کتاب مینیمالیسم دیجیتال در زندگی روزمره

کتاب مینیمالیسم دیجیتال در زندگی روزمره نوشتهٔ جیمز ویلیامز و امی وایت و ترجمهٔ معصومه میرزایی است. سبزان این کتاب را منتشر کرده است. نویسندگان در این اثر راهکارهایی برای غلبه بر اعتیاد به فناوری، پاکسازی ذهن و بازپس‌گیری زمان و آرامش ارائه داده‌اند.

درباره کتاب مینیمالیسم دیجیتال در زندگی روزمره

جیمز ویلیامز و امی وایت در کتاب مینیمالیسم دیجیتال در زندگی روزمره (Digital Minimalism in Everyday Life) تأثیر رسانه‌های دیجیتال بر بزرگسالان و کودکان را مرود بررسی قرار داده‌اند و برخی از آمار را برای اثبات نکات مطرح‌شده ارائه کرده‌اند. در این کتاب، موضوع اعتیاد به فناوری به‌طور عمیق بررسی نشده است. آنچه نویسندگان در کتاب حاضر انجام داده‌اند ارائهٔ راهکارهای عملی، نکات و روش‌هایی است که خوانندگان می‌توانند انجام دهند و چالش‌های اعتیاد به فناوری را در زندگی روزمرهٔ خود مدیریت کنند.

این کتابی برای افراد معمولی است که همیشه نمی‌توانند اصطلاحات روان‌شناختی و فنی را درک کنند. بسیار تلاش شده است تا این کتاب تا حد امکان بدون اصطلاحات تخصصی باشد. با این حال، در مواردی که از اصطلاحات تخصصی استفاده شده است، توضیحاتی ارائه شده است تا برای افراد عادی قابل درک باشند. این کتاب بر چگونگی زندگی با سبک مینیمالیسم دیجیتال تمرکز دارد. همچنین، برای توضیح اینکه چگونه رسانه‌های دیجیتال و فناوری بر انسان‌ها تأثیر می‌گذارند، از برخی از مفاهیم «نیوپورت» استفاده شده است. نویسنده در این اثر تأکید کرده است که ایجاد عادت‌های جدید و از بین بردن عادت‌های قدیمی زمان می‌برد؛ به همین دلیل است که روش‌ها و تکنیک‌هایی که در اینجا خواهید آموخت، راه‌حل‌های سریع یک‌باره نیستند. شما باید زمان صرف کنید تا آن‌ها را امتحان کنید و تمرین کنید تا بخشی از وجود جدید شما شوند.

خواندن کتاب مینیمالیسم دیجیتال در زندگی روزمره را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران آثار موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال در زندگی روزمره

«راه‌حلی که هوشیاری می‌دهد این است که با هدف و آگاهانه انتخاب کنیم. با انجام کارها از روی قصد، قدرت انتخاب را به دست می‌آوریم. نه فقط می‌توانیم انتخاب کنیم چطور از شر خستگی و تنهایی و استرس خلاص شویم، بلکه می‌توانیم انتخاب کنیم چطور به دلایل این احساس‌ها واکنش نشان دهیم. به‌جای درمان نشانه‌ها، ریشهٔ مشکل را بررسی می‌کنیم.

نکتهٔ مهم دیگر این است که تجربه‌ها را بدون قضاوت از سر بگذرانیم. هنگامی که احساس خستگی می‌کنید، یاد می‌گیرید این تجربه را بپذیرید؛ اما قضاوت نمی‌کنید که این تجربه خوب است یا بد.

هنگامی که هوشیار هستید، در لحظه هستید و کنترل دارید. برای مثال، اگر با دیدن پستی در شبکه‌های اجتماعی، خاطره‌ای ناراحت‌کننده به یادتان بیاید، آن را حس می‌کنید و غمگین می‌شوید؛ اما انتخاب می‌کنید که تحت تأثیر آن قرار نگیرید؛ زیرا آن را خوب یا بد قضاوت نمی‌کنید.

در حالت هوشیاری، فقط از تجربه‌ها عبور می‌کنید و می‌گذارید بگذرند. این احساس‌ها، خاطره‌ها و تجربه‌ها می‌آیند و می‌روند. و زمانی که گذشتند، شما هنوز خودتان هستید. کنترل دارید و دیگر نیازی نیست غمگین شوید؛ زیرا انتخاب می‌کنید که نشوید.

هرچه بیشتر دربارهٔ هوشیاری یاد بگیرید و آن را تمرین کنید، بیشتر از دنیای درونی‌تان – گفت‌وگوی درونی‌تان - آگاه می‌شوید. همین گفت‌وگوی درونی است که شما را به سمت وسایل دیجیتال (مانند گوشی، بلندگوی هوشمند، تلویزیون و غیره) می‌کشاند.

بین محرک و واکنش فاصله‌ای کوتاهی وجود دارد. زمانی که چیزی باعث واکنش شما می‌شود، برای لحظه‌ای کوتاه فرصت انتخاب دارید.

آدم‌های واکنشی معمولاً از روی عادت واکنش نشان می‌دهند (برای مثال، استفاده از گوشی، چک کردن شبکه‌های اجتماعی، گوش دادن به موسیقی غمگین و غیره)؛ اما کسی که واکنشی نیست (یعنی فعال است) آن لحظهٔ کوتاه بین محرک و واکنش۸۲ را تشخیص می‌دهد و از آن برای انتخاب واکنش استفاده می‌کند.

تمرین ذهن آگاهی یا هوشیاری نه فقط به شما کمک می‌کند این لحظهٔ کوتاه را تشخیص دهید، بلکه آن را طولانی‌تر هم می‌کند. با تمرین هوشیاری، قدرت درونی و توانمندی خود را بازمی‌یابید. دیگر نیازی نمی‌بینید هر ساعت ایمیل‌هایتان را چک کنید به امید اینکه چیز جالبی پیدا کنید.»