کتاب تفکر، بازی کودک است

کتاب تفکر، بازی کودک است نوشتهٔ اولین شارپ و ترجمهٔ زهرا توکلی میهمی است. انتشارات آقایی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی راهنمای بازی‌های آموزشی به کودکان است.

درباره کتاب تفکر، بازی کودک است

کتاب تفکر، بازی کودک است به بررسی اهمیت بازی در رشد فکری و ذهنی کودکان می‌پردازد. این کتاب به چگونگی استفاده از بازی‌ها به عنوان ابزاری آموزشی برای تقویت مهارت‌های گوناگون در کودکان، مانند حل مسئله و تفکر خلاق می‌پردازد. همچنین توضیح می‌دهد که چگونه بازی می‌تواند به بهبود توانایی‌های شناختی و اجتماعی کودکان کمک کند و به رشد ذهنی و احساسی آنها یاری رساند. در ادامه، به ارائهٔ راهکارهایی برای انتخاب و خلق بازی‌های مناسب می‌پردازد که می‌تواند به توسعهٔ قابلیت‌های کودکان کمک کند.

خواندن کتاب تفکر، بازی کودک است را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تفکر، بازی کودک است

«خود پیاژه هیچ وقت قانع نشد که یک آزمون هوشی تراز شده را بسازد. اما اکنون تلاش‌هایی در دست اقدام برای نو کردن آزمون‌های پیاژه می‌باشد. یک مورد آنها در کانادا و تحت نظارت آدرین پینارد است که در دانشگاه مونرئال انجام میشود و حیطه سنی ۲ تا ۱۲ ساله را در بر می‌گیرد. مورد بعدی همکار پیاژه باربل این هیلدر است که در دانشگاه ژنو روی کودکان ۱۴ الی ۱۲ ساله در حال کار کردن است. هر دوی آنها در کار خود از مفاهیم اصلی پیاژه مانند: کمیت، عدد، فضا، زمان سرعت، حرکت استفاده کردند و سعی کردند که مبنای کار خود را تکنیک‌های مصاحبه‌ای و مشاهدهٔ پیاژه قرار دهند، در واقع آنها در پی استانداردسازی آزمون پیاژه در مدل جدیدی هستند.

رابرت کار پلاس، در دانشگاه کالیفرنیا پروژه‌ٔ بهبود آموزش را که از نظریه‌های پیاژه نشأت می‌گیرد در برنامه‌های تربیتی خود قرار داد. این پروژه شامل روش‌های تدریس علوم در کودکستان‌ها و دبستان است که در آن از نتایج تحقیقات پیاژه در چگونگی تفهیم بهتر به کودکان استفاده شده است. در این راستا چند فیلم ساختند که مفاهیم پیاژه تا رسیدن به نگهداری ذهنی یک کودک و طبقه‌بندی کردن مراحل مختلف را نمایش داده است. فیلمی که مربوط به بقای ذهنی است بسیار جالب ساخته شده است. در این فیلم رابرت کار پلاس را مشاهده می‌کنیم که به همراه سه کودک کودکستانی دور یک میز نشسته‌اند و روی میز دو تا لیوان پر از آب رنگی که یکی زرد و یکی قرمز است، گذاشته شده است. او یک ظرف بلند روی میز می‌گذارد و از یکی از بچه‌ها می‌خواهد همه آب زرد را توی آن لیوان بریزند. کودک زمانی که می‌خواهد این کار را انجام دهد متوجه می‌شود که ارتفاع آب در آن ظرف از ظرفی که ابتدا آب در آن قرار داشته است بیشتر است. پس اینگونه پاسخ می‌دهد که مقدار آب زردی، که در ظرف دومی قرار است ریخته شود بیشتر است. کودکانی که هنوز به مرحله نگهداری ذهنی نرسیده‌اند استدلالشان اینگونه است : چون مثلاً این ظرف مرتفع‌تر است پس آب داخل آن هم بیشتر است. کارپلاس در کار با کودکان کوچکتر متوجه شد که بیش از هر آزمایشی نیاز است تا با آنها صحبت کند. آنها با حرف زدن مفاهیم مختلفی را منتقل می‌کنند، آنها مشاهده می‌کنند و سپس به شکل گسترده راجع به آن صحبت می‌کنند.»