کتاب شیر بودن

کتاب «شیر بودن» نوشتۀ ابراهیم موسی پور بشلی است و انتشارات کیوی آن را منتشر کرده است. این کتاب نه‌تنها زندگی یک خانوادۀ شیر را روایت می‌کند بلکه سرشار از نکات آموزشی و تربیتی است.

درباره کتاب شیر بودن

شیر بودن داستانی جذاب و پرمفهوم دربارهٔ یک خانوادهٔ شیر است که با چالش‌های زندگی روزمرهٔ خود روبه‌رو می‌شوند. در مرکز این روایت، باباشیره‌ای قوی و مهربان قرار دارد که علاوه بر غرور و قدرت ذاتی یک شیر، مسئولیت تربیت و مراقبت از نی‌نی شیرهٔ بازیگوش را نیز بر عهده دارد؛ اما این کار ساده‌ای نیست! شیرها که نمی‌توانند بچه‌هایشان را به مدرسه بفرستند، پس پدر و مادر شیر باید همه چیز را به او خودشان یاد بدهند؛ از شکارکردن گرفته تا قوانین جنگل و حتی اخلاق شیرانه!

کتاب شیر بودن ۲ سطح آموزشی دارد: در سطح اول، کودک با ۴ موقعیت زندگی روزمرهٔ نی‌نی شیره آشنا می‌شود که در قالب گفت‌وگوهای موقعیت‌محور روایت شده‌اند. این موقعیت‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که کودک بتواند آن‌ها را در زندگی خودش نیز بازآفرینی کند. در سطح دوم، کتاب به مفاهیم عمیق‌تر اخلاقی می‌پردازد. این اثر به کودکان نشان می‌دهد که نه‌تنها باید بدانند چه کارهایی را انجام دهند و چه کارهایی را انجام ندهند، بلکه یاد بگیرند که رفتارهایشان ریشه در ذات و هویت آن‌ها دارد.

شیر بودن فقط یک داستان دربارهٔ حیوانات نیست، بلکه نگاهی فلسفی به تربیت، اخلاق و مسئولیت‌پذیری دارد. در این کتاب، کودک یاد می‌گیرد که بعضی کارها را به این دلیل انجام می‌دهیم که ماهیت و طبیعت ما ایجاب می‌کند، نه فقط به این دلیل که از ما خواسته شده است. همین موضوع باعث می‌شود که داستان فراتر از یک روایت سادهٔ حیوانی باشد و به مخاطب کمک کند بین اخلاق کارکردی و اخلاق ساختاری تعادل ایجاد کند.

تصویرسازی‌های جذاب، گفت‌وگوهای آموزنده و سبک روایت روان، شیر بودن را به یک داستان الهام‌بخش برای کودکان تبدیل کرده است. این کتاب نه‌تنها لحظاتی سرگرم‌کننده و دلپذیر را برای آن‌ها فراهم می‌کند، بلکه به شیوه‌ای غیرمستقیم و داستانی، مفاهیم مهمی را دربارهٔ مسئولیت‌پذیری، هویت و چالش‌های زندگی به آن‌ها آموزش می‌دهد. 

خواندن کتاب شیر بودن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به کودکان و نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب شیر بودن

«نی‌نی شیره کنار باباشیره روی یک صخرۀ بزرگ نشسته بود و سعی می‌کرد درست مثل باباشیره به دشتی که روبه‌رویشان بود نگاه کند. باباشیره بادقت و به‌آرامی سرش را به اطراف می‌گرداند و از این‌ور دشت تا آن‌ور دشت را نگاه می‌کرد.»