کتاب جنگل برفی

کتاب جنگل برفی نوشته محمود جوادی و منتشرشده توسط انتشارات فروغ سیمرغ، داستانی فارسی از قرن ۱۴ است که در ۱۰۷ صفحه روایت می‌شود. این اثر با نگاهی به زندگی روستایی و چالش‌های انسانی در دل طبیعت، قصه‌ای از بقا، خانواده و مواجهه با ترس را به تصویر می‌کشد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب جنگل برفی

کتاب جنگل برفی در بستری روستایی و کوهستانی روایت می‌شود و فضای سرد و برفی دهکده‌ای کوچک را به تصویر می‌کشد. داستان در دوره‌ای از سال‌های معاصر می‌گذرد و دغدغه‌های یک خانواده‌ی پرجمعیت را در مواجهه با سرمای طاقت‌فرسا و کمبود امکانات گرمایشی دنبال می‌کند. نویسنده با تمرکز بر روابط خانوادگی، فقر، غرور و ترس، قصه‌ای را شکل می‌دهد که در آن طبیعت و حیوانات وحشی نیز نقش مهمی دارند. روایت، علاوه‌بر نمایش تلاش برای بقا، به تعاملات میان انسان و حیوانات و همچنین مفاهیم اخلاقی و انسانی می‌پردازد. فضای داستان، ترکیبی از واقع‌گرایی و عناصر فانتزی است که در آن حیوانات سخن می‌گویند و با انسان‌ها وارد گفت‌وگو می‌شوند. این کتاب، تصویری از همزیستی، چالش‌های اخلاقی و قدرت انتخاب در شرایط دشوار را ارائه می‌دهد و با زبانی داستانی، مخاطب را به دل ماجراهای پرتنش و گاه خیال‌انگیز می‌برد.

خلاصه کتاب جنگل برفی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان با توصیف دهکده‌ای برفی آغاز می‌شود که ساکنانش برای مقابله با سرمای شدید، برف پشت‌بام‌ها را پارو می‌کنند. در میان خانه‌ها، خانه‌ی سلیم و خانواده‌اش به‌دلیل نداشتن هیزم و وسایل گرمایشی، از دودکشش دودی بیرون نمی‌آید. سلیم، مردی میانسال و پدر چند فرزند، با فشار همسرش آفاق، ناچار می‌شود برای تهیه‌ی هیزم به جنگلی برود که اهالی دهکده از آن به دلیل حضور حیوانات درنده وحشت دارند. سلیم با تبر و طناب راهی جنگل می‌شود و پس از تحمل سرما و خطر، با شیر درنده‌ای روبه‌رو می‌شود. در مواجهه‌ای پرتنش، سلیم با التماس و بیان وضعیت خانواده‌اش، جان سالم به در می‌برد و حتی اجازه می‌یابد هیزم جمع کند. 

این مواجهه به دوستی عجیبی میان سلیم و شیر می‌انجامد و سلیم با شرطی که شیر می‌گذارد، می‌تواند هر روز برای جمع‌آوری هیزم به جنگل بیاید. در ادامه، سلیم با حیوانات دیگر جنگل نیز روبه‌رو می‌شود و در شرایطی بحرانی، با روشن‌کردن آتش و گرفتن تعهد از شیر برای تأمین امنیت حیوانات ضعیف، صلحی موقت در جنگل برقرار می‌کند. داستان با ماجراهایی میان سلیم، شیر و دیگر حیوانات ادامه می‌یابد و مفاهیمی چون دوستی، اعتماد، فداکاری و اخلاق را در بستر طبیعت و بقا به تصویر می‌کشد.

چرا باید کتاب جنگل برفی را خواند؟

این کتاب با روایت داستانی پرکشش و فضاسازی ملموس، به موضوعاتی چون فقر، بقا، غرور، ترس و تعامل انسان با طبیعت و حیوانات می‌پردازد. حضور عناصر فانتزی مانند سخن‌گفتن حیوانات، به داستان رنگی متفاوت می‌بخشد و فرصتی برای تأمل درباره‌ی اخلاق، همزیستی و قدرت انتخاب در شرایط دشوار فراهم می‌کند. کتاب جنگل برفی علاوه‌بر روایت ماجرایی پرتنش، به لایه‌های عمیق‌تری از روابط انسانی و مسئولیت‌پذیری می‌پردازد و مخاطب را با چالش‌های اخلاقی و انسانی روبه‌رو می‌کند.

خواندن کتاب جنگل برفی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های فارسی با مضامین اجتماعی، خانوادگی و طبیعت‌محور مناسب است؛ همچنین کسانی که به روایت‌هایی با عناصر فانتزی و گفت‌وگوی انسان و حیوان علاقه دارند، از خواندن این اثر لذت خواهند برد. 

بخشی از کتاب جنگل برفی

«دهکده‌ای کوچک با نمایی پلکانی در دامنه‌ی کوهی بلندی واقع شده بود. پشت‌بام‌ها، درودیوارها و داخل حیاط تمام ساختمان‌های دامنه‌ی کوه با برف سفیدی تزئین شده بودند. اکثر اهالی و ساکنین این خانه‌ها برای اینکه برف سنگین و آبدار سقف خانه‌هایشان را فرو نریزد و بر سر آن‌ها آوار نشود، شال و کلاه کرده، پاروی چوبی به دست گرفته، برف‌ها را پارو می‌کردند و داخل حیاط یا کوچه‌ها می‌ریختند. همگی بعد از برف‌روبی پشت‌بام‌ها به‌خاطر در امان ماندن از گزند سرمای استخوان‌سوز به خانه پناه می‌بردند و ایاب و ذهاب مردم در کوچه پس‌کوچه‌ها به‌ندرت به چشم می‌آمد. از زوایای مختلف که به پشت‌بام‌ها نگاه می‌کردی، دود آبی‌رنگ از دودکش‌هایی که به شکل اچ انگلیسی بودند دیده می‌شد. همین هاله‌های دود آبی‌رنگ، نشان از حیات و زندگی انسان‌ها در خانه‌های گرم داشت. اما اگر با چشمی تیزبین به همه‌جا، بخصوص دودکش‌ها خیره می‌شدی، تنها از یک دودکش کلاهکی دود آبی بیرون نمی‌آمد. این عدم وجود دود، دو دلیل داشت. یا آن خانه خالی از سکنه بود یا خانواده‌ای زندگی می‌کردند که به‌خاطر نداشتن هیزم و وسایل گرمایشی توان روشن کردن بخاری را نداشتند. همین حدس و گمان‌ها هر کسی را کنجکاو می‌کرد که پا به آن خانه بگذارد تا حقیقت را بفهمد.»