کتاب بیست سکه طلا برای نادانی…

کتاب الکترونیکی «بیست سکه طلا برای نادانی...» نوشتهٔ راضیه (نیلوفر) کاوسی را نشر ترجمان نگار منتشر کرده است. این اثر کوتاه در قالب داستانی فارسی و در ۱۱ صفحه روایت می‌شود و به موضوعاتی چون جهل، ارزش‌گذاری و تجربه‌های انسانی می‌پردازد. نویسنده با زبانی ساده و روایتی تمثیلی، ماجرای تاجری را بازگو می‌کند که در مسیر سفر خود با موقعیتی عجیب و آموزنده روبه‌رو می‌شود. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب بیست سکه طلا برای نادانی…

«بیست سکه طلا برای نادانی...» اثری داستانی از راضیه (نیلوفر) کاوسی است که در قالب داستان کوتاه نگاشته شده و فضای آن در دل کاروانی در بیابان شکل می‌گیرد. این کتاب با روایتی تمثیلی و فضاسازی ساده، به دغدغه‌هایی چون ارزش‌گذاری نادرست، فریب ظاهر و هزینه‌هایی که انسان‌ها به‌خاطر ناآگاهی می‌پردازند، می‌پردازد. داستان در دوره‌ای نامشخص و فضایی سنتی روایت می‌شود و شخصیت اصلی آن، تاجری است که در مسیر سفر خود با ماجرایی غیرمنتظره روبه‌رو می‌شود. ساختار کتاب خطی و روایت آن از زاویهٔ دید اول‌شخص است. نویسنده تلاش کرده است تا با بهره‌گیری از عناصر نمادین، مفاهیمی عمیق‌تر را در قالب داستانی کوتاه و قابل‌فهم بیان کند. این کتاب با حجم کم و روایت موجز، مناسب مطالعهٔ کوتاه و تأمل‌برانگیز است.

خلاصه داستان بیست سکه طلا برای نادانی…

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با کاروانی آغاز می‌شود که در بیابانی گرم و طاقت‌فرسا به سوی شهری ناشناخته در حرکت است. شترها خسته و تشنه‌اند و کاروانیان پس از عبور از سراب‌ها، شب را در شهری اتراق می‌کنند. صبح روز بعد، راوی به میدان شهر می‌رود و با معرکه‌ای روبه‌رو می‌شود که مردی با بوزینه و جعبه‌ای پر از قورباغه‌های آراسته به ریسمان‌های رنگی، جمعیت را سرگرم کرده است. راوی که تاجر است، یکی از قورباغه‌ها را به قیمت گزاف ۲۰ سکهٔ طلا می‌خرد؛ قیمتی که بسیار بیشتر از ارزش واقعی آن است. این خرید عجیب، موجب تمسخر و تعجب هم‌سفرانش می‌شود و او را به فکر فرو می‌برد. در ادامه، یکی از هم‌کاروانی‌ها او را به برکه‌ای می‌برد که پر از قورباغه‌های مشابه است و به او نشان می‌دهد که تفاوتی میان قورباغهٔ گران‌قیمت و قورباغه‌های رایگان وجود ندارد. راوی درمی‌یابد که بهای گزافی که پرداخته، نه برای خود قورباغه بلکه برای ظاهر و لباس آن بوده است. داستان با تأمل راوی بر نادانی و هزینه‌هایی که انسان‌ها به‌خاطر جهل خود می‌پردازند، پایان می‌یابد.

چرا باید کتاب بیست سکه طلا برای نادانی… را بخوانیم؟

این کتاب با روایت کوتاه و تمثیلی خود، فرصتی برای تأمل دربارهٔ ارزش‌گذاری‌های نادرست و پیامدهای جهل فراهم می‌کند. داستان «بیست سکه طلا برای نادانی...» به‌سادگی نشان می‌دهد که چگونه ظاهر و تبلیغات می‌توانند انسان را به پرداخت هزینه‌هایی بی‌دلیل وادار کنند. خواندن این اثر، ذهن را به سوی پرسش دربارهٔ تصمیم‌ها و انگیزه‌های فردی سوق می‌دهد و مخاطب را به بازنگری در ارزش‌هایی که برای اشیا و موقعیت‌ها قائل می‌شود، دعوت می‌کند. این کتاب برای کسانی که به داستان‌های کوتاه با پیام‌های اخلاقی و اجتماعی علاقه دارند، تجربه‌ای متفاوت و قابل‌تأمل خواهد بود.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه فارسی، دوست‌داران روایت‌های تمثیلی و کسانی که به موضوعاتی مانند جهل، فریب ظاهر و ارزش‌گذاری نادرست علاقه دارند، مناسب است. همچنین برای افرادی که به دنبال داستان‌هایی با پیام اخلاقی و اجتماعی هستند، این اثر پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب بیست سکه طلا برای نادانی…

«شترها تشنه و خسته بودند، وقتی به سراب‌های پیش رو می‌رسیدند از شدت ناامیدی پاهایشان رو به جلو حرکت نمی‌کرد. سراب‌ها را در اوج گرمای جان‌سوز بیابان پشت سر گذاشتیم و شبانگاه به شهر رسیدیم. در آنجا اتراق کردیم. شب صبح شد. به میدان شهر رفتم، معرکه‌ای برپا بود. مردی با بوزینه‌ای که به همراه داشت نمایشی به راه انداخته بود و جمعیتی را به دور خود جمع کرده بود. نزدیک‌تر رفتم. در یک جعبه شیشه‌ای قورباغه‌هایی که به دور گردنشان ریسمان‌های رنگی بسته بود و به ردیف در کنار هم گذاشته بودند، دیده می‌شد. از مرد کوتاه‌قدی که شکمش نمی‌گذاشت پاهایش را ببینم و در کنارم ایستاده بود پرسیدم: آن جعبه پر از قورباغه برای چیست؟ با قیافه‌ای حق به جانب و طلبکارانه جواب داد و گفت: فروشی است. و سپس رویش را برگرداند. جلوتر رفتم و وارد معرکه شدم و گفتم: «ای معرکه‌برپاکن، یک قورباغه می‌خواهم.» در جوابم گفت: این‌ها خیلی گران هستند و مراقبت‌های زیادی دارند. آن‌ها پشه‌های مرده را نمی‌خورند و باید آب آن‌ها از آب چشمه باشد. پارچه ابریشم برای لباس‌هایشان استفاده می‌شود و خیاط مخصوص دارند و بسیار مرتب و منظم...»