بریده‌هایی از کتاب من زاده عشقم از تبار باران

در کوچه صدای باد می‌آید باز زلفِ تو دوباره یاد می‌آید باز زلفینِ تو مثلِ موج پیچد در باد ای وایِ دلم که باد می‌آید باز

ای برف نبار، که دلش بشکسته با غم به کنارِ کوچه‌ای بنشسته آنگه که همه به برف در شادی‌اند یک کودکِ کار، گشته بس دلخسته

مرغی بشده به سوی طوفان راهی عاشق که شَوی چه بی‌قراری گاهی ساحل چو دلش به تاب و تَب دراُفتَد موجی بکِشَد به روی دریا آهی