کتاب کاربرد روانشناسی مثبت نگر در درمان و توانمندسازی روانی

کتاب کاربرد روانشناسی مثبت نگر در درمان و توانمندسازی روانی نوشته امیررضا ارژنگی را نشر یافته منتشر کرده است. این کتاب به بررسی رویکرد روان‌شناسی مثبت‌نگر و نقش آن در درمان و ارتقای سلامت روان می‌پردازد. این اثر باتکیه‌بر پژوهش‌های علمی و نمونه‌های بالینی تلاش می‌کند مفاهیم و تکنیک‌های روان‌شناسی مثبت را به زبان کاربردی برای متخصصان و علاقه‌مندان حوزه‌ی روان‌شناسی و مشاوره ارائه دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب کاربرد روانشناسی مثبت نگر در درمان و توانمندسازی روانی

روان‌شناسی مثبت‌نگر به‌عنوان رویکردی نوین در علم روان‌شناسی تمرکز خود را از آسیب‌ها و اختلالات روانی به سوی شکوفایی، امید، شادی و معنا در زندگی انسان معطوف کرده است. کتاب کاربرد روان‌شناسی مثبت‌نگر در درمان و توانمندسازی روانی در دوره‌ای نوشته شده که توجه به ابعاد مثبت روان انسان اهمیت بیشتری یافته است. امیررضا ارژنگی، نویسنده‌ی کتاب، در این کتاب ضمن معرفی مبانی نظری و تاریخی روان‌شناسی مثبت‌نگر به بررسی تفاوت‌های آن با مثبت‌اندیشی سطحی و سایر مکاتب روان‌شناسی می‌پردازد. 

اثر حاضر با بهره‌گیری از پژوهش‌های روز و نمونه‌های بالینی تلاش دارد پیوندی میان نظریه و عمل برقرار کند و ابزارها و تکنیک‌هایی را معرفی کند که می‌توانند در درمان اختلالات روانی و توانمندسازی گروه‌های مختلف جامعه از نوجوانان تا سالمندان و افراد دارای معلولیت به کار گرفته شوند. این کتاب همچنین به نقدها و محدودیت‌های رویکرد مثبت‌نگر نیز توجه دارد و آن را نه جایگزین، بلکه مکمل درمان‌های سنتی می‌داند.

خلاصه کتاب کاربرد روانشناسی مثبت نگر در درمان و توانمندسازی روانی

کتاب کاربرد روان‌شناسی مثبت‌نگر در درمان و توانمندسازی روانی با مروری بر تاریخچه و مفاهیم بنیادین روان‌شناسی به معرفی رویکرد مثبت‌نگر و تفاوت‌های آن با سایر مکاتب می‌پردازد. نویسنده ابتدا به این موضوع اشاره می‌کند که روان‌شناسی سنتی عمدتاً بر جنبه‌های منفی روان انسان مانند اضطراب، افسردگی و آسیب‌ها تمرکز داشته است، اما روان‌شناسی مثبت‌نگر با محوریت پژوهش‌های مارتین سلیگمن و دیگران بر شکوفایی، امید، شادی و تاب‌آوری تأکید دارد. در ادامه کتاب به معرفی مفاهیمی چون خوش‌بینی، معنا در زندگی، ذهن‌آگاهی، تاب‌آوری و شفقت به خود می‌پردازد و نشان می‌دهد که این مفاهیم چگونه می‌توانند در بازسازی روان فرد و ارتقای سلامت روان نقش داشته باشند. 

نویسنده با ارائه‌ی تکنیک‌هایی مانند تمرین قدردانی، شناسایی و توسعه‌ی نقاط قوت و استفاده از هیجانات مثبت کاربردهای عملی این رویکرد را در درمان افسردگی، اضطراب و فرسودگی روانی شرح می‌دهد. اثر حاضر همچنین به نقش روان‌شناسی مثبت‌نگر در توانمندسازی گروه‌های خاص مانند نوجوانان، سالمندان و افراد دارای معلولیت می‌پردازد و تأکید می‌کند که این رویکرد می‌تواند مکملی ارزشمند برای درمان‌های سنتی باشد. در بخش‌هایی از کتاب به نقدها و محدودیت‌های روان‌شناسی مثبت‌نگر نیز اشاره شده است و بر اهمیت واقع‌بینی و پرهیز از خوش‌بینی غیرواقعی تأکید می‌شود.

چرا باید کتاب کاربرد روانشناسی مثبت نگر در درمان و توانمندسازی روانی را خواند؟

این کتاب با تمرکز بر کاربردهای عملی روان‌شناسی مثبت‌نگر به مخاطب کمک می‌کند تا با مفاهیم و تکنیک‌هایی آشنا شود که می‌توانند در بهبود سلامت روان، افزایش تاب‌آوری و ارتقای کیفیت زندگی نقش داشته باشند. اثر حاضر علاوه‌بر ارائه‌ی مبانی نظری، نمونه‌های بالینی و تمرین‌های کاربردی را نیز مطرح می‌کند و به تفاوت‌های روان‌شناسی مثبت‌نگر با مثبت‌اندیشی سطحی می‌پردازد. نقدها و محدودیت‌های این رویکرد نیز مورد توجه قرار گرفته است تا خواننده بتواند با دیدی واقع‌بینانه‌تر از این ابزارها بهره ببرد.

خواندن کتاب کاربرد روانشناسی مثبت نگر در درمان و توانمندسازی روانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای روان‌شناسان، مشاوران، دانشجویان رشته‌های علوم رفتاری و علاقه‌مندان به حوزه‌ی سلامت روان مناسب است. افرادی که به‌دنبال راهکارهایی برای افزایش تاب‌آوری، امید و رضایت از زندگی هستند یا با مشکلاتی مانند اضطراب و افسردگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند نیز می‌توانند از مطالب این اثر بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب کاربرد روانشناسی مثبت نگر در درمان و توانمندسازی روانی

«در طول دهه‌های گذشته، روان‌شناسی به عنوان علمی که در جستجوی فهم رفتار انسان است، اغلب بر جنبه‌های منفی روان تمرکز داشته است؛ نظیر اضطراب، افسردگی، اختلالات روانی، آسیب‌ها و ناهنجاری‌ها. این تمرکز یک‌سویه موجب شد که ابعاد مثبت روان انسان، همچون امید، شادی، معنا، انگیزش و توانمندی، کمتر مورد توجه قرار گیرند. اما با آغاز قرن بیست‌ویکم، رویکردی نو در روان‌شناسی شکل گرفت که به‌جای تمرکز بر بیماری، به شکوفایی انسان پرداخت؛ رویکردی که آن را روان‌شناسی مثبت‌نگر می‌نامیم. روان‌شناسی مثبت‌نگر، نه تنها بر شناخت جنبه‌های سالم روان انسان تأکید دارد، بلکه به دنبال توسعه‌ی ابزارها و روش‌هایی برای تقویت آن‌ها در بستر زندگی فردی و اجتماعی است. این رویکرد معتقد است که به جای تنها درمان کردن آسیب‌ها، می‌توان افراد را به مرحله‌ای بالاتر از صرف نبود بیماری رساند؛ به مرحله‌ای از زندگی که در آن رضایت، امید، رشد و تاب‌آوری برجسته می‌شوند.»