کتاب به من زور نگو

معرفی کتاب به من زور نگو

کتاب الکترونیکی «به من زور نگو (روش‌هایی برای مقابله با زورگویی)» نوشتهٔ تانیه بنجیک کانگال با ترجمهٔ نازلی خلیلی‌صفا و تصویرگری جانسو آرکان، اثری است که به موضوع زورگویی در مدرسه و مهارت‌های اجتماعی کودکان می‌پردازد. این کتاب توسط نشر برکه آبی منتشر شده و برای گروه سنی ۶ سال به بالا مناسب است. داستانی کودکانه با محوریت اعتماد به نفس و دفاع از خود در برابر زورگویی را روایت می‌کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب به من زور نگو

این کتاب با نگاهی به تجربه‌های کودکان در مواجهه با زورگویی، تلاش می‌کند راهکارهایی ساده و قابل اجرا برای مقابله با این پدیده ارائه دهد. داستان حول محور کودکی با موهای نارنجی می‌چرخد که به دلیل تفاوت ظاهری مورد تمسخر و آزار همکلاسی‌ها قرار می‌گیرد. نویسنده با روایت گفت‌وگوهای کودک با والدینش، به اهمیت حمایت خانواده و نقش آن‌ها در تقویت اعتماد به نفس کودک اشاره می‌کند. فضای داستانی کتاب، موقعیت‌هایی را به تصویر می‌کشد که بسیاری از کودکان ممکن است در مدرسه یا جمع‌های دوستانه با آن روبه‌رو شوند. کتاب در قالب داستانی کوتاه و مصور، پیام‌هایی درباره پذیرش تفاوت‌ها، دوست داشتن خود و ایستادگی در برابر زورگویی را منتقل می‌کند. این اثر بخشی از مجموعه‌ای است که به موضوعات اجتماعی و مهارت‌های زندگی برای کودکان می‌پردازد.

خلاصه کتاب به من زور نگو

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان با درخواست کودک از مادرش برای رنگ‌کردن موهایش آغاز می‌شود؛ موهایی که به خاطر رنگ نارنجی‌شان باعث شده‌اند همکلاسی‌ها او را مسخره کنند و لقب «کله هویجی» به او بدهند. کودک ناراحتی خود را با والدینش در میان می‌گذارد و از آن‌ها می‌پرسد که چگونه باید با این رفتارها روبه‌رو شود. والدین با بیان تجربه‌های شخصی خود، به او یاد می‌دهند که باید نقاط قوتش را پیدا کند و به تفاوت‌هایش افتخار کند. پدربزرگ نیز توصیه می‌کند که در برابر زورگوها با قدرت حرف بزند و اعتماد به نفس داشته باشد. کودک کم‌کم یاد می‌گیرد که با ایستادگی و بی‌توجهی به تمسخرها، می‌تواند از پس این موقعیت‌ها برآید و حتی به دیگران نیز کمک کند تا تفاوت‌های خود را بپذیرند. داستان بدون افشای پایان، بر اهمیت دوست داشتن خود و پذیرش تفاوت‌ها تأکید دارد.

چرا باید کتاب به من زور نگو را خواند؟

این کتاب با روایت داستانی ملموس و نزدیک به تجربه‌های روزمره کودکان، به موضوع مهم زورگویی و راه‌های مقابله با آن می‌پردازد. مخاطب با خواندن این اثر، با راهکارهایی برای افزایش اعتماد به نفس، پذیرش تفاوت‌ها و ایستادگی در برابر رفتارهای آزاردهنده آشنا می‌شود. همچنین والدین و مربیان می‌توانند از فضای گفت‌وگویی کتاب برای شروع صحبت درباره احساسات و مشکلات کودکان بهره ببرند.

خواندن کتاب به من زور نگو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای کودکان دبستانی که ممکن است با زورگویی یا تمسخر در مدرسه روبه‌رو شوند، مناسب است. همچنین والدین، مربیان و مشاوران مدرسه که به دنبال راه‌هایی برای آموزش مهارت‌های اجتماعی و تقویت اعتماد به نفس در کودکان هستند، می‌توانند از این کتاب استفاده کنند.

فهرست کتاب به من زور نگو

- معرفی شخصیت اصلی و مشکل او با زورگویی: روایت کودک با موهای نارنجی که مورد تمسخر قرار می‌گیرد.- گفت‌وگو با والدین: بیان تجربه‌های والدین از دوران کودکی و مواجهه با زورگویی.- راهکارهای مقابله با زورگویی: توصیه‌های پدربزرگ درباره ایستادگی، پیدا کردن نقاط قوت و اعتماد به نفس.- پذیرش تفاوت‌ها و دوست داشتن خود: کودک یاد می‌گیرد که تفاوت‌ها ارزشمند هستند و باید به خود افتخار کند.- نتیجه‌گیری و پیام پایانی: تأکید بر اهمیت پذیرش خود و بی‌توجهی به تمسخر دیگران.

بخشی از کتاب به من زور نگو

«به مادرم گفتم: «موهای من را رنگ کن.» مگر مو هم این‌جوری نارنجی می‌شود؟ همه من را مسخره می‌کنند. می‌گویند: «کله هویجی با ما نیا.» مادرم من را روی زانوهایش نشاند. پدرم هم گوشهٔ مبل نشست. «تعریف کن ببینیم چه کسانی تو را ناراحت کرده‌اند؟ با هم فکر کنیم ببینیم چه کارهایی می‌توانیم انجام بدهیم.»گفتم: «اسمش زوربال است. دلیل همهٔ این‌ها هم موهای نارنجی من است. او و دوستانش دست به یکی می‌شوند و موهایم را می‌کشند. چه‌کار کنم که دوستم داشته باشند؟ مثل آن‌ها حرف‌های بد بزنم؟ من هم آن‌ها را مسخره کنم؟ اگر این کارها را بکنم دست از سرم برمی‌دارند؟ اگر برایشان شکلات بخرم آن‌وقت من را دوست دارند؟»مادرم گفت: «خیلی ممنون که این‌ها را به ما گفتی. می‌دانی من هم وقتی بچه بودم موهایم را دوست نداشتم. از مسخره کردن بعضی بچه‌ها هم خیلی ناراحت می‌شدم و حالم بد می‌شد.» پدرم گونه‌ام را نوازش کرد و به‌آرامی گفت: «من هم وقتی بچه بودم نمی‌توانستم جلوی اشک‌هایم را بگیرم. دلم شکسته بود و گریه می‌کردم.»