کتاب سبک زندگی علوی (ع)

کتاب سبک زندگی علوی (ع) نوشتهٔ مرتضی حسنی‌نسب اثری پژوهشی از انتشارات دانشگاه اراک است که در سال ۱۴۰۳ منتشر شده است. این کتاب به بررسی ابعاد مختلف سبک زندگی از منظر امام علی (ع) پرداخته و تلاش کرده است باتکیه‌بر منابع روایی و سیرهٔ عملی ایشان الگویی برای زندگی فردی، اقتصادی و اجتماعی ارائه دهد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سبک زندگی علوی (ع)

کتاب سبک زندگی علوی (ع) (بررسی سبک زندگی مطلوب از دیدگاه امام علی (ع)) با نگاهی تحلیلی و مستند به منابع روایی و تاریخی به بررسی سبک زندگی مطلوب از دیدگاه امام علی (ع) پرداخته است. مرتضی حسنی‌نسب، نویسندهٔ کتاب، در مقدمه توضیح می‌دهد که هدف اثر استخراج الگوهای رفتاری و اخلاقی از سیره و سخنان امام علی (ع) است تا بتواند راهنمایی برای مسلمانان در زندگی معاصر باشد. 

کتاب در سه بخش اصلی سبک زندگی فردی، اقتصادی و اجتماعی تنظیم شده است. هر بخش با استناد به نهج‌البلاغه، غررالحکم و دیگر منابع معتبر به تبیین شاخصه‌های اخلاقی، رفتاری و اقتصادی می‌پردازد. مرتضی حسنی‌نسب تأکید دارد که برخی رفتارهای امام علی (ع) مختص زمان و شرایط خاص ایشان بوده است و قابل تعمیم کامل به امروز نیست، اما اصول بنیادین و ارزش‌های اخلاقی ایشان همچنان راهگشا و قابل استفاده‌ هستند. این کتاب با رویکردی تطبیقی تلاش کرده است میان آموزه‌های اصیل اسلامی و نیازهای جامعهٔ معاصر پیوند برقرار کند و الگویی عملی و قابل‌اجرا ارائه دهد.

خلاصه کتاب سبک زندگی علوی (ع)

این کتاب با تمرکز بر سه محور اصلی به بررسی سبک زندگی مطلوب از دیدگاه امام علی (ع) می‌پردازد. در بخش نخست ویژگی‌های فردی مورد توجه قرار گرفته‌اند؛ از جمله استمرار در یقین، صبر، رعایت ادب، به‌کارگیری عقل، عزت‌نفس و کنترل هوای نفس. نویسنده با استناد به سخنان و سیرهٔ امام علی (ع)، اهمیت اخلاق گفتاری مانند راستگویی، پرهیز از غیبت، حفظ اسرار و اعتدال در شوخی را برجسته می‌کند؛ همچنین بر رفتارهای فردی چون خوش‌خلقی، شجاعت، میانه‌روی و ساده‌زیستی تأکید شده است. در بخش دوم حیات اقتصادی مطلوب از منظر امام علی (ع) بررسی می‌شود. این بخش به موضوعاتی مانند مقابله با بیکاری، تلاش برای کسب درآمد، مقابله با فقر، داشتن فکر اقتصادی و برنامه‌ریزی، درآمدهای مشروع، توجه به کشاورزی و دامداری، سفارش به تجارت و پرهیز از اسراف می‌پردازد. نویسنده با نقل روایات و توصیه‌های امام علی (ع) بر اهمیت کار و تلاش، کسب روزی حلال و رعایت اصول اخلاقی در معاملات تأکید دارد. بخش سوم کتاب به روابط اجتماعی و خانوادگی اختصاص یافته است. در این بخش احترام به والدین، زندگی در کنار همسر، انتخاب دوست مناسب، رعایت حقوق دوستان، شناخت مردم، توجه به روابط اجتماعی، مدارا، تواضع، حمایت از محرومان و توجه به یتیمان مورد بحث قرار می‌گیرد. نویسنده تلاش می‌کند نشان دهد که سبک زندگی علوی الگویی جامع برای رشد فردی و اجتماعی ارائه می‌دهد که بر پایهٔ اخلاق، مسئولیت‌پذیری و عدالت استوار است.

چرا باید کتاب سبک زندگی علوی (ع) را خواند؟

این کتاب با رویکردی مستند و تحلیلی ابعاد مختلف سبک زندگی را از منظر امام علی (ع) بررسی می‌کند و تلاش دارد آموزه‌های اخلاقی و رفتاری ایشان را با نیازهای جامعهٔ امروز پیوند دهد. مطالعهٔ این اثر فرصتی فراهم می‌کند تا مخاطب با اصول بنیادین سبک زندگی اسلامی همچون اهمیت کار و تلاش، رعایت اخلاق فردی و اجتماعی و توجه به عدالت و مسئولیت‌پذیری آشنا شود؛ همچنین کتاب با ارائهٔ مثال‌ها و روایات متعدد امکان تطبیق این آموزه‌ها با زندگی روزمره را فراهم می‌آورد.

خواندن کتاب سبک زندگی علوی (ع) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به مطالعات دینی، پژوهشگران حوزهٔ اخلاق اسلامی، دانشجویان رشته‌های علوم انسانی و الهیات و کسانی که دغدغهٔ بهبود سبک زندگی فردی و اجتماعی براساس آموزه‌های اسلامی را دارند، مناسب است؛ همچنین مطالعه‌ٔ این کتاب برای افرادی که به‌دنبال الگویی عملی برای زندگی بر پایهٔ سیرهٔ امام علی (ع) هستند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب سبک زندگی علوی (ع)

«انسان همواره باید توجه کند که از عقل خویش در مسیر درست استفاده کند؛ نه آنکه عقل را ذلیل و در اختیار نفس خویش قرار دهد یا آنکه به امور دیگری مشغول سازد. حضرت علی (ع) بالاترین ثروت را عقل می‌داند (نهج البلاغه، ص۴۷۸ و روضة الواعظین، ج۱ ص۴ و مشکاة الأنوار فی غرر الأخباره ص ۲۵۰) و همچنین در نامه‌ای به فرزندشان امام حسن مجتبی (ع) می‌نویسد: پس در تربیت تو شتاب کردم، پیش از آن‌که دل تو سخت شود و عقل تو به چیز دیگری مشغول گردد تا به استقبال کارهایی بروی که صاحبان تجربه، زحمت آزمون آن را کشیده‌اند و تو را از تلاش و یافتن بی‌نیاز ساخته‌اند. (تحف العقول، ص ۰ ۷؛ نهج البلاغه، ص۳۹۳ و خصائص الائمة (ع)، ص ۱۱۶ و نزههة الناظر، ص ۵۸ و کشف المحجة لثمرهٔ المهجف ص ۲۲۲)»