کتاب من زاده عشقم از تبار باران

کتاب من زاده عشقم از تبار باران سرودهٔ «حسن حیدری» و منتشرشده توسط سنجاق به‌صورت الکترونیک، مجموعه‌ای از رباعیات عاشقانه و اجتماعی است که با زبانی صمیمی و تصاویری ملموس، احساسات و دغدغه‌های شاعر معاصر را بازتاب می‌دهد. این مجموعه شعر معاصر و ایرانی در قالب رباعی به موضوعاتی همچون عشق، تنهایی، طبیعت، معنویت و مسائل اجتماعی پرداخته است. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب من زاده عشقم از تبار باران اثر حسن حیدری

کتاب «من زادهٔ عشقم از تبار باران»، این مجموعه رباعیْ تصویری از جهان شاعرانهٔ «حسن حیدری» را پیش چشم می‌گذارد؛ جایی که عشق، طبیعت و دغدغه‌های انسانی در هم تنیده است. رباعیات این کتاب در فضایی میان خاطره و آرزو به روایت احساسات عاشقانه، دلتنگی‌ها، امیدها و گاه نقدهای اجتماعی پرداخته است. شاعر با بهره‌گیری از عناصر طبیعت مانند باران، باد، برف و دریا پیوندی میان عواطف انسانی و جهان پیرامون برقرار می‌کند. در کنار مضامین عاشقانه، اشاراتی به مفاهیم معنوی و مذهبی نیز دیده می‌شود که نشان از گسترهٔ دغدغه‌های شاعر دارد. این رباعیات، گاه به ستایش مهر و وفاداری می‌پردازند و گاه به نقد بی‌مهری‌ها و رنج‌های اجتماعی مانند کودک کار یا تنهایی انسان معاصر. کتاب حاضر فضایی چندوجهی دارد و مخاطب را با لایه‌های مختلف احساس و اندیشه روبه‌رو می‌کند. ۳۵ قطعه رباعی در کتاب حاضر موجود است.

چرا باید کتاب من زاده عشقم از تبار باران را خواند؟

این مجموعه رباعی فرصتی برای لمس احساسات انسانی در قالبی کوتاه و فشرده فراهم می‌کند. خواننده با هر رباعی با تصویری تازه از عشق، امید، دلتنگی یا دغدغه‌های اجتماعی روبه‌رو می‌شود. استفاده از عناصر طبیعت و اشاره به موضوعات معنوی، به شعرها عمقی ویژه می‌بخشد و امکان همذات‌پنداری را برای مخاطبان گوناگون فراهم می‌کند. این کتاب می‌تواند الهام‌بخش لحظاتی از تأمل و آرامش باشد و نگاه تازه‌ای به زندگی روزمره و روابط انسانی ارائه دهد.

خواندن کتاب من زاده عشقم از تبار باران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر معاصر ایران، دوستداران قالب رباعی و کسانی که به موضوعاتی همچون عشق، طبیعت، معنویت و مسائل اجتماعی علاقه دارند، مناسب است؛ همچنین برای کسانی که به‌دنبال تجربهٔ احساسات انسانی در قالبی کوتاه و موجز هستند.

بخشی از کتاب من زاده عشقم از تبار باران

«دل از تو چگونه برکَنَم من، ای یار

یک لحظه به من نگاه افکن، ای یار

دل چون به کفِ تو داده‌ام مجنون‌وار

مینای دلم به قهر مَشْکن، ای یار»

*

«ای برف نبار، که دلش بشکسته

با غم به کنارِ کوچه‌ای بنشسته

آنگه که همه به برف در شادی‌اند

یک کودکِ کار، گشته بس دلخسته»

*

«پاییز! دلم گرفته از تنهایی

عاشق شدم و دلم شده شیدایی

پاییز! چرا تو هم رُخَت پژمرده‌ست؟!

شاید که چو من دلت شده سودایی»