کتاب دختری تقریبا معمولی

کتاب الکترونیکی دختری تقریباً معمولی نوشتۀ اندرو کلمنتس با ترجمۀ امیر حیدری باطنی و تصویرگری مارک الیوت در گروه انتشاراتی ققنوس چاپ شده است. این کتاب دربارۀ نوجوانی به نام جوردن جانتون است که دختری به ظاهر عادی و بی‌حاشیه در مدرسه‌اش به حساب می‌آید، اما در روند داستان با پرسش‌های مهمی دربارۀ هویت، اعتمادبه‌نفس و پذیرش خود مواجه می‌شود.

درباره کتاب دختری تقریباً معمولی

کتاب دختری تقریباً معمولی (عنوان اصلی: Things Not Seen) نوشته اندرو کلمنتس نویسندۀ آمریکایی است که به طور ویژه به نوجوانان می‌پردازد. با اینکه این اثر نیز مانند سایر کتاب‌های کلمنتس در ظاهر داستانی ساده دارد، اما در لایه‌های زیرین خود پرسش‌هایی مهم دربارۀ ارزش فردی، تأثیر ظاهر در روابط اجتماعی، و معنا و مفهوم خاص بودن مطرح می‌کند. جوردن جانتون، شخصیت اصلی داستان، نوجوانی است که خودش را در مقایسه با هم‌مدرسه‌ای‌هایش، به‌ویژه مارلی هارکینز، دختری محبوب، زیبا و خاص، کاملاً معمولی و حتی نادیده گرفته شده می‌بیند. او نه ویژگی‌های ظاهری برجسته‌ای دارد و نه استعداد خاصی که موجب تمایزش شود. همین موضوع، حس نارضایتی از خود را در او ایجاد کرده و باعث می‌شود برای متفاوت به نظر رسیدن تلاش کند. اما تلاش‌هایش اغلب بی‌نتیجه‌اند، و او ناگزیر باید با احساس بی‌اهمیتی و فشار مقایسه شدن کنار بیاید.

هر فصل از کتاب با عنوانی کوتاه و تم‌محور آغاز می‌شود؛ مانند «اطمینان»، «زیبایی»، «کمی شرور» یا «احساس کردن با تمام وجود». این عنوان‌ها به موضوعات هر فصل جهت می‌دهند و به تدریج شخصیت جوردن را در روندی رو به رشد قرار می‌دهند. او یاد می‌گیرد که با پذیرش ویژگی‌های شخصی خود، فارغ از آنچه جامعه یا دوستان به‌عنوان «برجستگی» می‌شناسند، می‌تواند جایگاه معناداری در جهان اطرافش داشته باشد. اندرو کلمنتس در این کتاب با نثری روان و زبانی متناسب با ذهن نوجوان، دنیای درونی یک دختر متوسط را به تصویر می‌کشد. او با استفاده از جزئیات روزمره و احساسات ملموس، خواننده نوجوان را با خود همراه می‌سازد تا در کنار جوردن مسیر پذیرش خود و پیدا کردن صدای شخصی‌اش را طی کند. کتاب از آن دسته داستان‌هایی است که بدون استفاده از اتفاقات خارق‌العاده یا شخصیت‌های فراانسانی، به مسائل بسیار واقعی و انسانی می‌پردازد. همین ویژگی باعث شده این اثر در زمرۀ کتاب‌های تربیتی و روان‌شناختی برای نوجوانان قرار گیرد. اندرو کلمنتس در آثار دیگر خود مانند Frindle و The School Story نیز به موضوعاتی چون هویت، خلاقیت، مقاومت در برابر قالب‌های تحمیلی، و روابط دانش‌آموز و مدرسه پرداخته است. در این کتاب نیز همان سبک دغدغه‌مند و آموزشی با روایتی دوستانه و داستان‌محور دیده می‌شود.

کتاب دختری تقریباً معمولی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای نوجوانان، به‌ویژه دختران ۱۰ تا ۱۵ ساله که با مسائل اعتماد به نفس، پذیرش خود، و فشارهای اجتماعی مواجه هستند مناسب است. همچنین برای والدین، مشاوران مدرسه، و مربیان تربیتی به‌عنوان منبعی برای شناخت دنیای ذهنی نوجوانان پیشنهاد می‌شود.

درباره اندرو کلمنتس

اندرو کلمنتس (۲۰۰۹–۱۹۴۹) نویسنده آمریکایی ادبیات کودک و نوجوان بود. او با کتاب Frindle (قلم جادویی نیک) به شهرت رسید و این اثر جوایز بسیاری را دریافت کرد، از جمله جایزۀ کریستوفر و جایزۀ کتاب کودک ماساچوست. کلمنتس بیش از ۶۰ کتاب نوشت که عمدتاً بر محور مدرسه، دوستی، رشد فردی، و درک اجتماعی می‌چرخند. سبک او ساده، صمیمی، و واقع‌گرایانه است، و توانسته تأثیر گسترده‌ای بر ادبیات نوجوانان بگذارد.

بخشی از کتاب دختری تقریباً معمولی

«جوردن ویولنش را با دقت تمام جمع کرد. او سازش را خیلی دوست داشت و در جمع کردنش حسابی وارد بود. او حتی به‌خوبی می‌توانست بدنهٔ چوبی ارزشمند ویولنش را برق بیندازد و سیم‌هایش را کوک کند و آرشه‌اش را در قسمت بالایی کیف بگذارد. فقط و فقط نواختن ویولن بود که او را به دردسر می‌انداخت.

اما او نمی‌خواست تسلیم این ضعف شود.

در هشت ماه گذشته, جوردن تسلیم چیزهای زیادی شده بود. و حالا ویولن آخرین توقفگاهش بود، آخرین فرصتش. او تصمیم گرفته بود و مصرّ بود که نوازندهٔ سرآمد ویولن شود و نه نوازنده‌ای افتضاح.

جوردن هنوز یکی از اعضای گروه همسرایی کلاس ششم بود، اما احساس نمی‌کرد که موفقیت بزرگی به دست آورده. چرا که همهٔ بچه‌های کلاس‌ششمی عضو این گروه بودند.

جوردن از آواز خواندن خجالت نمی‌کشید. او با صدای بلند می‌خواند. و آن‌قدر با صدای بلند خواند تا روزی از روزها آقای گریشا او را به کناری کشید تا با او حرف بزند. در مدرسهٔ ابتدایی بئرد۳ هر چیز مرتبط با موسیقی از مسئولیت‌های آقای گریشا بود، گروه، ارکستر، همسرایی، همه‌چیز.

«جوردن، تو یک ویژگی فوق‌العاده داری... اشتیاق. اما فقط اگر سعی کنی بلندتر از همهٔ بچه‌های اطرافت نخوانی، خیلی خوب می‌شود. جمعیت باید صدای آن‌ها را هم بشنود، این‌طور فکر نمی‌کنی؟»

جوردن منظور او را فهمید: صدای تو چندان هم خوب نیست.

جوردن تقریباً همیشه نت‌ها را درست می‌خواند، از این قضیه مطمئن بود. در واقع, او خوانندهٔ افتضاحی نبود ــ بلکه فقط آن‌قدرها خوب نبود که صدای اول باشد. صدای او تقریباً معمولی بود.»