده بیمه و حمایت، گاه با مشارکت افراد ذینفع و گاه بدون این مشارکت و با تکیه بر درآمدهای عمومی دولت، سعی می‌کند از طریق توسعه رفاه و پاسخ به نیازهای اساسی به تقویت عدالت اجتماعی کمک کند. تأمین اجتماعی در عرصه عمومی توسعه، یکی از شاخص‌های اصلی سنجش پیشرفت هر کشور است و در عین حال به عنوان مبنا و هدف توسعهٔ اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی روز به روز اهمیت بیشتری می‌یابد. به گونه‌ای که حتی آن دسته از گرایش‌های فکری و سیاسی که دخالت دولت در امر توزیع درآمدها را نمی‌پذیرند، از پذیرش اصول اولیهٔ تأمین اجتماعی گریزی ندارند. این واقعیت به دلیل آن است که وجود حداقل‌های تأمینی در مجموع به نفع سلامت کل جامعه است و مالیاتی که از این طریق بر بخشی از شهروندان بسته می‌شود، ظرفیت‌های دگرپذیری جامعه را افزایش می‌دهد و استعداد آن را برای خشونت، بزه و هرگونه ناهنجاری ناشی از وجود جلوه‌های جدی فقر و محرومیت کاهش می‌دهد. اکنون این موضوع تقریباً امری پذیرفته شده است که توسعه پایدار بدون تحقق اهداف تأمین اجتماعی ناممکن بوده و همین موضوع، خدمات بیمه‌ای و حمایتی را به یکی از اولویت‌های بنیادی هر برنامه‌ریزی توسعه تبدیل کرده است.»